Paolo Marceneiro Concei- ção el Maestro of Sergio voor de vrienden is zo onvoorspelbaar als een krokodil met gingivitis (tandvleesontsteking), zo grillig als een hitsige koe in de zomer en zo geslepen als een vos met brugpensioen. Het godenkind uit Ribeira de Frades heeft alles om bij de groten van de voetbalwereld te horen. Hij heeft het leiderschap van Gheorghe Hagi, de Maradona van de Karpaten. We zijn zo boud het verband te leggen tussen de lob van Gheorghe tegen Colombia in de Rose Bowl op het WK 1994 en Sergio’s lob tegen SK Lierse op de openingsspeeldag.

Diep vanbinnen bulkt Concei-ção ook van het psycho-gehalte van Stuart Pierce. Er schuilt in hem een aanzienlijk stuk Trifon Ivanov, die je in de good old days niet zonder slag of stoot voorbijging. Aan flair ook geen tekort, aangezien hij het leeuwendeel van zijn carrière in Italië doorbracht. In het land van de leermeester Il divin Codino Roberto Baggio leerde hij hoe men het voetbalspelletje met de nodige uitstraling en flegma naar zijn hand zet.

Conceição stormt zonder verpinken, doch weloverwogen, recht op doel af. Hij ruikt geblinddoekt een uitgestoken been en gaat er kundig en professioneel overheen. Hij kwam ter aarde met een magistrale krul en buskruit in de voeten. Bij de geboorte slaakte hij nog ondersteboven hangend terstond een ‘Vamos’ toen hij een mep op het zitvlak kreeg ! Hij getuigt zowaar van zoveel strijdlust en animo dat hij meteen kan vooropgaan in een staking van de plaatselijke cokesfabriek in de Condroz, gehuld in een rood plastic omhulsel en met stoffen pots op.

Een erg dankbare speler moet Conceição wel zijn. Dit zal Mémé Tchité wel beamen. Niets is erger voor een spits dan 90 minuten rondmaken als een drenkeling op een godvergeten eiland met lange ballen die als mortiergranaten rond je inslaan. Een Conceição in een begenadigde dag, wat wel meer voorvalt, komt altijd goed van pas bij het uitlokken van overtredingen en rondstrooien van assists als een barmhartige zaaier. Sergio zal voor het afleveren van een magistrale cross blijven zoeken naar zijn rechtervoet. Een coach mag dit zijn verdedigers nog tot vervelens toe inpeperen, toch schildert Sergio het leer na het obligate kap- en dribbelwerk op de knikker van een eenzame spits.

Als zijn eigen licht ontvlambare zelve heeft hij op Sclessin uiteraard het perfecte publiek gevonden. Bengaalse vuren, zwevende wc-rollen en oorverdovende sirenes werken bij Sergio als een dartele merrie op de zintuigen van een warmbloedige klophengst na een strenge winter.

We kunnen besluiten dat, als Sergio Conceiçao op dit elan voortboert, de volgende Gou-den Schoenverkiezing alwéér een maat voor niets wordt. En denken dat de laatste commotie die een dergelijk evenement ons opleverde een pruilende Lorenzo Staelens was. Die voelde zich voor tv-kijkend Vlaanderen in het kruis getast en besliste dan maar de aftocht te blazen als een gozertje dat niet mocht meespelen op het plaatselijke speelpleintje. Gelukkig kreeg ook hij enkele jaren later een dergelijk verguld speeltje en behoort hij sindsdien tot de groten der Belgen. Maar goed, Paolo Marceneiro Conceicão, wij wensen u alvast van harte proficiat met uw lonkende Gouden Schoen. Een kroning tot ‘O Rey’ zal dus ook niet lang uitblijven.

PETER GEKIERE, ROESBRUGGE-HARINGE

Reageren op dit artikel kan u door een e-mail te sturen naar lezersbrieven@knack.be. Uw reactie wordt dan mogelijk meegenomen in het volgende nummer.

Partner Content