Morgen speelt AA Gent in het eigen Ottenstadion tegen Feyenoord Rotterdam voor een plaats in de poulefase van de Europa League. Voor Elimane Coulibaly kan het een nieuw hoogtepunt in een merkwaardige carrière worden.

Voor, tijdens en na de fotoshoot en het interview in het Sport- en Recreatiepark Blaarmeersen wordt Elimane Coulibaly door passanten nagekeken en ook af en toe aangesproken. Het is daags na de 1-0-nederlaag in Rotterdam en het gespreksonderwerp laat zich raden: zijn gemiste doelkans bij een 0-0-stand. Een man in een politiehemd, die beweert hem al te kennen van toen hij nog op de bank zat bij de invallers van KFC Oostakker, raadt de Senegalese Belg aan om donderdag wél te scoren. Want als Coulibaly niet scoort, scoort er niemand. Op een owngoal na maakte hij tot dan toe in officiële wedstrijden alle doelpunten van AA Gent.

Hoe gaat het, Elimane?

Elimane Coulibaly: “Goed.”

Hoe werd je in Dakar onthaald na de gewonnen bekerfinale waarin je de score opende?

“Er was minder mediabelangstelling voor twee Senegalezen ( hij en Mbaye Leye, nvdr) die in België voetballen en daar de nationale beker wonnen dan er eigenlijk zou moeten zijn, vind ik. Dat betekent dat er nog werk voor de boeg is.”

Ze kennen je nog onvoldoende?

“Een journalist die bij mij thuis kwam, vroeg mij waar Elimane Coulibaly was. Mijn eenvoud verbaasde hem, hij verwachtte niet iemand in short en met sandalen aan te treffen.”

Is in je omgeving het respect niet toegenomen?

“Hoe bekender je wordt, hoe meer mensen niét van je houden. Dat gevoel krijg ik hier trouwens ook wel eens: een mindere dag wordt moeilijker geaccepteerd. Mensen vragen meer van je dan je kunt geven. Ze aanvaarden je limieten niet meer, ze zien alleen hun eigen behoeftes. Ook op materieel vlak is dat zo. Mijn familie weet dat ik het voorbije seizoen ben geëvolueerd en meer succes kende dan ooit, maar het probleem is dat mijn contract nog altijd hetzelfde is als een jaar geleden.”

Vorig seizoen werd je met AA Gent vicekampioen en won je de beker. Wat is er nog méér mogelijk?

“Bij Gent? Kampioen worden.”

Is dat realistisch?

“Met de kwaliteiten waarover we in deze groep beschikken, is dat mogelijk.”

Vóór Anderlecht eindigen?

“Ik kijk niet naar andere ploegen, dat is het verschil tussen mij en de meeste van mijn ploegmaats. Als we goed zijn, kunnen we iederéén kloppen. Het is nog vroeg, maar volgens mij gaat Anderlecht een moeilijker seizoen tegemoet. Mij lijkt het wat minder compact. Gent zit in een positieve evolutie. Dus: waarom zouden we de titel uitsluiten? De club kan er misschien een vijfjarenplan van maken, maar voor mij moet het nú gebeuren.”

Hard en sterk

Het seizoensbegin was heel rumoerig. Jij zou tegen Dinamo Kiev geweigerd hebben om in te vallen, maar vorige week verklaarde je in Het Laatste Nieuws dat je niét weigerde om in te vallen. Wat gebeurde er precies?

“Ik was gewoon heel ontgoocheld dat ik niet mocht starten. Je moet weten: vorig seizoen mocht ik in Europa al geen seconde meedoen, de wedstrijd in Kiev zou mijn Europese debuut worden. Maar wat er toen precies is gebeurd en gezegd, is verleden tijd. Het werd intern geregeld, die pagina is omgedraaid.”

Waarom zat/zit er zoveel nervositeit in de groep?

“We spreken over een toekomstige topclub, hé. Hoeveel persoonlijkheden zitten er niet in de ploeg? Niet één, niet vier, maar meer dan vijf. Er is niet één leider, we zijn een groep, en wat die groep verdeelt, is wat er allemaal in de pers verschijnt over wat er intern zou zijn gebeurd. Dat is wat ons verzwakte. Onze problemen moeten we zelf oplossen en niet via de pers, zoniet ben je bezig met andere zaken dan wat er nodig is om een wedstrijd te kunnen winnen.”

Ontstond de chaos door de trainerswissel?

“De trainer is een pluspunt. Francky Dury is een heel goede coach, hij is gekomen op een moeilijk moment en ik hoop dat hij voldoende tijd krijgt om zijn werk af te maken. Hij probeert ons voetbal te verbeteren: het positiespel, de combinaties, de balcirculatie. Tactisch is hij een meerwaarde. Als we dat kunnen combineren met ons enthousiasme zal het voor de ploeg iets extra’s zijn, maar dan moet iedereen het wel aanvaarden, het proberen te begrijpen en ervan overtuigd zijn.”

Sommige spelers houden meer van de no-nonsensestijl waarmee Michel Preud’homme vorig seizoen succesvol was?

“Misschien wel.”

Jij ook?

“Neen, mij stoort het helemaal niet. Ik ben ervan overtuigd dat het mij persoonlijk beter zal maken. Vorig jaar moest ik de diepte ingaan of staan wachten om af te werken, nu mag ik meer aan het spel deelnemen.”

Zoals twee seizoenen geleden bij KV Kortrijk?

“Zoals bij Hein ( Vanhaezebrouck, nvdr), ja. Toen zat ik echt ín het spel en was dat een sterk punt. Vorig seizoen werd er meer op snelheid en infiltraties gespeeld en dat is minder mijn ding. Maar ondertussen ben ik wel een ander systeem en een andere manier van spelen gewoon dan wat er nu gevraagd wordt. Ik probeer beide te combineren, maar de moeilijkheid was toch vooral dat we als ploeg niet op niveau waren.”

Hoe kwam dat?

“Na het succes van vorig seizoen dachten we dat we er waren, maar je bent er natuurlijk nooit. Dat is het probleem sinds het begin van dit seizoen. Veel spelers denken: we zijn goed, we zullen wel winnen. Daarom waren we wat slapper en een minder hecht blok. Misschien leed ik daar zelf ook wel wat aan. Maar misschien kwam het ook door de transfers, door blessuurtjes of gewoon door een mindere vorm. Ik weet het niet. Binnenkort zullen we het weten: eens de transferperiode voorbij is, zullen we zien of vorig seizoen toeval was of niet.”

Twijfel je?

“Neen, maar we moeten wel de punten op de i’s zetten. Techniek en tactiek, oké, maar als je niet met elf hard werkt, is het zinloos. Die kracht bezitten we en zal nodig zijn om Feyenoord te kloppen.”

Wat betekent die wedstrijd voor jou persoonlijk?

“Voor een speler als Coulibaly is dat een uitdaging natuurlijk. Toen Feyenoord in 2002 de UEFA Cup won, speelde ik nog in provinciale en werkte ik als schoonmaker. Als je dan acht jaar later tegen die ploeg speelt, wil je ze opeten. Kijk, ik ben tevreden dat ik de beker van België won, maar wie mij kent, weet dat ik nog veel meer ambieer. Ik ben dertig jaar geworden, maar vanbinnen ben ik nog heel jong.”

Droom je nog van de Bundesliga?

“Mijn droom is eens tegen Bayern München te kunnen spelen, helaas schakelde Dinamo Kiev ons uit in de voorrondes van de Champions League. Maar als we dit seizoen kampioen worden, gaan we volgend seizoen misschien rechtstreeks naar de poulefase van de Champions League. Waarom zou ik dat uitsluiten? Toen ik hier verleden jaar aankwam, werd er vanaf de eerste training door de meeste spelers met mij gelachen. Pas nadat ik mijn contract getekend had, vernam ik dat ik was aangetrokken als doublure. Je moet hard en sterk zijn om in deze club te kunnen doorbreken, maar toch sta ik er.”

Allemaal speciaal

Welke rol speel jij in de kleedkamer?

“Ik ben er voor de ploeg.”

Ga je nog door voor ‘een speciale’?

“We zijn allemáál speciaal, toch? Sommige spelers oordelen over mij omdat ze op die manier vermijden om naar zichzelf te kijken. Maar ik denk wel dat het merendeel begint in te zien dat het niet helpt te focussen op onderlinge verschillen. Alleen wederzijds respect en teamspirit renderen.”

Voel je dat je belangrijker bent geworden?

“Ik ben niet belangrijker dan vorig seizoen.”

Michel Preud’homme was je vriend niet?

“Hij geloofde niet in mij, niet in het begin en ook niet op het einde. Nooit. Maar ik liet mijn biefstuk niet los. Toen hij op Mechelen door blessures niet anders kon dan mij op te stellen, ben ik beginnen te scoren en kon hij mij niet meer naast de ploeg zetten.”

Francky Dury daarentegen wou je vorig seizoen naar Zulte Waregem halen.

“Ja, en dat doet plezier, maar het is ook delicaat. Want hij komt naar hier met dezelfde visie en treft een speler aan die ondertussen anders speelt, omdat hij hier van zijn voorganger anders móést spelen. Nu moet ik dus terugkeren naar mijn speelwijze van een jaar geleden. Daar hou ik van, maar gewoontes en automatismen veranderen kost tijd. Vaak gaat het om details die een waarnemer niet ziet, maar die je zelf wel voelt.”

Je krijgt nog eens de kans om te tonen dat ‘Elimane de Verschrikkelijke’ ook heel goed kan voetballen.

“Mijn imago klopt niet met de werkelijkheid, maar het wordt in stand gehouden door een deel van de pers. Je moet hier en daar maar eens letten op de fotokeuze: een beeld van een agressieve Coulibaly krijgt doorgaans de voorkeur op een van een vriendelijke Coulibaly. Nochtans, ik ben een winnaar en een harde speler, maar geen vuile, en ik krijg het liefst de bal in de voet aangespeeld.”

Je lijkt rustiger geworden.

“Dat ben ik ook. Allez, een beetje toch. ( lacht)”

Hoe komt dat?

“Misschien sinds ik yoga beoefen. Hot yoga. Dat ontspant mij een beetje. Ik voel mij meer relaxed.”

Hoe ben je daartoe gekomen?

“Door mijn vrouw. ( lacht)”

Je was thuis niet meer genietbaar?

“In het begin van het seizoen was ik te negatief. Door bepaalde dingen waarover ik in de media niet kan praten, werd ik nerveuzer dan anders. Ik was minder gefocust op het voetbal, meer in mijn hoofd bezig dan met mijn lichaam en dat merkte je ook op het veld: ik oogde zwaar. Toen mijn vrouw mij over hot yoga sprak, lachte ik daarmee, maar ik probeerde het toch eens en ondertussen kocht ik een abonnement. Ik doe het nu één keer per week gedurende anderhalf uur en het werkt: de stretchings helpen mij om mij te concentreren op mijn bewegingen, ze ontspannen mij en bevorderen mijn souplesse. Het is goed voor mijn evenwicht.”

Heel Gent

Ben je trots op wat je de voorbije jaren presteerde?

“Eigenlijk mag ik niet klagen, besef ik, want ik bereikte in mijn leven al veel meer dan ik voor mogelijk hield. Een mens probeert natuurlijk altijd beter te doen en meer te verdienen, maar ik wil ook graag iets teruggeven aan de samenleving. Alleen aan jezelf denken is te gemakkelijk. Zo deed ik onlangs een aanvraag om in mijn wijk in Dakar te mogen starten met een centre de formation waar kinderen elke dag zullen kunnen voetballen, maar ook verplicht zullen worden om naar school te gaan. Daarnaast wil ik mij engageren in een project om dorpen van drinkbaar water te voorzien. Ook dat perspectief maakt mij rustiger én het bezorgt mij bijkomende motivatie om vooruitgang te blijven maken.”

Mooi.

“Ja, ik ben tevreden met hoe ik momenteel leef. Ik wil graag kampioen worden, maar de eerste etappe die we tot een goed einde moeten zien te brengen is donderdag Feyenoord uitschakelen. Daarvoor hebben we de hulp van de supporters nodig. Eigenlijk zou die er altijd moeten zijn, daarom was ik zo ontgoocheld dat de tribunes niet vol zaten voor de wedstrijd tegen Kiev. Ik hoop dat heel Gent er nu zal zijn om ons nog iets extra’s te geven, want het moment is aangebroken om een nieuw hoofdstuk in de geschiedenis van de club te schrijven.”

door christian vandenabeele – beelden: reporters

“Na het succes van vorig seizoen dachten we dat we er waren.”

“Techniek en tactiek, oké, maar als je niet met elf hard werkt, is het zinloos.”

“Onze problemen moeten we zelf oplossen en niet via de pers.”