LeBron James ontsnapte uit het getto en werd de beste basketter ter wereld. De held van de man in de straat was hij. Maar dan verknalde hij het voor zijn trouwe fans: hij verliet zijn thuisclub in Ohio en trok naar Miami …

Vandaag draagt hij een zwarte armbeschermer die zijn rechteronderarm en dus ook de tatoeage “330” volledig verbergt. Vragen naar de identiteit van LeBron James (27) betekent immers meteen ook vragen naar die tatoeage. 330 is namelijk het zonenummer van Akron, Ohio. Daar werd hij geboren en is hij groot geworden. Het is het nummer van zijn afkomst, van zijn onvoorstelbare succes. Jarenlang was hij de lieveling van de Amerikanen, maar dan verliet hij zijn grauwe thuis en trok hij naar de Miami Heat. Daar wou hij eindelijk basketkampioen worden. Door die stap te zetten viel hij evenwel uit de gratie bij zijn trouwe supporters, die hem het hele vorige seizoen uitjouwden.

Samen met Dwyane Wade en Chris Bosh vormt LeBron James de Big Three van de Miami Heat. Het drietal is oppermachtig in de NBA, zodat de kampioenstitel voor Miami eigenlijk een must is geworden. In Ohio was LeBron James de beste, de meest geliefde NBA-ster, de onbetwiste erfgenaam van zwarte basketlegenden als Magic Johnson en Michael Jordan. Hij kwam uit het getto van de arbeidersstad Akron, een reus van 2,03 meter en 113 kilo met een vriendelijk gezicht, het toonbeeld van coolness. Zijn foto sierde de covers van de grootste sporttijdschriften, maar ook van Vogue.

De hoer van Akron

Toen hij in de zomer van 2010 evenwel besloot naar de Miami Heat over te stappen, waren de fans razend. Ze verbrandden zijn shirts en toen hij in juni met Miami de NBA finals verloor tegen de Dallas Mavericks, juichte het hele land uit leedvermaak. Hij had verloren tegen Dirk Nowitzki, de blanke Duitser die lange tijd te zwak, te zacht werd bevonden voor de NBA, die door zwarte ghetto kids werd beheerst.

Scott Raab schreef een boek over Lebron James, The Whore of Akron (De hoer van Akron). Het is een afrekening met de man die ooit zei: “Ik wil dat men weet waar Akron op de landkaart ligt.” James was zijn held, zijn “verdomde verlosser”. Raab zat destijds in het publiek bij de laatste wedstrijd van de NBA finals in Miami. Als Clevelandsupporter was hij bij de Mavericksfans gaan zitten. Toen James had verloren, keerde Raab straalbezopen van vreugde terug naar het Marriott Hotel in Miami Beach. “LeBron James heeft op de meest onaangename manier verloren die je kunt bedenken”, vond hij.

LeBron James werd geboren in 1984 en groeide op in een pleeggezin. Hij was achttien toen de Cleveland Cavaliers hem binnenhaalden in de NBA. Toen al was hij anders dan de andere sterren. Hij had zijn eigen schoenen, een miljoenencontract voor Nike en verdiende al snel meer dan 40 miljoen dollar per jaar. Toen vorig jaar de periode erop zat die hij voor de Cavaliers moest spelen, toen hij een free agent was zoals dat in de Amerikaanse baskettaal heet, koos hij voor de Miami Heat omdat hij kampioen wilde worden.

Het was een beslissing die tal van andere basketters eerder ook al namen, maar door zijn herkomst, zijn nauwe verbondenheid met zijn thuisstaat en de manier waarop hij zijn beslissing ensceneerde, werd het in zijn geval een staatszaak. ” The Decision“, zo noemde hij het moment waarop hij zijn beslissing zelf voorstelde op sportzender ESPN. Dan Gilbert, de eigenaar van de Cleveland Cavaliers, schreef daarna in een open brief dat hij James “deloyaal, laf en narcistisch” vond. Hij verkondigde daarmee wat de meeste supporters dachten.

Tachtig procent van de basketbalspelers in de NBA is zwart, zij zijn de betere, de elegantere atleten, maar de toeschouwers zijn overwegend blanken die, zoals Raab, menen dat de zwarten hun land iets verschuldigd zijn. “De profsport in Amerika is een moderne vorm van slavernij”, schrijft William Rhoden in zijn boek Forty Million Dollar Slaves. “De blanken hebben de controle over de sport. Zij houden de zwarten voor dat ze geen last mogen verkopen, zodat de blanken zich goed zouden kunnen voelen. De zwarten krijgen miljoenencontracten voor reclame, zij mogen voor Microsoft, McDonald’s, Coca-Cola en Nike opdraven, maar ze mogen hun mening niet geven, niet opvallen of ongewone dingen doen. Ze moeten politiek correct zijn.” Dat is de deal.

Oude man

Nadat spelers en clubs het maar niet eens raakten over een nieuwe inkomstenverdeling, ging op eerste kerstdag het nieuwe NBA-seizoen met twee maanden vertraging van start. En de organisatoren van de Na-tional Basketball Association hadden aan LeBron James gedacht bij het opstellen van de kalender. Ze stuurden hem en zijn ploeg voor de openingsmatch naar Dallas, de plaats van de grootste mislukking uit zijn carrière. Het perfecte drama. Maar James is het beu om aanstoot te geven. Zijn houding kostte hem vorig seizoen de kampioenstitel. Hij tegen de rest van de wereld, zo maakte hij het hele vorige seizoen door, als was de hele wereld een getto waarin hij zich opnieuw moest bewijzen. Hij oogde vorig jaar dan ook vermoeid en als hij met de handdoek om de hals in de kleedkamer stond en zich er met beide handen aan vasthield alsof hij steun nodig had, zag hij eruit als een oude man.

James heeft geen spijt van zijn overstap naar Miami, maar wel van zijn arrogantie. Er waren destijds nog andere zwarte atleten die met succes ergernis wisten op te wekken, zoals Muhammad Ali. Maar dat waren andere tijden, waarin het er nog om ging de burgerrechten te verdedigen. Vandaag is Barack Obama president van Amerika, zitten er zwarten in tal van besturen en wordt van hen verwacht dat ze zich minder opstandig, aangepaster gedragen. Een woedende zwarte maakt de blanken alleen maar bang. Hij herinnert Amerika aan zijn historische schuld, terwijl het land er eigenlijk van uitging dat het die schuld had afgelost door het toenemende succes van vele zwarten. Een succesvolle zwarte die in opstand komt, geldt al snel als een ondankbare Amerikaan.

Daarom verscheen James de voorbije maanden overal op weldadigheidsevenementen. Thuis in Akron speelde hij voor de fun een partijtje voetbal en organiseerde hij zijn jaarlijkse liefdadigheidswielerwedstrijd. Hij kwam naar buiten als een goede, brave Amerikaan. “Ik ben er weer”, zei James op zijn eerste trainingsdag in Miami. Hij bedoelt daarmee dat hij weer aan zijn roots denkt, aan Akron in Ohio, aan zijn bescheiden afkomst.

DOOR MARC HUJER – BEELDEN: IMAGEGLOBE

Hij tegen de rest van de wereld, zo maakte LeBron James het hele vorige seizoen door.

Reageren op dit artikel kan u door een e-mail te sturen naar lezersbrieven@knack.be. Uw reactie wordt dan mogelijk meegenomen in het volgende nummer.

Partner Content