Oostende is blij met terugkeer van Huffman.
DOOR daniel devos
De Amerikaanse guard TrevorHuffman, naar wiens komst Oostende had uitgekeken als naar die van een messias, is terug na tien weken afwezigheid. Dat was meteen te merken in de resultaten van de kustploeg. “Ik kom wel nog wat wedstrijdritme te kort, maar ik heb nergens meer last van en ik voel geen pijn”, vertelt de oud-speler van Aalstar. “Ik begin stilaan oud te worden. Maar het voordeel is dat ik op mijn dertigste mijn lichaam perfect ken. Ik weet wat ik moet doen. Het was niet dezelfde blessure als vorig jaar. Toen had ik last van de rug, hier twee keer van de spieren.”
Huffman is in ieder geval heel blij dat hij weer kan spelen. “Ik ben een slechte assistent-coach”, weet hij. “Ik denk dat ik nuttiger ben op het veld dan op de bank. En ik draag ook liever zelf een steentje bij dan te moeten kijken naar de prestaties van anderen.”
Tijdens zijn revalidatie schudde Oostende zijn kern opnieuw grondig door elkaar. VladanVukosavljevic, JavierMojica en IvanPaunic gingen andere oorden opzoeken terwijl DragisaDrobnjak, EddieGill en BraceyWright kwamen. Waren al die veranderingen wel nodig? “Het is niet aan mij om me daarover uit te spreken”, oordeelt Huffman. “Sommige jongens wilden vertrekken. In die omstandigheden heeft het weinig nut hen tot elke prijs te willen behouden. Zelf zou ik in ieder geval erg graag blijven. Ik speel al vier jaar in België en ik vind dit land echt fantastisch. Ik zou ook heel graag de titel winnen.”
Kon hij als ‘slechte assistent’ ook zien waar het bij zijn team precies misliep. “De mentaliteit liet wat te wensen over”, denkt hij. “We steunden elkaar misschien niet altijd voldoende.” De bescheiden Huffman krijgt zowaar een kleurtje als hem wordt gevraagd of hij zelf de oplossing is voor alle problemen. “Als dat waar zou zijn, dan speelde ik wellicht in een topteam in de NBA. ( lacht) Ik probeer gewoon in alle bescheidenheid mijn deel van het werk te doen. Maar om te winnen is in de eerste plaats het collectief van belang.”
Toch valt zijn rol niet te onderschatten. “Ik werd aangetrokken om de anderen beter te maken”, zegt hij nederig. “We zullen nog een forse sprint moeten inzetten voor de play-off. Het is dan ook hopen dat we niet meer gekweld worden door blessures, zodat we al onze energie ten dienste van het collectief kunnen stellen.”
