Nico Vaesen schat de kansen van Engeland hoog in. ‘Ik heb wat vragen bij de aanval, maar Engeland kan ver komen.’

Een paar dagen na de promotie met Crystal Palace naar de Premier League geniet Nico Vaesen onder de Spaanse zon al lekker na van een lang en zwaar seizoen. In het gezelschap van Bob Peeters, straks misschien zijn buurman in Londen, bespreekt hij er bij een frisse pint onder meer de kansen van Engeland op het EK. We zijn de dag na de teleurstellende 1-1 tegen Japan en de kranten die al hun weg vonden naar hun vakantieoord, hebben veel kritiek op het team van Sven-Göran Eriksson. “Maar mijn indruk blijft toch dat ze tot in de halve finale kunnen raken”, denkt Vaesen, die nog onder contract ligt bij Birmingham City.

“De openingswedstrijd tegen Frankrijk zal belangrijk zijn voor het moreel. De kranten beginnen al te piekeren, vrezen voor het ergste als je het tegen Japanners nog niet eens kan forceren, maar dat is slechts een momentopname. Ze hebben net een week Sardinië achter de rug, waar ze op oefenkamp zaten en dan zijn dit soort wedstrijden eerder verplichte nummers. Mij verwondert het alleen dat hij slechts vier spitsen meeneemt en voorbeeld jongens als Jermaine Defoe van Tottenham of Alan Smith, die nu toch van Leeds naar Manchester United gaat, thuisliet. Hij koos vooral voor veel middenvelders, een linie waar hij keuzes zal moeten maken.”

In doel ligt die vast. David James, die het nummer één is van Manchester City, volgde David Seaman op bij City en is nu ook het nieuwe nummer één bij Engeland. Terecht ? Vaesen : “Ik denk het wel. De tijd van Calamity James, die af en toe eens gekke dingen deed, is voorbij. Je weet het nooit met hem, hij kan er altijd wel eens langs slaan, maar de laatste interlands waren van een vrij constant niveau. Ian Walker en Paul Robinson spelen voor ploegen die degradeerden, Leicester en Leeds. Dat zegt, vrees ik, genoeg. Robinson verhuist naar Tottenham en het zal van de komende jaren afhangen of hij doorbreekt. Nigel Martyn had een sterk seizoen bij Everton, maar hij wil niet meer, daarom is Walker mee. De toppers hebben allemaal buitenlandse keepers, Antti Niemi van Southampton werd verkozen tot kee-per van het jaar en die is Fin. De doelman van Norwich, Robert Green, is een veelbelovend talent. Volgend jaar zal in de Premier League moeten blijken of hij het kan waarmaken. Het is nog geen probleem, vind ik, maar luxe heeft Engeland op dit niveau niet.”

Centraal in de verdediging kan Eriksson niet rekenen op Rio Ferdinand, geschorst, of het lang geblesseerde duo Gareth Southgate Wes Brown, beiden in extremis wel fit maar onvoldoende in vorm voor een selectie. Vaesen : “Engeland zal Ferdinand missen zoals Manchester United hem ook duidelijk heeft gemist. Maar met Sol Campbell van Arsenal en John Terry van Chelsea hebben ze achterin toch ook twee jongens die het klappen van de zweep kennen en Champions League speelden. Twee snelle jongens bovendien, die nog iemand kunnen terughalen. Eriksson heeft er Ledley King bijgenomen als eventuele back-up, en Gary Neville kan er ook spelen, maar in principe zijn Campbell en Terry best een goed duo om mee naar een EK te gaan. Aan de linkerkant is Ashley Cole van Arsenal een certitude. Hij is van de vier verdedigers ook de best voetballende, omdat hij misschien in een ploeg zit die goed voetbal brengt. Wayne Bridge van Chelsea hebben ze hier achter de hand, maar ik verwacht de hele tijd Cole. Op rechts is Gary Neville een degelijke rechtsachter, zonder meer. Zijn broertje Phil kan er eventueel ook spelen.”

Op het middenveld kiest Sven-Göran Eriksson voor een ruit, met aanvoerder David Beckham niet meer in een centrale rol. Opvallend hier : de vier (of vijf) spelers die aanspraak kunnen maken op een basisplaats in het middenveld, zijn jongens die in hun club allemaal centraal spelen.

Vaesen : “Daar zal de coach keuzes moeten maken. Tegen Japan speelde FrankLampard voor de verdediging, maar algemeen is in Engeland geweten dat Nicky Butt de voorkeur van Eriksson geniet. Alleen is het probleem dat Lampard zo’n sterk seizoen bij Chelsea speelde, maar wel op een andere positie. Op basis daarvan kan je hem moeilijk uit de ploeg laten. Idem met Steven Gerrard, die is héél sterk bezig bij Liverpool, maar ook op een andere positie dan bij Engeland, waar hij vanaf links moet spelen. Vraag is of dat zijn rendement, zijn efficiëntie, niet negatief gaat beïnvloeden. Butt is verdedigend sterker dan Lampard, de ideale stofzuiger als het ware, en zal in dat systeem efficiënter zijn. Eigenlijk is de keuze die Eriksson moet maken er eentje tussen Lampard, iemand die eerder naar voetballende oplossingen zoekt en in het spel betrokken wil zijn, en Paul Scholes, en niet tussen Lampard en Butt, vind ik. Maar de Engelse pers ziet dat anders.

“De rest van de middenvelders zie ik als aanvulling van de kern. Owen Hargreaves heeft al veel gespeeld onder Eriksson en zal dat nog doen, maar komt iets tekort om te starten. Kieron Dyer zie ik als invaller, iemand die ze zullen gebruiken om het tij te doen keren. Hij is wel enorm snel en zal kansen krijgen. Joe Cole is een jongen met veel talent, maar die speelt niet elke week bij Chelsea en kan moeilijk een constante lijn in zijn prestaties leggen. Eigenlijk zou hij wekelijks moeten spelen om te groeien. Dat hij er hier bij is, is voor hem al mooi, vind ik.”

Om zijn aanval te stofferen selecteerde Sven-Göran Eriksson dus slechts vier spitsen : Michael Owen, Wayne Rooney en Darius Vassell (geblesseerd aan de hamstrings) zijn snelle mensen, Emile Heskey is het breekijzer. “Owen en Rooney gaan starten, waarbij ik me afvraag of die twee kleine, snelle jongens wel complementair zijn. Ze hebben ook nog niet zo vaak samen op het veld gestaan. Mijn gevoel zegt me dat Heskey snel zal worden ingebracht als het wat moeilijker wordt, of als er tegen Zwitserland of Kroatië iets moet worden geforceerd. Tegen Japan was het duo in elk geval geen voltreffer.”

De Engelsen verwachten veel van Wayne Rooney, die net als Owen in 1998 heel jong in de basis debuteert op een toernooi. “Ze zijn allebei snel en hebben alles om een constant gevaar voor de tegenstander te zijn, maar met enig afgrijzen zie ik toch de druk groeien die ze hier op zijn schouders leggen. Als Rooney het op het EK ook maar een beetje maakt, dan zal hij verafgood worden. Hij is nu al quasi onsterfelijk. Op dat vlak vind ik de aanpak van zijn manager David Moyes bij Everton aanbevelenswaardig. Hij heeft hem af en toe aan de kant gelaten, heel erg beschermd, zelfs op andere posities laten spelen, rechts én links, wat zijn ontwikkeling ten goede zal komen. Op het einde van de competitie kwam hij erdoor en maakte hij een paar goeie goals. Rooney heeft kwaliteiten en misschien kan hij die nu al etaleren, maar het zal niet makkelijk zijn. Owen is rijp genoeg om het gewicht van de aanval te dragen. Met Steven Gerrard is hij Mister Liverpool. Ze mogen zelf de manager kiezen, dat zegt genoeg. Van die twee verwacht ik in Portugal veel.”

door Peter T’Kint

‘Als Rooney het op het EK ook maar een beetje maakt, dan zal hij verafgood worden.’

Reageren op dit artikel kan u door een e-mail te sturen naar lezersbrieven@knack.be. Uw reactie wordt dan mogelijk meegenomen in het volgende nummer.

Partner Content