Tien jaar interlandvoetbal draaide voor Emile Mpenza uit op een hindernissenparcours, bezaaid met mooie vrouwen, gecrashte auto’s en (spier)blessures. Maar aan alles komt een eind.

Emile Mpenza vatte zijn leven goed samen vier jaar geleden. “Ze hebben te snel een vedette van me gemaakt”, zei hij bij zijn terugkeer van Schalke 04 naar Standard. “Op het veld heb ik leermeesters genoeg gehad, maar daarbuiten heb ik nooit de tijd gekregen om me te ontwikkelen als een normale jongen van mijn leeftijd. Ik heb nooit iemand gehad die me hielp op mijn weg naar volwassenheid.”

De problemen begonnen al snel na zijn eerste transfer naar Standard. Emile verdwaalde in de Luikse chaos die fel contrasteerde met de beschermende omgeving waarin hij bij Moeskroen tot ontbolstering was gekomen. In het veld liepen zijn benen gekneld in het keurslijf van het hoge verwachtingspatroon en ook ernaast trok hij, zich schijnbaar niet bewust van de gevaren, overmoedig ten aanval. De jongste Mpenza besliste om zijn vleugels uit te slaan, verliet het ouderlijke huis en raakte met zijn snelle sportwagen van de weg af.

Emile zat in een roetsjbaan waarover hij nooit meer de controle verwierf. Waar hij ook ging voetballen, overal staken verhalen de kop op over een lieve, maar wat wereldvreemde jongen die nu eenmaal het geld had om zich zijn nukken te kunnen veroorloven. Op het veld kende hij bij al zijn clubs goede periodes, maar lang duurden ze meestal niet. Ook met de nationale ploeg onderhield hij een haat-liefdeverhouding. Sinds hij het nationale shirt in 1997 voor het eerst aantrok, speelden de Rode Duivels 105 interlands en toch staat zijn persoonlijke teller maar op 54. In de wetenschap dat hij altijd zonder discussie werd opgeroepen wanneer hij blessurevrij was, komt dit neer op rond de vijftig gemiste caps. En ook al bleef zijn rendement al die tijd aan de lage kant, vaak hadden we niks beters, waardoor we toch elke keer weer wakker lagen van de vraag : komt-ie nu of komt-ie niet ? Maar wat het antwoord ook was, Emile Mpenza zorgde altijd voor kopij voor journalisten.

1997-2007 : tien jaar Rode Duivel

Februari 1997

De achttienjarige Emile debuteert bij de Rode Duivels. Hij vervangt Luc Nilis in de rust van het oefenduel tegen Noord-Ierland (3-0) in Belfast. De interland is ook het debuut van bondscoach Georges Leekens, tot dan zijn clubtrainer bij Excelsior Moeskroen.

Juni 1997

Advocaat Luc Misson ontdekt dat Emile en Mbo Mpenza nog aan hun vorige club, KV Kortrijk, toebehoren. Daardoor plukt Standard de broers gratis weg bij Moeskroen, dat reageert met juridische stappen. Misson creëert nog een minischandaal : door zijn tussenkomst – volgens kwatongen onder druk van Standardtrainer Aad de Mos – blijft de jongste Mpenza thuis van het WK voor beloften in Maleisië.

Augustus 1998

Emile wijkt uit voor overstekend wild en belandt met zijn Porsche tegen een boom. Hij heeft de wagen nog maar drie dagen. Volgens de overlevering verkijkt de Luikse medische staf zich op de ernst van het knieletsel dat hij daarbij heeft opgelopen en een half seizoen gaat op in rook. Vier jaar later zal Emiles passagier veroordeeld worden voor stalking (en drugshandel). De jongeman, een bevriende bokser, raakte gewond bij het ongeval en eiste een schadevergoeding, die de jongste Mpenza weigerde te betalen.

Januari 2000

Schalke 04 betaalt 350 miljoen frank voor Emile. Daarmee is hij op dat moment de duurste Belgische transfer ooit, de duurste ook van Schalke en de op één na duurste van Duitsland. Tegelijk verruilt Mbo Standard voor Sporting Lissabon. Beide broers gaan voor het eerst voor verschillende clubs voetballen. (foto 1)

Juni 2000

Tijdens het EURO 2000 raakt bekend dat Emile heeft gebroken met zijn vriendin Nathalie Kratzborn en Miss België Joke Van de Velde heeft uitgenodigd om naar de bezoekdag in het spelershotel te komen. Hij haalt nu ook de pagina’s van Story en Flair.

September 2000

Emile rijdt zijn nieuwe Ferrari 360 Modena in de prak. Tijdens een nachtelijke autorit van Gelsenkirchen naar Luik is hij achter het stuur in slaap gevallen. Op last van de oogspecialist moet hij de hele week duels en kopballen vermijden. Voortaan krijgt hij van Schalke een chauffeur ter beschikking voor de lange verplaatsingen naar België. (foto 2)

Februari 2001

Einde van de romance tussen Joke en Emile. Volgens Emile stelde het allemaal weinig voor en drong zij zich aan hem op. Nathalie verzoent zich met haar vriend. “Hij is gaan kijken of het gras bij de buren niet groener was”, zal ze later zeggen. “Maar hij heeft vastgesteld dat er tussen ons iets diepers is.”

Mei 2001

Schalke 04 wint de Duitse beker na finalewinst tegen Union Berlin (2-0). Het is de eerste (sportieve) trofee voor Emile.

Oktober 2001

Schalke zet Emile de ochtend van het Champions Leagueduel tegen Mallorca terug op het vliegtuig naar Duitsland. Volgens de club doet hij te weinig zijn best om speelklaar te raken. De speler vindt dat hij geblesseerd is en niet kan spelen. “Hij blijft zich bezondigen aan onprofessioneel gedrag”, zegt Schalkemanager Rudi Assauer. “Ik moet jullie Belgen niet vertellen dat Emile nog steeds niet volwassen is geworden. Het blijft een kind dat voortdurend aandacht vraagt.” In Sport/Voetbalmagazine voegt hij er dit beruchte zinnetje aan toe : “Er zit iets verkeerd in die kop van Emile. Misschien heeft hij zó’n operatie wel nodig.”

November 2001

Emile wordt geopereerd en Schalke heft zijn disciplinaire schorsing op. Door de operatie mist de aanvaller de barrageduels tegen Tsjechië. Daarin plaatsen de Rode Duivels zich in extremis voor het WK 2002.

Januari 2002

Na drie maanden afwezigheid viert Emile zijn glorieuze comeback met een doelpunt en twee assists tegen Bayern München (5-1). Een maand later is hij alweer geblesseerd en zes weken out. Begin april voetbalt hij opnieuw, maar in mei volgt een nieuwe operatie en de Rode Duivels vertrekken zonder hun zwarte parel naar het WK in Japan en Zuid-Korea.

Maart 2003

Emile wordt tegen 202 km/uur geflitst op de E40 terwijl hij op weg is naar de training van de Rode Duivels in Kraainem. De snelle spits is zijn rijbewijs twee weken kwijt.

Juni 2003

Burgerlijk huwelijk met Nathalie Kratzborn. Vader Arsène blijft weg van de plechtigheid, naar eigen zeggen wegens de aanwezigheid van Luciano D’Onofrio als zijn zoons getuige. Later zal Emile zeggen dat zijn vader gewoon ziek was. (foto 3)

Augustus 2003

Emile keert Schalke 04 de rug toe en landt weer op Standard. Naar eigen zeggen nam hij de beslissing toen hij zijn vrouw zag huilen van eenzaamheid. Nadrukkelijker dan ooit treedt Nathalie in interviews op de voorgrond, zelf heeft hij het over “een nieuwe Emile”. (foto 4)

Maart 2004

Na afloop van AA Gent-Standard (0-0) gaat Emile door het lint wegens een niet gefloten strafschopfout op hem. Hij trapt een deur in, kwetst een steward en noemt het Belgische voetbal “corrupt”. Ondanks de publieke verontwaardiging over zijn optreden roept Aimé Anthuenis hem toch op voor de vriendschappelijke interland tegen Duitsland. Op de laatste training blesseert hij zich. Exit Emile.

April 2004

Emile heeft zijn buik vol van alle heisa en beslist om voorlopig geen uitnodigingen voor de nationale ploeg meer te aanvaarden.

Mei 2004

Emile heeft met 21 doelpunten zijn productiefste seizoen achter de rug als hij een contract ondertekent bij Hamburg SV. Gepolst naar een eventuele terugkeer naar de nationale ploeg, vraagt hij om nog wat geduld, maar : “Ik keer zeker terug !” Schijnbaar achteloos laat hij zich ook ontvallen dat hij lijdt onder het afscheid van enkele anciens na het WK in Azië, onder wie zijn toeverlaat Marc Wilmots. “De sfeer is veranderd.” (foto 5)

Mei 2004

Kerkelijk huwelijk met Nathalie, dit keer in aanwezigheid van zowel Luciano D’Onofrio als zijn ouders. Geruchten dat het paar uit elkaar was, worden de kop ingedrukt. “Ik wil iedereen geruststellen : het gaat prima tussen ons en dat is nooit anders geweest”, aldus Emile.

September 2004

Geboorte van zijn zoon Lenny.

Oktober 2004

Nadat bobo Karel Vertongen van een kale reis is thuisgekomen, zegt Emile in het Duitse voetbalblad Kicker dat hij alleen met de bondscoach zelf over een terugkeer wil praten. Dat laat Aimé An- thuenis zich geen twee keer zeggen en het resultaat is dat de aanvaller zich weer ter beschikking stelt. Anthuenis roept hem direct op, maar weer gooit een blessure roet in het eten. Emile haakt af.

Maart 2005

Piekmoment voor Emile. Tegen Bosnië-Herzegovina is hij goed voor twee goals en twee assists (4-1). Drie weken later maakt hij voor Hamburg de winning goal tegen zijn ex-club Schalke. En zegt : “Assauer is een dictator die denkt dat hij het voetbal heeft uitgevonden.”

Juni 2005

Servië-België (0-0) is Emiles 46ste interland. Geen enkele Rode Duivel op het veld telt meer caps en dus draagt de jongste Mpenza de aanvoerdersband. Het zal bij die ene keer blijven.

Maart 2006

Emile heeft in de winterstop Hamburg geruild voor Al-Rayyan, maar loopt al snel een knieblessure op in Qatar. Hij gaat onder het mes bij de befaamde chirurg Marc Martens. (foto 6)

Oktober 2006

Assistent-bondscoach Stéphane Demol is Emile gaan scouten in Qatar en keert met een positief rapport terug. Precies een jaar na zijn laatste interland loopt de aanvaller er in Belgrado tegen Servië (1-0) opnieuw bij. “Ik ben heel blij dat ik weer bij de Rode Duivels mag zijn”, zegt hij.

2006

Emile rijdt bij het ochtendgloren met zijn Lamborghini de parking van dancing La Rocca in Lier af als hij staande wordt

gehouden door de politie. Een positieve ademtest later is hij zijn rijbewijs kwijt. Kort daarna maakt zijn manager, Rachid Tajmout bekend dat Emile en Nathalie uit de echt zijn gescheiden.

Januari 2007

Al-Rayyan verbreekt het contract met zijn Belgische spits. De zoektocht naar een nieuwe club verloopt moeizaam. Emile raakt uiteindelijk onder dak bij het Engelse Manchester City. (foto 7)

Juni 2007

Tussen de dubbele interlandopdracht tegen Portugal en Finland in lekt uit dat Emile niet had willen komen. Uit respect voor bondscoach René Vandereycken stelt hij zijn beslissing om definitief te kappen met de nationale ploeg nog even uit. KBVB-topman Jean-Marie Philips is op de hoogte en bevestigt het nakende afscheid. Emile en zijn manager ontkennen achteraf. De bondscoaches zwijgen. (foto 8) S

Door Jan Hauspie

Reageren op dit artikel kan u door een e-mail te sturen naar lezersbrieven@knack.be. Uw reactie wordt dan mogelijk meegenomen in het volgende nummer.

Partner Content