Dit seizoen geven vijf mediawatchers beurtelings hun mening over de voetbalactualiteit : Peter Vandenbempt (VRT-radio), Gui Polspoel (Canal+), Dirk Deferme (VTM), Marc Delire (RTBf-tv) en Frank Raes (VRT-tv). Deze week is Dirk Deferme aan de beurt.

België speelde 2-2 gelijk in een oefeninterland in Noorwegen. Wat vond je ervan ?

Dirk Deferme : “Wat ik heel erg goed vond – en dat is wel eens vaker niet dan wel gelukt de laatste tijd, wat ook met de aard van de tegenstand te maken heeft – is dat ze niet al te best beginnen aan een match, de tegenstand er de bovenhand heeft, en dat ze dan vanuit zichzelf een aantal zaken kunnen bijstellen. Meer en meer zal je daar in de WK-kwalificatie mee te maken krijgen, dat je tegenstanders redelijk sterk zijn, waardoor je nooit negentig minuten een wedstrijd kan domineren. Dan is het zaak om door een snelle lezing van de wedstrijdomstandigheden een aantal zaken te kunnen bijsturen. Mede dankzij het slim inspelen van Buffel op het spel van de Noren – hij had al snel door dat de Belgen hún fysiek spelletje met hoge ballen gingen meespelen – ging hij meer tussen de lijnen spelen, zoals Bart Goor dat ook uitstekend deed. Met als gevolg een sterk halfuur met vier of vijf fases die op doel eindigden en twee doelpunten. Dat vond ik de interessantste en meest heuglijke vaststelling.”

Minder heuglijk waren de dekkingsfouten achterin.

“Dat is iets wat er absoluut uit moet. Tegen Duitsland een paar goals gepakt in standaardsituaties, nu weer twee identieke doelpunten : dat heeft te maken met afspraken. Degene die de dekking niet verzorgde, Kompany in de eerste helft en Vermant in de tweede helft hoorde ik achteraf van anderen, waren eigenlijk niet de spelers die die twee Noren moesten bewaken. Maar vooral de tweede goal was ook, wel heel erg goed gekopt, hoor.”

Wesley Sonck was misschien wel de grootste verliezer : op de bank bij Ajax en nu ook bij de nationale ploeg.

“Ik wil het eigenlijk liever niet zo zien. Ik vond dat Sonck heel gemotiveerd inkwam en ik hoorde hem achteraf zeggen dat hij er tegen Litouwen wil staan. De bondscoach beslist en ik ga hem natuurlijk niet dicteren, maar ik vind van de andere kant wel dat Sonck er moet in staan. Ik bedoel : Mbo Mpenza heeft goed gespeeld, ook tegen Nederland, maar ik zie Sonck, ondanks het feit dat hij blijkbaar aan een herscholing bezig is en voor een andere positie moet gaan, in de eerste plaats toch nog altijd als een doelpuntenmaker. Wat dat aspect betreft is hij toch van een veel hoger niveau dan Mbo Mpenza. Met hem op rechts en Sonck voorin hou je met Clement en Vermant nog altijd twee verdedigende middenvelders over. Dat lijkt me voldoende.”

Bij Club Brugge ligt Trond Sollied blijkbaar niet zo goed meer bij het bestuur.

“Wat mij vooral opvalt, is de manier waarop dat gebracht wordt door de kranten. Ik heb zelf communicatiewetenschappen gestudeerd. Ik begrijp dus wel welke mechanismen daar werken om iets in de krant te krijgen. Je hebt het systeem van de ‘klokkenluider’. Als je bijvoorbeeld een kerncentrale hebt waar op een ongewoon gevaarlijke manier, met gevaar voor de samenleving, gewerkt wordt, dan komt er een ‘klokkenluider’, die dat met gevaar voor zijn eigen job anoniem gaat aanklagen in een krant. Da’s bijna de burgerplicht van iedereen in zo’n situatie. Absoluut toegelaten. Een tweede manier heeft meer met politiek en een machtsstrijd achter de schermen te maken. In het geval van Brugge is er iets naar de kranten gelekt wat er al vaker in heeft gestaan, namelijk dat Sollied graag een glas lust en doorzakt. Maar nu wordt dat in de context van een 4-1-nederlaag geplaatst waardoor er wel een bedoeling achter zou kunnen zitten. Maar ik vind dat het niet via de krant moet als je wil afrekenen met iemand. Dan zie je dat een andere krant reageert en onthult hoe zo’n artikel tot stand komt. Het is, eigenlijk, een echt krantenverhaal.”

Het struikelblok blijft dat Sollieds contract te zwaar op het budget zou wegen als Club Brugge geen Champions League haalt.

“Er zijn andere manieren om zoiets op te lossen dan via de pers. Maar als die man een heel goed contract heeft – wat wel zo zal zijn – valt dat niet op te lossen zonder dat het heel veel geld kost. En ten tweede is hij een trainer die behoorlijk wat successen gehad heeft met Club Brugge : titel, beker, Champions League. Maar iemand als Raymond Goethals zegt al jaren dat hij hem een slechte wedstrijdcoach vindt die zelden of nooit een wedstrijd vanop de bank wint door wijzigingen aan te brengen tijdens de wedstrijd. Europees in Lyon werd een bijna zekere kwalificatie verloren, in Bordeaux gebeurde hetzelfde en nu in Donetsk : telkens sta je in een redelijk goeie situatie en slaag je er niet in om die wedstrijd vast te zetten. Het lijkt mij nochtans niet zo moeilijk om bijvoorbeeld Ceh en Englebert in Donetsk te vragen om niet zo hoog te spelen en wat meer steun te geven aan Clement als verdedigende middenvelder. Maar Sollied kiest voor aanvallen en blijven aanvallen. Misschien heeft dat wel drie keer heel vele harde cash gekost. Dat is ook iets wat in de rekening meegenomen moet worden. Maar het blijft lovenswaardig dat hij nooit verloochent wat hij al vele seizoen predikt : dat de aanval de beste verdediging is.”

Op sportief vlak haalde Brugge zijn overwinningen, op Gent na, tot dusver niet met gemak.

“Dat geldt zowel voor Brugge als Anderlecht : je ziet ze behoorlijk wat goeie doelkansen versieren maar tot nu toe konden ze die in hun drie competitiewedstrijden, met uitzondering van Club tegen Gent, niet afmaken. Dat is een euvel of zoals Van Puyvelde zei : ‘Een wedstrijd is een aaneenschakeling van momenten die je moet grijpen, lukt dat niet, dan krijg je het lastig.’ Als je de wedstrijd op Donetsk ontleedt, moet je vaststellen dat zij een beter elftal hadden dan Brugge, dat kon, had kunnen winnen als ze dat ene moment gegrepen hadden om te scoren. Dat is nu eenmaal voetbal. Club verloor ook Saeternes en Sollied was wel een liefhebber van Saeternes maar met Victor en Balaban zou hij, zolang er geen blessures zijn, een overbodige speler geweest zijn.”

Moeskroen en La Louvière zijn de positieve uitschieters van deze competitiestart.

“De prestatie van Moeskroen schat ik heel hoog in, vooral gezien het programma. Er werd algemeen aangenomen dat ze in dit weekend voor het eerst kans maakten om punten te pakken, want ze zouden beginnen tegen Anderlecht en uit bij Genk. Maar ik stel nu vast dat ze zeven punten hebben en met 4-0 Sint-Truiden in de doelpuntenmarge quasi wegspeelden. Die hebben een heel sterke start gemaakt met een elftal dat blijkbaar goed voorbereid was op de lastige opdrachten. La Louvière heeft met onder andere Cercle thuis en Brussels uit een opvallend minder moeilijk programma gekend dan Moeskroen. Het speelt ook met een volledig vernieuwd elftal, waarvan we die spelers niet zo goed kennen. Die zijn dus misschien zijn wel onderschat.”

Raoul De Groote

‘De prestaties van Moeskroen schat ik heel hoog in.’