Tot in het weekend was Jelle Vossen nog altijd de enige nieuwkomer bij RC Genk. Een ’terugkomer’, noemt hij zich liever zelf. Maar voor hoelang? ‘Wie in zijn laatste contractjaar zit,’ beseft hij, ‘is men sneller geneigd te verkopen.’

Dat er ook gras is aan de andere kant van de heuvel was een openbaring voor Jelle Vossen (21). En omdat het ook nog eens groener bleek te zijn dan wat hij kende, was hij graag gebleven. Dat was buiten RC Genk gerekend. Dat eiste hem terug op van Cercle Brugge, waaraan het hem vorige zomer op de laatste dag van de transferperiode had uitgeleend en waar Vossen, zowel op als naast het veld, de stap naar volwassenheid zette.

Het lijkt alsof je niet met je volle goesting bent teruggekeerd.

Jelle Vossen: “Toch wel, maar bij Cercle heb ik ervaren wat het is om basisspeler te zijn. Ik wil geen stap terug zetten. Een jaar geleden ben ik hier vertrokken omdat er geen sprake van was dat ik veel zou spelen. Ik ben niet teruggekeerd om in dezelfde situatie te verzeilen. Gelukkig is er een nieuwe trainer en die heeft al duidelijk gezegd dat hij vertrouwen heeft in mij. Ik heb het gevoel dat ik een eerlijke strijd aanga met de andere aanvallers. Dat was vorig jaar niet het geval. Toen mocht ik in de voorbereiding maar vijf minuutjes invallen in de belangrijke wedstrijden, dan weet je genoeg. Nu speelde ik. Daardoor zit ik met een beter gevoel.”

Maar je wilt niet bijtekenen.

“Ik heb daar lang over nagedacht. Ik was pas terug van Cercle en had op dat moment niet het gevoel dat dit de beste keuze zou zijn voor mezelf. Ik snap dat dit de club in een moeilijke situatie brengt, want als iemand zijn laatste contractjaar ingaat, is het meestal bijtekenen of verkopen. Misschien zijn er nu mensen die me dat kwalijk nemen, maar ik vind dat men ook respect moet hebben voor mijn beslissing. Het is afwachten wat er mij nu staat te gebeuren. Wie in zijn laatste contractjaar zit, is men sneller geneigd te verkopen.”

Voetbal buiten Genk

Het is een publiek geheim dat Glen De Boeck je er graag bij wil bij Beerschot.

“Ik heb dat ook gelezen, ja. ( lacht) Ik weet dat er interesse is geweest van een paar clubs, maar die moeten eerst langs Genk passeren. Het kan dat er morgen iets gebeurt, of in december, of helemaal niet. Zolang er niets concreets is, blijf ik me met plezier inzetten voor Genk.”

Genk heeft geen geld om zich te versterken en dus wil het van een aantal spelers af. Misschien reken je daar wel op.

“Ik moet niet rekenen. Ik moet er gewoon voor zorgen dat ik blijf presteren en bewijzen wat ik waard ben, waar ik ook speel. Dan ben ik op het eind altijd de winnaar.”

Genk biedt jou, zoals ook andere spelers, ondertussen elders aan.

“Dat kan zijn. Via via hoor ik dat ook wel. Het is hun goed recht, maar mochten spelers daarvan op de hoogte zijn, kan ik begrijpen dat ze zich daar vragen bij stellen. Het betekent immers dat de club niet genoeg vertrouwen in je heeft. De trainer zegt dat hij dat heeft in mij, maar ik weet niet of de club hem daarin volgt.”

Drukt het op de kleedkamer?

“Dat valt nog mee. Je leest natuurlijk dat Genk eerst spelers kwijt moet geraken en dan is het logisch dat sommigen zich meer aangesproken voelen. Voorlopig is daar nog weinig van te merken, maar hoe meer we eind augustus naderen, hoe zenuwachtiger sommige spelers misschien gaan worden.”

Zou Beerschot een stap vooruit zijn?

“( lacht) Dat kun je pas achteraf zeggen. Cercle was ook een stap in het onbekende. Valt het tegen, dan was het misschien een slechte keuze geweest. Ik heb geweigerd om hier bij te tekenen, maar de toekomst zal uitwijzen of het de goede keuze was. Soms moet je een risico nemen. Zolang de trainer hier vertrouwen in mij heeft, is er op zich niets aan de hand.”

Kreeg je dat vertrouwen niet van Hein Vanhaezebrouck?

“In de grote matchen mocht iedereen na een uur invallen, maar ik kreeg slechts vijf minuten. Achteraf moest ik dan lezen dat Vossen zijn kansen had gehad, maar niet gegrepen. Dat is niet fijn. En ik was niet alleen, er waren nog meer jongens die zich niet eerlijk behandeld voelden. Dat straalde af op de rest van de groep. Als de resultaten dan ook tegenvallen, is de sfeer niet optimaal. Dieper wil ik er niet op ingaan.

“Ik was blij dat ik de stap naar Cercle kon zetten. Dat was een enorme verademing. Ik werd er gerespecteerd en kwam in een fantastische groep terecht. Ik had nooit ergens anders dan in Genk gespeeld en plots had ik iets van: wow, er is ook voetbal buiten Genk! Tot dan dacht ik misschien wel mijn hele leven in Genk te zullen spelen. Nu wist ik: er zijn nog andere clubs – of verenigingen… ( lacht)”

Realistische ambitie

Wat neem je mee van dat jaar bij Cercle?

“Veel levenservaring. Ik ging thuis weg en stond voor het eerst op eigen benen. Ik voel me ook een betere voetballer nu. Met meer overzicht en rust aan de bal. Ik heb mijn vertrouwen voelen groeien en daarom wil ik geen stap achteruit meer zetten en op de bank gaan zitten. Er is geschreven dat ik alleen wilde terugkeren als ik een basisplaats kreeg, maar dat is grote zever. Zo’n garantie krijg je nergens. Maar het is wel mijn ambitie. Een realistische ambitie, vind ik. Voor minder ben ik niet teruggekeerd.”

Zit je, als ‘negen en een half’, niet met een lastig profiel voor de 4-4-2 die Vercauteren noodgedwongen speelt met het beschikbare materiaal?

“In een 4-3-3 ben ik geen diepe spits, maar een tweespitsensysteem ligt me zeker wel. Ik zorg voor diepgang vanuit een iets meer teruggetrokken positie. Het is mijn kwaliteit om altijd dreigend te zijn. Frankie Vercauteren houdt van veel diepgang bij zijn spitsen. Ik denk dat ik het wel onder de knie heb om daarvoor de juiste looplijnen te gebruiken. Bij Cercle was ik belangrijk omdat ik altijd kort aansloot bij Foley. Iedere trainer heeft graag veel volk voor het doel als er een center komt. Dat is mijn ding.”

Hoe is de sfeer nu in de kleedkamer?

“Goed. Beter dan toen ik hier vertrok. Vorig jaar hing het echt niet aan elkaar. Het leek wel of iedereen stond met tegenzin op het veld. Dan krijg je ook geen resultaten. Sinds Vercauteren overnam, zijn die vooral positief geweest en dan wordt de sfeer automatisch beter. Kwaliteit is belangrijk, maar samenhang is dat evenzeer. Iedereen komt weer met meer plezier trainen. Er wordt meer gelachen en er worden streken uitgehaald. Nog niet zoals bij Cercle, maar daar heb ik iets meegemaakt wat ik niet zo snel nog eens zal meemaken, denk ik.”

Hoe ambitieus mag dit Genk zijn?

“De laatste drie seizoenen is Cercle boven Genk geëindigd en toch worden hier nog altijd grote ambities verwoord. Ik denk dat het beter is om nu stap voor stap weer op te bouwen. Met de top zes als ambitie en in de wetenschap dat als die niet wordt gehaald, de ontgoocheling groot zal zijn.”

door jan hauspie

“Ik wil geen stap achteruit meer zetten en op de bank gaan zitten.”

Reageren op dit artikel kan u door een e-mail te sturen naar lezersbrieven@knack.be. Uw reactie wordt dan mogelijk meegenomen in het volgende nummer.

Partner Content