KV Mechelen ging in vereffening. Een overzicht van de laatste stuiptrekkingen.
“Maar, Johan, in welke reeks denk je nu zelf dat wij straks gaan spelen ?”, wou een supporter tot wie het blijkbaar niet allemaal goed was doorgedrongen nog weten. “Sorry”, keek Willemen hem na een korte stilte strak in de ogen, “maar er is geen wij meer.”
Het is de harde realiteit waarvan Johan Willemen, het hoofd van de werkgroep die na het opstappen van WillyVan denWijngaert Mechelen nog probeerde te redden, zaterdag pers en supporters kond deed. Willemen : “Omdat de engagementen, aangegaan door Willy Van den Wijngaert, niet konden worden nagekomen, omdat Willy Van den Wijngaert via zijn advocaat schriftelijk heeft laten weten zijn geïnvesteerde geld terug te zullen vorderen en omdat er in de gegeven omstandigheden geen overnamebiedingen ontvangen kunnen worden, blijft er geen andere mogelijkheid dan de vzw in vereffening te stellen. Willy Van den Wijngaert was de enige geldschieter en liet zelfs niet toe dat er andere waren. Met iemand die alles wil betalen, is het zeer moeilijk onderhandelen. Hij alleen nam mensen aan en ontsloeg ze, want hij betaalde ze ook. Elk van de leden van de vzw heeft een pleidooi gehouden te stoppen met die waanzin en zelfs dit jaar nog een plan voorgelegd dat hem moest toelaten te stoppen met sponsoring en waardoor we per 1 juni schuldenvrij konden beginnen. Het werd goedgekeurd door hem én de leden van de vzw, maar is nadien in een schuif verdwenen. Het ligt begraven tussen de adviseurs van de voorzitter.”
Zonder de 12,5 miljoen euro die Willy Van den Wijngaert in de club stak, had KV Mechelen nog ongeveer 6 miljoen euro nodig om schuldenvrij het einde van het seizoen te halen of 2,5 miljoen euro om op z’n minst aan de licentievoorwaarden te kunnen voldoen. Plannen en constructies waren er de afgelopen maanden genoeg, maar het geld zelf bleef daarbij telkens achterwege.
Er was de Paraguayaanse piste waarmee Willy Van den Wijngaert kwam aandraven. Een makelaar zou de club overnemen om er spelers te stallen. Wegens op dat moment de enige strohalm én de belofte van de voorzitter dat het zo goed als rond was, kreeg hij drie weken om een en ander te finaliseren. Er kwam geen vervolg.
Er was Aad de Mos, die schermde met Nederlandse investeerders, op voorwaarde dat Willy Van den Wijngaert zijn schuldvordering introk. Een reddingsplan voor de korte termijn en een plan voor de bouw van een nieuw stadion op lange termijn scheen De Mos wel te hebben, maar van geld om de club over te nemen, zag niemand een spoor. De Nederlander mag zich al champagne drinkend met de spelers dan wel rijkelijk hebben geprofileerd, meer dan uiterlijk vertoon is het niet geweest. Bovendien bleek binnen de groep-De Mos onenigheid te bestaan, waardoor losgeslagen individuen zich de laatste tijd op eigen houtje voor de groep uitgaven. Willemen : “Onderhandelen is zoals kaarten : je ziet niet wat de tegenstander in handen heeft. Nochtans heb ik vooraf toegevingen gedaan voor De Mos die ik anders niet zou doen in het creëren van een onderhandelingspositie. Over de eisen die hij stelde voor hij wou onderhandelen alleen al hebben we twee dagen gediscussieerd. De Mos en Lermyte hingen aan iemand die een bod deed op de gronden en zij wilden nadien deel uitmaken van het management van de club.”
Er was een bij de Van den Wijngaerts bekende graaf die een bankier van een serieuze Duitse bank als neef bleek te hebben en die zowaar bereid vond KV Mechelen een lening te geven. Helaas onder strikte voorwaarden en met intresten waaraan KV Mechelen nooit zou kunnen voldoen.
En er was, ten slotte, ook een vermeend plan : dat Johan Willemen zelf de gronden waarvan de club eigenaar is, zou kopen. Willemen : “Maar wat is de waarde van de gronden ? Er zijn te veel onbekende factoren om dat in te schatten. De bestemming van de gronden is nu recreatiegebied. Je kan ze kopen en hopen dat het bouwgrond wordt, maar dat weet je dus niet op voorhand. Bovendien weet je zelfs niet wát je er dan op zou mogen bouwen. Iets van vijftig verdiepingen is niet hetzelfde als iets van één verdieping. Daar een prijs op plakken is vrijwel onmogelijk. Daarom durf ik zeggen dat ik het voorstel van de groep-De Mos heel goed vond. Maar pas op het laatste moment is gezegd dat binnen de groep eigenlijk nog niemand een bod gezien had en dat was wel een zware ontgoocheling. Zij hadden waarschijnlijk gedacht dat ik de koper zou zijn. Ik heb mij wat dat betreft wel gemanifesteerd, ja, maar omdat ik hoopte zo de interesse en de prijs aan te wakkeren.”
Wat vervolgens nog restte, was wachten op de conclusies van vereffenaar Joan Dubaere, die begin deze week zijn werkzaamheden begon. Welke van alle mogelijke scenario’s het zou worden, was zondag na AA Gent-KV Mechelen ook voor de verdwaasd om zich heen kijkende spelers een raadsel. Al werd hen bij het verlaten van de kleedkamer een hart onder de riem gestoken door Dieter Dever, samen met Jean-Paul Boeka-Lisasi de enige die onderdak vond bij een andere club. Zij spelen voortaan voor respectievelijk Gent en Charleroi. Niets dan vragende en sombere gezichten na afloop en reacties waarbij de ene al naïever was dan de andere.
Sammy Greven werd een paar weken geleden in de pers nog in verband gebracht met Westerlo, maar de verdediger net als Tosin Dosunmu zijn vrijheid zou hebben aangevraagd, daar was, verklaarde hij zelf, geen sprake van. “Maar”, zegt Greven, “ik kreeg wel een voorstel van Metz dat ik links heb laten liggen, omdat ik geloofde in de redding van Mechelen… Ja, ik heb traantjes gelaten na de wedstrijd.”
Dosunmu van zijn kant wás zo goed als van Westerlo. Tot zijn manager de kar keerde en Dosunmu met de belofte dat De Mos een en ander financieel in orde zou brengen, bij Mechelen bleef. Hoe voelt hij zich nu bij de gang van zaken ? Dosunmu : “Mijn manager zei op vrijdag dat ik op zaterdag niet moest spelen, anders zou Mechelen denken dat ik het niet serieus meende met die brief om mijn vrijgave te vragen. Dus ik heb dat weekend niet gespeeld. Maar op maandag zei hij dat ik niet naar Westerlo moest. Bij RWDM was ik zes maanden niet betaald, maar ik kreeg wel brieven om nog taksen te betalen. Iemand, zei mijn manager ( André Denul, nvdr) zou dat voor mij doen. Dus spijt heb ik niet. Als iemand voor je werkt, dan vertrouw je die dat het goed komt ( lachje).”
Hadden ze hun laatste match voor KV in eerste klasse gespeeld, kwam er volgend weekend een nieuwe kans, komen ze straks in een lagere reeks uit of houdt KV Mechelen helemaal op te bestaan ? Willemen : “Heeft Mechelen recht op een eersteklasseploeg op basis van zijn historie en zijn demografie ? En is het niet best dat KV en RC daar één doel van maken ? Ik sta volledig achter dat idee. Als je het vergelijkt met wat in Genk gebeurde, zou dat tot voorbeeld moeten strekken. Dus, ja, er zijn al gedachtewisselingen geweest met RC Mechelen.”
door Raoul De Groote
‘Genk zou als voorbeeld moeten dienen voor KV en RC Mechelen.’ (Johan Willemen)
