2003 was voor Danny Boffin een ellendig jaar, op het sportieve vlak en – meer nog – in zijn privé-leven. Maar 2004 wordt helemaal anders, dankzij de steun van Marc Wilmots. ‘Het probleem’, zegt hij, ‘is dat ik te goedgelovig ben geweest, te goedhartig ook.’

Vorig jaar hing er rond deze tijd tegen de voorgevel van het stadhuis van Sint-Truiden een groot bord. Danny Boffin, Gouden Schoen. Het stond ook op spandoeken, op sjaals, op T-shirts, op schoenen, op taarten. Het stond haast overál op. Danny Boffin & STVV, dat kon niet stuk. Maar Danny Boffin won de Gouden Schoen niét en sedertdien is er veel veranderd. Inmiddels zijn Danny Boffin & STVV gescheiden. STVV had Danny Boffin blijkbaar niet echt meer nodig. Het leek erop alsof het einde nakend was, tenslotte was Magic 25 er al 38. Mis ! Dankzij bemiddeling van zijn kameraad Marc Wilmots speelt Danny Boffin voortaan voor Standard Luik, een niveautje hoger dan STVV zeg maar. Hij loopt er dan ook weer als in zijn beste dagen bij.

“Jammer voor de supporters die mij altijd gesteund hebben, maar ik was op een moment gekomen dat het anders moest”, zegt Danny Boffin. “Nu, bij Standard, hangt het gewoon van mij af, nu moet het op het veld gebeuren en nergens anders. Ik weet sowieso dat ik helemaal niet versleten ben en het nog altijd kan. Honderd procent zeker.

“Ik geef toe dat ik een hele moeilijke eerste ronde kende, maar… volgens mij is er dan ook van alles een beetje veranderd. De aanloop was alleszins niet ideaal. Voor het eerst in drie jaar niet op stage geweest, Intertoto… Door de warme zomer en de omstandigheden waarin wij altijd moesten trainen, kwamen mijn enkels vast te zitten. Niet alleen ikzelf kende geen voorbereiding zoals het hoort, maar vijf, zes spelers. Jochen Janssen kwam er op het einde nog bij en daardoor is er toch heel veel veranderd. Désiré(Mbonabucya, nvdr) werd op rechts geprobeerd, ik op links… Dat ging mij dus duidelijk niet. Iedereen weet dat mijn beste plaats centraal is.

“Het uitvallen van Claude Kalisa was het pijnlijkste moment, want hij is de man die in de verdediging alles organiseert en de anderen het gevoel geeft dat ze op een hoger niveau konden spelen. Daardoor is er achteraan paniek ontstaan en gingen we te veel goals slikken die te vermijden waren. Voor een ploeg die de voorbije jaren bijna altijd met dezelfde elf kon spelen, is dat veel. Misschien verwachtten we ook te veel van onszelf. Volgens mij is het allemaal begonnen met de nederlaag in de bekerfinale tegen La Louvière. We waren favoriet en konden het niet waarmaken, misschien wel door onze eigen schuld.”

Het zat ondertussen niet lekker meer tussen Jacky Mathijssen en Danny Boffin. In Moeskroen (18 oktober, speeldag 9) kwam het na de wedstrijd tot een aanvaring in de kleedkamer. Boffin gooide er tegenover de trainer uit wat op zijn lever lag : jij moet mij niet meer hebben !

“Die dag was ik een kwartier, twintig minuten te laat gekomen, omdat ik mijn sleutels maar niet kon vinden”, vertelt Boffin. “Iedereen zat in de bus te wachten toen ik toekwam. Dat was mij nog nooit eerder overkomen. Er is mij niets gezegd en tot nu ontving ik ook nog altijd geen boete, maar vroeg in de tweede helft werd ik er wel afgenomen. Ik had het er moeilijk mee, want ik vond dat ik goed in de wedstrijd zat. Ik had het gevoel dat het was omdat ik te laat was gekomen. Dan heb ik liever dat er gezegd word : kijk, je bent te laat, je start niet vandaag. Ik had ermee kunnen leven. Nu voelde ik mij gekwetst. De trainer is mij komen vragen of er iets scheelde. Ik zei neen. Maar omdat hij bleef aandringen, is het er toch uitgekomen : já, er scheelt iets ! Ik heb het gevoel dat je mij niet meer moet hebben. De week erna ben ik mij nog gaan verontschuldigen, maar ik had niet het gevoel dat hij het kon vergeten.”

Het gaat ook om tactische keuzes en om korte- of langetermijnopties. Waar zet je Danny Boffin als blijkt dat je met Jochen Janssen in de ploeg beter 4-4-2 dan 4-3-3 speelt, omdat je voorin snelheid rond hem nodig hebt ? Op de flank. En als hij daar niet wil spelen, geef je dan niet beter voluit de kans aan een jonge speler als Kris Buvens ?

“Ik heb inderdaad tegen de trainer gezegd : ik wil niet meer op links spelen. Waarop hij : in het systeem dat ik nu speel, kan ik je dan niet laten spelen. Dan moet ik je op de bank zetten. Ik heb toen geantwoord : als dat jouw gedacht is, moet je dat maar doen. Dat is dan jouw zaak. Ik zeg niet dat een trainer altijd gelijk heeft, maar hij is de baas, dus moet je je bij zijn beslissingen neerleggen. Nooit in mijn carrière ben ik echt tegen een trainer ingegaan en ik zal het ook nooit doen. Ik weet welke moeilijke job het is, ik weet dat je nooit iedereen tevreden kunt stellen. Maar wat ik ook weet, is dat ik tegen de lijn niet echt tot mijn recht kom ; wel als ik de vrijheid krijg om ook centraal en op rechts te lopen, maar dat mocht niet in dat systeem. En ik weet van mezelf ook dat ik nog altijd voor eender welke ploeg nuttig kan zijn. Toen Marc Wilmots mij kwam zeggen dat ik naar Standard kon, heb ik voor mezelf uitgemaakt dat ik na wat er gebeurd en gezegd was beter die stap zette – andere omgeving, andere club, andere mensen, andere sfeer.”

Hij is alleszins goed uitgerust, want bij Sint-Truiden moest hij de laatste tijd niet meer spelen. Ter bezinning, ook over zijn privé-situatie. Op de club had zich een deurwaarder gemeld. Loonbeslag. Al was het er nooit aan te zien, de druk op Danny Boffin was enorm.

“Er is nooit loonbeslag geweest,” zegt hij, “omdat wij onmiddellijk gereageerd hebben. Het punt is dat ik ben opgelicht. Dat is het grootste probleem. Een Franse aannemer is met tussen de 15 en 20 miljoen (Belgische frank, nvdr) gaan lopen. Die man pleegde schriftvervalsing, hij tekende in mijn naam facturen van werken die hij niet had gedaan en bracht ze binnen bij de bank. Die betaalde ze uit, zonder controle van de werken en zonder ooit één telefoontje naar mij. We legden klacht neer tegen de aannemer én de bank. De zaak zit nu in proces en kan één tot twee jaar duren.

“Het gaat om appartementen in Rijsel, zaken uit de tijd dat ik bij Metz voetbalde. In Frankrijk is het zo dat je in plaats van belastingen te betalen, mag investeren in de renovatie van historische gebouwen tot appartementen – Nenad Jestrovic en Gunter Van Handenhoven deden dat ook, maar zij werden niét opgelicht.”

Het bedrag van 1 miljoen euro wordt gefluisterd.

“Neen, tenzij : misschien wel, als ik de kosten moest maken om de twee van de vier appartementen die niet afgewerkt zijn te voltooien. Maar dat ga ik niet doen, ik stak er al genoeg geld in.

“Momenteel ben ik alles kwijt : 20 miljoen. Dat is het probleem. We zullen proberen te recupereren wat mogelijk is. Mijn advocaat in Rijsel beschikt over het bewijs van schriftvervalsing. Die aannemer bekende en tekende een papier dat hij in november 2 miljoen zou terugbetalen, maar ik ontving nog altijd niets.”

Danny Boffin leeft voor het voetbal, al 38 jaar lang. Voetballen kan hij, Magic 25, als de beste, nog altijd, maar op het spel naast het veld is hij minder goed berekend. Ook rond de bouw van zijn riante, maar nog altijd niet helemaal voltooide villa in Binderveld stelden zich al grote problemen.

“Slechte afspraken”, aldus Boffin. “Ik heb mij er zelf niet mee beziggehouden. Het enige wat ik deed, was voetballen. Voor alles had ik mensen die de zaken op de voet volgden, maar misschien zijn er tussen bepaalde personen misverstanden geweest. Maar dat wordt nu volledig opgelost. Eind februari, begin maart ga ik eindelijk mijn huis kunnen betrekken. Dan zal het volledig afgewerkt zijn.

“Het probleem is dat ik te goedgelovig ben geweest, te goedhartig ook. Er is mij altijd veel beloofd in mijn carrière, begrijp je. Ook in mijn periode bij Anderlecht ben ik een paar keer gepakt. Ik ben dat te boven gekomen, omdat ik nog jong was. Nu maak ik weer dezelfde fout. Maar nu is het gedaan ! Nu neem ik geen enkele beslissing meer zonder Marc, zijn vrouw Katrien en zijn schoonvader, die beiden advocaat zijn. Alleen spijtig dat het besef zo laat is gekomen.”

“Ik weet het,” zegt hij, “men denkt dat ik naar Standard ga om meer te kunnen verdienen en uit de problemen te raken. Daarom doe ik het niet, anders had ik hogere eisen gesteld. Mijn maandelijks loon komt er overeen met wat ik bij Sint-Truiden kreeg. Alleen prestatiegericht kan ik er meer verdienen, als ik speel en we punten pakken. Plus : eventueel een premie als we tweede of derde worden. Ik ben ook naar Standard gegaan om al het geroddel en het gezaag in Sint-Truiden te vergeten. Het geroddel dat ik van mijn vrouw weg was, bijvoorbeeld. In elk gezin krijg je in dergelijke omstandigheden spanningen, maar momenteel staan we sterk genoeg om dat te boven te komen.

“Ben ik alles kwijt in Frankrijk, oké, dan ben ik alles kwijt. Hou ik op het einde van de rit mijn huis hier over, dan is dat goed voor mij, dan ben ik gelukkig. Het belangrijkste is dat ik met de mensen die mij nu aan het begeleiden zijn, een toekomst heb na het voetbal. Ik denk niet dat Marc in de politiek gaat blijven. Binnen een paar jaar wil hij een zaak opstarten waar ik dan in meega. Begeleiding van spelers onder andere, proberen te vermijden dat jonge spelers die alles snel worden wijsgemaakt, meemaken wat ik meemaakte.”

Momenteel vertoeft Danny Boffin in Portugal, op stage met zijn nieuwe club. Standard is Sint-Truiden niet. Misschien zal hij er zich ook anders profileren, misschien wil hij daar wél op links spelen. Misschien. Misschien komt hij er in een ploeg die dominanter speelt ook beter tot zijn recht. Misschien.

“Het maakt niet uit waar ik sta, als ik mij maar vrij mag uitleven bij balbezit”, besluit hij. “Als ik mag lopen waar ik wil en bij balverlies verdedigen in de positie waar ik mij bevind, ben ik op mijn best. Dat is het mooiste in voetbal : aanvallend zoveel mogelijk spelers vrij laten en verdedigen in de zone waar je terechtkomt. Iedereen weet natuurlijk dat de laatste jaren mijn beste plaats centraal is, maar als ik niet tegen de lijn word geplakt, maakt het eigenlijk niet uit van waar ik start.

“Ik tekende bij Standard een contract tot het einde van het seizoen, plus een optie op nog een jaar. In de komende zes maanden zullen ze beslissen of dat er nog bijkomt, maar ik ben nu al honderd procent zeker van wel. Mijn medische tests, onderzoeken van knieën en enkels, al wat je wil : alles was perfect. Ik ga met een heel fris gevoel voor Standard spelen en ik ga er sowieso van uit dat het voor anderhalf jaar wordt. Goed, in voetbal weet je nooit, maar ik weet heel zeker dat ze er aan mij nog veel plezier zullen beleven. Ik zie het wel zitten in Luik. Mijn eerste club na STVV destijds was Club Luik. Nu ga ik naar het andere, grote Luik. Ik denk niet dat er veel zijn die op de leeftijd van 38 jaar nog de kans krijgen op een topclub. Daarom is dit hét hoogtepunt in mijn carrière.”

door Christian vandenabeele

‘Ik ben opgelicht. Een Franse aannemer is met tussen 15 en 20 miljoen gaan lopen.’

‘Standard is hét hoogtepunt in mijn carrière.’

Reageren op dit artikel kan u door een e-mail te sturen naar lezersbrieven@knack.be. Uw reactie wordt dan mogelijk meegenomen in het volgende nummer.

Partner Content