De kaarten zijn geschud, de soap rond de overgang van Romelu Lukaku van Anderlecht naar Chelsea kan ophouden. Ook de inkomende transfers van Milan Jovanovic en Dieumerci Mbokani zijn afgerond, gelukkig maar, dan kan de rust terugkeren in de keet. Ik hoop dat die twee paars-wit niet opnieuw zien als een springplank naar een nieuwe topclub, maar wel als een reddingsplank voor hun in het slop geraakte carrière. Als ze het nu niet maken, zijn het maar ‘platzakken’ om de woorden van Paul Van Himst te gebruiken.

Ik had weinig problemen met de komst van Jovanovic. Die man won toch de Gouden Schoen, dat kan niet iedereen zeggen. Het is anderzijds wel zo dat hij anderhalf jaar aan het sukkelen is geweest. Ik hoop dat hij in Brussel een nieuwe uitdaging heeft gevonden om de puntjes op de i te zetten. Over Mbokani heb ik zo mijn twijfels. Dat hij nog samenspeelde met Jovanovic bij Standard is misschien een pluspunt, maar toch. In Anderlecht zullen ze wel weten wat ze in huis halen, hoop ik, want hij was daar al eerder. Men kan misschien beter een vaste begeleider in dienst nemen voor de Congolees, om hem van zijn nachtelijke escapades af te houden en te zorgen dat hij op tijd aanwezig is op de trainingen, want zijn opdracht – Matías Suárez, de man van het competitiebegin, uit het elftal spelen – zal geen sinecure zijn, en dan druk ik mij voorzichtig uit. Vooral nu hij op training een knieblessure heeft opgelopen en zes weken buiten strijd is. Wat moet er nu in dat koppeke omgaan? Er zijn spelers die de pedalen verliezen bij het voelen van de minste concurrentie. Wel, bij Suárez schijnt dat juist het averechts effect te hebben, gezien zijn prestaties van de laatste weken.

Waar ik mij een beetje zorgen over maak is de schouder van Lucas Biglia. Alle dokters zijn het erover eens dat er een operatie moet komen, maar men tracht die uit te stellen tot op het einde van het huidige seizoen. Spelen met het zwaard van Damocles boven het hoofd moet geen pretje zijn. Een slecht contact of een val kunnen noodlottig zijn! Sommigen zeggen wel dat Fernando Canesin de nieuwe Juan Lozano is, maar het zou toch een kleine ramp zijn om de blonde Argentijn te verliezen.

Achteraan is er nog veel werk. Hopelijk blijft Roland Juhász en legt hij de voorstellen van Glasgow Rangers naast zich neer, want hij is de enige die de boel kan samenhouden.

Maar wat moeten de Standardsupporters nu denken? Met lede ogen zien ze hun smaakmakers één voor één vertrekken. Ze hebben een abonnement gekocht, sommigen met hun laatste spaarcentjes, om hun helden – Axel Witsel, Steven Defour, EliaquimMangala – aan het werk te zien en niet een soort tweede garnituur waarin niemand geïnteresseerd is. Standard heeft de rekening al gepresenteerd gekregen, de poules van de Champions League kunnen ze op hun buik schrijven. Uitgeschakeld worden tegen FC Zürich, een ploeg die aan de staart bengelt in de Zwitserse competitie, is de Luikenaars onwaardig. Roland Duchâtelet kan maar beter vlug iets uit zijn hoed toveren voor de oproerpolitie eraan te pas moet komen. Sclessin is een smeulende vulkaan voor het ogenblik.

Toen ik vernam dat Frankie Vercauteren Genk ging verlaten, stond ik wel even perplex. Ik ken Frankie toch een beetje, ik kan mij niet voorstellen dat hij uitsluitend voor de oliedollars gekozen zou hebben. Maar na het pijnigen van mijn hersens kan ik met de beste wil van de wereld geen andere reden bedenken. Het is alleen Vercauteren die het weet. Het tijdstip waarop hij besliste om te vertrekken, kan men moeilijk opportuun noemen. De twee wedstrijden tegen Maccabi Haifa waren voor RC Genk misschien wel de belangrijkste uit hun bestaan. Men weet wat het financieel en qua prestige kan betekenen voor een club als men kan doordringen tot de groepsfase van de Champions League. Daarna nog dat gezever in de kranten over het feit of Vercauteren nog één van de twee matchen ging coachen of niet. Niks coachen, Frankie had moeten oprotten en de Limburgers hadden moeten roeien met de riemen die nog aan boord zijn! Een gekwetst dier is altijd gevaarlijk…

Gille Van Binst

“Duchâtelet kan maar beter vlug iets uit zijn hoed toveren.”