De reguliere competitie 2002/2003 zit er op. Lucien Van Kersschaever maakt een balans op na de eerste ronde. ‘Pepinster en Bergen zullen de halve finales spelen.’

Met elf waren ze : elf eersteklasseclubs die in een ongewone competitieformule zouden gaan strijden om de beste plaatsen. Inmiddels is bekend dat RB Antwerpen, Estaimpuis en Wevelgem afvallen en een play-down spelen; de overige acht clubs zijn aan de tweede ronde begonnen. Aan Lucien Van Kersschaever om een oordeel te vellen over wat al geweest is. Van Kers werkt momenteel als technisch directeur voor de nationale ploeg en begeleidt tegelijk ook enkele pivots van Charleroi. Zeer onlangs verbaasde hij vriend en vijand door als technisch adviseur bij het zieltogende Wevelgem aan de slag te gaan. “Uit sympathie,” stelt hij gerust, “een vriendendienst voor mensen die ik goed ken.”

De (ex-)kampioen

Lucien Van Kersschaever : “Charleroi heeft een zeer ervaren ploeg met namen als Ellis, Huggins, Potter, Stas, Riddick, allemaal mannen die het klappen van de zweep kennen. Daarnaast beschikken ze over enkele getalenteerde en gemotiveerde jongeren zoals Marcus Faison, Dimitri Jorssen en Roel Moors. De ploeg straalt veel spelvreugde uit : het belang daarvan wordt nog altijd onderschat. Charleroi plukt ook de vruchten van zijn Europese wedstrijden, zware beproevingen waar je echter enorm uit leert. Want wat zie je ? Van zodra die Europese competitie erop zit, zijn zij in staat een tandje bij te steken in de Belgische competitie.

“Het grote verschil met vorig jaar, toen ze nagenoeg dezelfde ploeg hadden, is de centerpositie. Het vertrouwen dat Andre Riddick de ploeg daar nu met zijn aanwezigheid schenkt, is van onschatbare waarde. Zelfs al worden ze voorbijgelopen door hun rechtstreekse tegenstander, dan weten zijn ploegmaats dat er iemand achter hen staat die dat kan rechttrekken. Riddick is de troefkaart van Charleroi. En dat Charleroi is de grootste titelkandidaat : het zit fris en kent weinig blessures. Een combinatie van een goede medische begeleiding, een goede rotatie, gretige spelers en een dosis geluk. De trainerswissel heeft ook voor een nieuwe wind gezorgd. Het sterke punt van Savo Vucevic is dat hij enorm veel vrijheid laat aan de spelers, hij laat ruimte voor creativiteit en speelt zo in op de kwaliteiten van de spelers.

“Wat er in Oostende gebeurt, weet ik niet precies, maar je kan er niet naast dat daar allerlei kleine zaken fout lopen. Drie thuisnederlagen op rij, dat is niet niks. Sommige keuzes hebben mij verrast. Mike Nahar is geen vijf ( center, nvdr), maar heeft altijd op de vier-positie gespeeld. Virgil Stanescu is wél een vijf, maar is dan weer niet constant genoeg. Ralph Biggs lijdt enorm onder de afwezigheid van een JR Holden of een Ed Cota. Zijn stijl past niet bij die van de huidige spelverdeler Michael Hawkins. Hawkins moet je eerder zien als iemand voor een halfcourtgame, terwijl Biggs leeft bij een opencourtgame. Tony Dorsey presteerde heel sterk in Frankrijk op de vier-positie, maar daar heb je Beghin al staan. In feite heb je dus te veel volk voor dezelfde positie. Het treft mij ook dat er zo weinig over Praskevicius gepraat wordt, terwijl die toch een enorme impact had op het spel van Oostende. Vóór de competitiestart al zei ik dat het Oostende van dit jaar zwakker was dan dat van vorig jaar. Niet zozeer qua individuele klasse, maar vooral omdat de chemistry ontbreekt.

” Eddy Casteels is iemand die graag duidelijkheid heeft en blijkbaar mist hij dat in Oostende. Een club moet weten wat de sterke punten zijn van de coach die ze in dienst neemt en hem vervolgens laten doen. Je mag een coach niet proberen te veranderen !”

De verrassingen

Lucien Van Kersschaever : “Wie mij aangenaam verrast, is Pepinster. Vooral de manier waarop het de laatste weken speelt, vind ik indrukwekkend. Het heeft een jong, dynamisch geheel, waarin ik een belangrijke rol toedicht aan de ervaren Darius Hall. Een andere man die me bekoort, is Kris Sergeant : hij heeft veel progressie geboekt het voorbije jaar. Noem hem gerust één van de betere shooting guards van België. Axel Hervelle ook; na de wedstrijden met de nationale ploeg riep ik al : a star is born. Daar blijf ik bij.

“Ik voorspel : Pepinster zal de halve finales spelen. Net als Bergen. Dat heeft een goede groep, zij het dat het te afhankelijk is van Jean-Marc Jaumin. Als Jaumin mankt, mankt de hele ploeg. En iedereen weet dat Jaumin blessuregevoelig is. Maar Bergen heeft een indrukwekkende center in de persoon van George Evans. En met Rodger Farrington ook een zeer harde werker. En met Gary Collier een verstandige en geroutineerde guard. Desondanks schat ik Pepinster op dit moment toch een trapje hoger in. Trouwens, de laatste twee keer dat Bergen in Pepinster ging spelen, verloor het. Bergen is nog niet klaar voor de échte top.”

De tegenvallers

Lucien Van Kersschaever : “Bree heeft enorm veel pech gekend. Eerst mislukte de center Patrick Doctor, dan was er de blessure van Melvin Watson. Een slechte start zet meestal de toon voor de rest van een seizoen. Spijtig voor hen, want met Mathias Desaever en Wim Vanhaele hebben ze goede spelers in huis. Het begint wel stilaan tijd te worden voor Bree dat het, na alle inspanningen, eens een heel goed seizoen speelt. Hetzelfde geldt een beetje voor Bergen.

“Estaimpuis verloor met Alton Mason veel van zijn capaciteiten. Vervolgens moest het zoeken naar een vervanger en bleek ook die niet te voldoen. Ik zeg : zes weken vóór de competitie begint, moet je klaar zijn met je ploeg. Als je tijdens het seizoen nog moet gaan sleutelen, komt het zelden goed. Buitenlanders halen blijft gokwerk ? Ja, maar alleen als je je huiswerk niet goed gedaan hebt.

“RB Antwerpen zit nu in de play-down. Het zal dat wel overleven, en dan wordt het alles zetten op volgend jaar. De rust zal er wel terugkeren, de situatie is er helemaal niet zo dramatisch. Antwerpen is een basketbalstad, daar komt wel iets uit de bus. Als ze de jongeren vertrouwen blijven geven en hen volgend jaar beter omringen, kan daar iets moois groeien. Alleen moeten er naast die jongeren spelers staan die de ploeg kunnen dragen. Dat was dit seizoen niet het geval.”

In Europa

Lucien Van Kersschaever : “Logisch dat onze clubs gefaald hebben in Europa. De enige ploeg die min of meer een voldoende meekrijgt, is Charleroi. Maar zij tonen dan ook meer ambitie, zij willen die ULEB-beker winnen. De rest is al tevreden dat ze erbij zijn.”

De competitieformule

Lucien Van Kersschaever : “We moeten absoluut vermijden dat we nog eens met elf ploegen moeten starten. Dat licentiesysteem is allemaal goed en wel, maar er moet in de eerste plaats voor gezorgd worden dat de basketbalclubs beter verspreid zijn over het land. Je moet je oriënteren naar basketbalsteden als Aalst, Gent en Brussel. Die steden verdienen een basketbalclub. Als Wilsele promoveert naar eerste klasse, dan zit je met twee ploegen in Leuven. Idem als Hoei zou overgaan, dan zit je met drie ploegen op een vierkante meter : Luik, Pepinster en Hoei. Welk nut heeft dat ? Een zogezegde BeNeLiga zie ik helemaal niet zitten. Je kan wel een nevencompetitie met Nederland organiseren, maar de Belgische kampioen moet de Belgische kampioen blijven. Wie gaat er naar Charleroi-Nijmegen kijken als daar niets aan vasthangt ?

“Teruggaan naar het semi-professionalisme ? Waarom niet ? Als ik zie hoe sommige clubs werken, moet ik vaststellen dat er al een paar semi-professioneel bezig zijn.”

De tendens

Lucien Van Kersschaever : “Een gebrek aan vernieuwing : voor mij is dat de opvallendste tendens van het huidige seizoen. Als je Charleroi bekampt, moet je het niet willen verslaan met dezelfde wapens. Je moet dan niet man-tegen-man willen spelen. De coaches zouden meer creativiteit aan de dag mogen leggen, clubs als Charleroi of Oostende moeten ze durven te desoriënteren en uit evenwicht te brengen. Ik zie veel te weinig tactische vernieuwingen en variaties.”

door Matthias Stockmans

‘Ik zie veel te weinig tactische vernieuwing.’