Door alle grote colleges in de VS werd hij als te frêle bestempeld en later, in de NBA, zelfs afgeschreven na zware enkelblessures. Vandaag is balgoochelaar en rasschutter Stephen Curry (27) de regerende MVP van kampioen Golden State en hét gezicht van de NBA. Maak kennis met de Lionel Messi van het basketbal.
Wie onder u de NBA niet op de voet volgt: tik op YouTube eens ‘Stephen CurryRazzles and Dazzles!’ in. En bewonder hoe de spelverdeler van de Golden State Warriors een fles hemels basketbal ontkurkt. Met enkele bliksemsnelle, oogverblindende crossovers tussen de benen en achter de rug tovert hij vier verdedigers van de LA Clippers om tot standbeelden, waarna hij terugdribbelt tot voorbij de driepuntlijn en achterovervallend de bal met een hoge regenboogcurve perfect door de ring schildert. Coach Steve Kerr kan zijn ogen niet geloven. En tv-analist Jeff Van Gundy, die het als ex-coach nochtans vele keren opnam tegen Michael Jordan, roept: ‘De greatest move die ik ooit live gezien heb!’ Het is een van de vele filmpjes die u op YouTube kunt ontdekken: hoe Stephen Spicy Curry als ongeëvenaarde balkunstenaar en als dodelijke scherpschutter zijn Warriors vorig jaar naar de titel leidde en dit seizoen met Golden State de NBA nog meer kruidt.
‘MAKE IT, OR CHASE IT’
Dat de point guard vandaag door basketbalfans wereldwijd als een oosterse specerij zo gesmaakt wordt, stond in de sterren geschreven. Want hij werd in het General Medical Center van Akron (Ohio) als Wardell Stephen Curry II geboren, in hetzélfde ziekenhuis als die andere superster, LeBron James. Bovendien als zoon van Dell Curry, die in 2002 een zestienjarige NBA-carrière afsloot en bekendstond om zijn driepuntshot. Een shot dat zijn vader Wardell, naar wie Stephen genoemd werd, hem aanleerde op een koertje achter aan hun huis in Grottoes, ergens in het hol vande plutostaat Virginia. Op het modderige terreintje stond een elektriciteitspaal, waar opa Curry een basketbalkorf op monteerde. Terwijl zijn vier zussen binnen met de barbies speelden, shotte Dell er tot acht uur per dag ballen door het net.
Een voorbeeld dat zoon Stephen later volgt. Op het veldje erft hij de liefde voor het basketbal en de werkethiek van zijn vader. En het perfectionisme, om elke keer raak te mikken. Want als de bal naast de korf belandt, moet kleine Steph hem uit de modder gaan oprapen. ‘Make it or chase it‘, is zijn motto bij elk shot.
En dus knalt hij binnen, niet alleen daar, maar ook op het ‘echte’ basketbalterrein van de Flames en de Stars, de ploegen uit Charlotte (de toenmalige NBA-club van zijn vader) waarbij Steph tot zijn tiende zo’n show opvoert dat mensen speciaal naar hem, als jonge natural born shooter, komen kijken. Met resultaat voor zijn teams ook, want Curry bereikt met de Stars de national championship game in het Disney Wide World Sportscomplex in Orlando. Ook later, als tiener, schiet hij de basketbalploegen van zijn high schools in Toronto (de nieuwe NBA-club van vader Curry) en later weer Charlotte naar ongekende hoogtes. ‘Die jongen is de toekomst van het basketbal’, voorspelt zijn coach nadat Steph in een match met dríé driepunters in de slotminuut een achterstand van zes punten heeft goedgemaakt – beelden die de hele VS rondgaan. In Toronto verlaat vader Dell zelfs vroegtijdig de tribune wanneer zijn 13-jarige zoon 63 (!) punten scoort. ‘Ik kon het niet meer aanzien wat hij die verdedigers aandeed.’
Drie jaar later heeft Dell echter een ‘schokkende’ mededeling voor Stephen: hij moet zijn shot ingrijpend veranderen als hij aan de top, de NBA, wil raken. Niet meer vanuit de heup, wegens makkelijk af te blokken, maar met een hogere release van de bal. En dus schaaft hij Stephs techniek bij, een hele zomer lang. De ‘summer of tears‘ zal hij het later omschrijven, want vele keren staan de tranen in de ogen van zijn zoon, gefrustreerd omdat het niet wil lukken. ‘De enige keer in mijn leven dat ik basketbal haatte’, aldus Curry.
Hij houdt echter vol en dat resulteert in wat velen nu omschrijven als het mooiste shot dat het basketbal ooit gekend heeft. Waarbij de Warriorsvedette niet, zoals bijna alle spelers, zijn bal lost op het toppunt van zijn sprong, maar nog vóór hij zijn hoogste punt bereikt. Daardoor kan hij sneller dan wie ook schieten: in amper vier tiende van een seconde tegenover 54 honderdsten bij de gemiddelde NBA-speler. Bovendien met een veel hogere paraboolcurve, wat hem toelaat om boven grotere verdedigers te shotten. Dat komt van pas, want Curry is ‘slechts’ 1m91, hoewel dat al 19 cm meer is dan tijdens de fameuze ‘zomer van tranen’.
GEEN INTERESSE
Wat nu geen hinderpaal meer vormt, is na high school wel de reden waarom de grote universiteiten amper belangstelling tonen voor ‘de zoon van’. Te klein, te mager ook, met zijn nauwelijks 70 kg. Zéker om later ooit in de NBA te spelen. Curry kan alleen terecht in het kleine Davidson College, maar hij laat zich niet uit zijn lood slaan. God heeft een pad uitgestippeld en dat zal hij, als diepgelovige, volgen.
In de drie jaar bij de Davidson Wildcats schiet de spelverdeler zich, met onder meer een recordaantal driepunters in de NCAA-competitie, in de gunst van de Golden State Warriors. Zij kiezen hem als zevende in de NBA-draft van 2009. Pás als zevende, en dus niet als het grootste talent van zijn lichting. Toch wordt Curry na zijn eerste NBA-seizoen meteen tweede in de Rookie of the Year-verkiezing.
Maar dan begint de ellende: hij gaat talloze keren door zijn rechterenkel, met twee operaties in 2011 en 2012 tot gevolg. Grote twijfels rijzen over zijn toekomst. Velen schrijven hem zelfs definitief af, behalve de Warriors, want zij verlengen Curry’s contract voor vier jaar. Een controversiële keuze die ze zich niet beklaagd hebben: het volgende reguliere seizoen (2012/13) verbetert hun point guard met 272 stuks het NBA-driepuntersrecord, én zijn career high met 54 punten, in New Yorks Madison Square Garden. Curry en zijn ploegmaat/collega-scherpschutter Klay Thompson, óók een zoon van een ex-NBA-speler (Mychal), krijgen zelfs de Splash Brothers als bijnaam, omdat ze met hun duizelingwekkende afstandsshots het basketbalnet doen ‘splashen’, spatten.
Zij loodsen de Warriors, jarenlang het kneusje in de NBA, dat seizoen en het volgende weer richting play-offs, maar Golden State wordt in respectievelijk de tweede en eerste ronde uitgeschakeld. Kantelpunt is de aanstelling van coach Steve Kerr voor het seizoen 2014/15. Hij voegt aan de woeste aanvalsgolven van de Warriors ook een waterdichte defense toe. De sleutel tot de eerste plaats in de reguliere competitie, met Curry die zijn driepunterrecord opnieuw verbetert (tot 286) én tot Most Valuable Player verkozen wordt. De ultieme bekroning volgt in juni wanneer Golden State kampioen wordt door in de play-off-finale de Cleveland Cavaliers van LeBron James te verslaan – de eerste NBA-titel voor de Warriors sinds 1975. Een historische gebeurtenis die 1,1 miljoen fans vieren tijdens de daaropvolgende kampioensparade.
NOG HETER VUUR
Besmet door dat heerlijke gevoel en geprikkeld door critici die wezen op de vele blessures bij de andere teams, gaat Curry, getrouw aan de mentaliteit die vader Dell hem heeft ingepompt, in de zomer nóg harder werken. Op fysiek (kracht en explosiviteit) en technisch vlak (uit een shotanalyse blijkt dat hij zijn rechtervoet soms iets te veel laat hangen), maar ook met neurocognitieve oefeningen om zijn sublieme oog-handcoördinatie verder aan te scherpen. Om als het ware de tijd in zijn hoofd trager te laten afspelen en zijn hersenen sneller te doen denken dan een tegenspeler kan springen.
Met succes, want het vuur dat dit seizoen uit Curry’s handen schiet is heter dan ooit. Met 29,5 punten gemiddeld, 6 (!) meer dan vorig seizoen, is hij ongeveer halfweg de competitie topschutter in de NBA. Door zijn scorepercentage ónder de korf, nochtans het terrein van de NBA-reuzen, op te krikken tot een fenomenale 65 procent en door zijn driepunteraantal per match op te schroeven van 3,6 naar 4,6. (Ter vergelijking: Splash Brother Klay Thompson volgt op twee met ‘slechts’ 3,3 gemiddeld). Bovendien met nog meer raaktreffende shots van méters achter de driepunterlijn – zelfs voor andere scherpschutters onmogelijke afstanden. Die proberen het ook pas alleen in de slotseconden van een partij, Curry op élk moment.
Dankzij zijn vloeiende techniek gaat het hem ook even makkelijk af als zijn pyjama aantrekken – vandaar die andere bijnaam: Stephordless, omdat het geen enkele effort, moeite kost. ‘Shots die ik elke training, elke opwarming neem, honderden keren. Dus verwacht ik dat ik ze ook in een wedstrijd maak’, aldus de Amerikaan. Na een routinematige warming-up begint hij ook pas aan een match als hij de bal, steevast toegegooid door dezelfde veiligheidsagent, vanuit de kleedkamertunnel in de tribune door de ring kan gooien. En veel pogingen heeft hij daar nooit voor nodig.
MESSIAANS
Het straffe is: Curry wordt niet alleen nú al, op zijn 27e, beschouwd als de beste schutter aller tijden – dixit ook basketbalfan Barack Obama -, kenners roemen hem ook omdat zijn talentenpalet nog een pak veelkleuriger is. De Warrior doet bijna onmogelijk gewaande dingen met een bal, zoals tijdens zijn fameuze move tegen de LA Clippers, waardoor hij immuun lijkt voor elke defensieve druk. Oók dankzij duizenden uren trainen, zoals zijn fameuze drill met twee handen en twee ballen tijdens elke opwarming, of zijn oefening waarbij hij geblinddoekt met een basket- én een tennisbal dribbelt – zie ook YouTube.
Door die behendigheid is Curry bovendien in staat om zijn eigen shot te creëren, terwijl veel gerenommeerde rasschutters uit het verleden op hun plaatsje stonden te wachten of screens van ploegmaats nodig hadden om te kunnen knallen. En wat het plaatje helemaal compleet maakt: met flitsende assists, zo’n zeven per match, creëert hij als een echte floor leader ook openingen, waardoor hij het rendement van elke teamgenoot opkrikt. En dat is dit seizoen nog meer het geval: met 24 (!) zeges op rij maakten de Warriors de beste competitiestart ooit in de NBA. Ze lijken zelfs op weg om het legendarische record van Michael Jordans Chicago Bulls uit 1995/96 te verbeteren (72 overwinningen op 82 duels).
Met dank aan Curry, die meer dan ooit het evangelie van het zelfvertrouwen predikt. Hij vergeleek zichzelf al met Lionel Messi – ‘We hebben dezelfde flair en creativiteit’ – en wanneer Time Magazine met eindejaar vraagt wat van hem in 2016 verwacht kan worden, antwoordt hij gedecideerd: ‘Dat ik nóg zal verbeteren.’ Nú al beschouwt hij zichzelf als de beste basketbalspeler ter wereld. ‘Als je het niveau wil halen dat ik elke wedstrijd wil bereiken, móét je zo denken.’ Voor de point guard is dat buitenaardse niveau dan ook geen schok. Veeleer een zegen, het logische gevolg van het plan dat hij altijd in zijn hoofd had. Al van toen hij op het pleintje van zijn opa driepunters binnenknalde, om niet achter de bal te moeten lopen, in de modder.
Twintig jaar later laat Spicy Curry de verdedigers nu achter hém hollen.
DOOR JONAS CRETEUR – FOTO’S REUTERS
Curry begint pas aan een match als hij de bal door de ring kan gooien vanuit de kleedkamertunnel in de tribune.
