‘Spitsen spelen mandekking op mij’

© BELGAIMAGE - LUC CLAESSEN

Elke maand laten we hier een voetballer uit de lagere reeksen aan het woord. Deze keer: Roel Van Hemert, ex-profvoetballer en momenteel verdediger bij tweedeprovincialer KVK Hooikt.

In november ben ik 38 geworden en er zijn soms momenten dat ik mij oud voel. Tachtig procent van de spelers van Hooikt is supporter van Lierse en ze kennen mij nog van mijn periode bij de club. Een van mijn ploegmaats, die begin de twintig is, vertelde mij eens een anekdote: ‘Weet je nog die kampioenenmatch in 1B? Ik was dat jongetje met wie je hand in hand het veld opliep.’ Mooi toch?

‘Maar van uitbollen is geen sprake. Ik speel niet met de handrem op, dat zit niet in mij. Ik wil elke match de beste zijn van de 22 spelers of meer die op het veld stonden. Ik eis dat van mezelf. De dag dat ik op mijn positie niet meer de beste ben van de reeks hang ik mijn schoenen aan de haak. Het komt misschien arrogant over, maar ik heb vaak het gevoel dat ik nog te goed ben voor dit niveau. Vorig seizoen in derde provinciale en dit seizoen in tweede heb ik al eens van een speler gedacht: goede spits. Maar dat ik mij het snot voor de ogen heb gewerkt? Nee, dat niet.

‘Begin november speelden we tegen Broechem. Hun meest scorende spits (Wannes Janssens, nvdr) had drie hattricks op rij gemaakt tegen laagvliegers Nielse, Oppuurs en Bornem en hij zat aan evenveel goals als Sherjill MacDonald, die ik als een vriend voor het leven zie. In de kranten had hij aangekondigd dat hij tegen ons voor een vierde hattrick op rij ging. Dat moet je niet zeggen als je een paar dagen later tegenover mij staat. Ik vond het een prima spits hoor, die leuke dingen deed aan de bal, maar hij heeft tegen mij geen enkele keer tussen de palen getrapt. Tijdens de match zei ik hem: ‘Vriend, je speelt vandaag niet tegen Nielse of Bornem.’ Hij kon er wel om lachen. We wonnen met 7-2 en ik scoorde wél. Vooral vorig seizoen in derde provinciale had ik de indruk dat er niet veel gescout werd. Pas in de terugronde kreeg ik minder vrijheid om op te bouwen, crosspasses te geven en in te dribbelen. De spitsen kregen telkens de opdracht om mandekking te spelen op mij. (lacht) Door de negen doelpunten die ik in de vorige campagne scoorde – allemaal met het hoofd – word ik nu ook altijd gedekt door de beste kopper. Ik word extra in het oog gehouden en dat zie ik als een enorm compliment.’

Het is onzin om te zeggen dat je speelt zoals je traint.’’ ROEL VAN HEMERT

Voetbal is oorlog

‘Via spelers die ik ken bij andere ploegen weet ik wat trainers over mij zeggen tijdens hun tactische bespreking. Laat Van Hemert niet opbouwen en houd er rekening mee dat hij niet van de snelste is. 99 procent van mijn tegenstanders zijn jongere gasten die sneller en fitter zijn dan ik, maar niemand heeft mij er al afgelopen. Ook niet tijdens mijn jaren als profvoetballer. Welke centrale verdediger is trouwens een echte hardloper behalve David Alaba van Real Madrid? Mijn startsnelheid is niet mijn grootste kwaliteit en ik moet het vooral hebben van mijn positiespel en spelinzicht. Daar heb ik mijn carrière aan te danken

‘Voor mij staat een wedstrijd gelijk aan 95 minuten oorlog. Heel veel trainers zeggen dat je speelt zoals je traint. Wat is dat voor onzin? Ik heb met jongens gespeeld die er zich lekker bij voelden om zich op training 200 procent te smijten. Zo zit ik niet in elkaar. Maar in het weekend hoor je mij de longen uit het lijf schreeuwen tegen mezelf, tegen teamgenoten, tegen scheidsrechters en tegenstanders. Ik ben verbaal altijd aanwezig geweest. Dat wordt wel pas geapprecieerd en geaccepteerd als je het kan staven met prestaties. Bij Lierse voetbalde ik met Wesley Sonck, Jurgen Cavens, Tomasz Radzinski, Vladan Kujovic en Eric Deflandre, spelers met een carrière waar ik enkel van kan dromen, en ik ging op dezelfde manier met hen om als met de jongens van Hooikt nu.

‘Sherjill en ik hebben vorig seizoen een tiental telefoontjes gekregen van clubs uit nationale die ons wilden weghalen. Maar sinds een aantal jaar willen wij op een niveau spelen waarbij we maximaal twee keer per week moeten trainen. Met Hooikt zijn er ook duidelijke afspraken gemaakt. Contractueel mogen wij zelfs een training per week missen zonder dat er aan onze premie wordt gemorreld. Je zou dat een privilege kunnen noemen, maar iedereen binnen de club weet dat wij onze rol van voortrekkers serieus nemen. We zijn 38, en we proberen nog elke week de beste versie van onszelf te geven.’

Reageren op dit artikel kan u door een e-mail te sturen naar lezersbrieven@knack.be. Uw reactie wordt dan mogelijk meegenomen in het volgende nummer.

Partner Content