De rangen sluiten
Voor zijn twee seizoenen aan het hoofd van de Carolo’s besloot Edward Still met een beperkte groep te werken. Het ideaal van de coach is een kern van achttien man, aangevuld met de een of de andere jongere. Dat zou moeten volstaan om de doelstellingen van de club te halen. Men zal het trouwens niet luidop verkondigen in de kantoren van Mambourg, maar het bestuur ziet die doelstelling voor het komende seizoen als volgt: bevestigen in de top acht en dromen van de top vier.
Concreet zijn dat dezelfde doelstellingen als vorig jaar, maar nu is er meer ervaring. Niet direct bij de coach, die nog altijd maar 31 jaar is, maar vooral bij de kern, waarvan de ruggengraat stilaan een referentie is geworden in de hoogste afdeling. Zo begint kapitein Ilaimaharitra aan zijn zesde seizoen bij de Carolo’s en is hij een echte ancien. In het begin van de transferperiode gingen er wel geruchten over zijn vertrek, maar daar lijkt momenteel niks meer van aan. Al is natuurlijk niks zeker in de wereld van Mehdi Bayat.
Prioriteiten
De baas van Charleroi had wel niet voorzien dat hij zo snel zou moeten afscheid nemen van zijn steraanvaller Bayo. Tot het aanbod van Watford (geschat op 5,8 miljoen euro) er uiteindelijk anders over besliste. Met ook het vertrek van Nicholson naar Spartak Moskou in januari zag Charleroi dus bijna een derde van zijn doelpuntenproductie vorig seizoen (20 van de 65 goals) andere oorden opzoeken, en dat in een halfjaar tijd.
Dat leidde er zelfs toe dat Charleroi op 8 juli Seraing partij moest geven in een voorbereidingswedstrijd zonder één enkele speler op het veld die als spits opgeleid was. Badji is er na zijn voetbreuk wel weer bij. De Litouwer Petkevicius werd te licht bevonden. Om maar te zeggen: de zoektocht naar wat offensieve krachten is zeker een prioriteit.
Ook een absolute must in de Henegouwse zomer is de versterking van de defensieve sector, die geen beroep meer zal kunnen doen op Ozornwafor, die naar Sochaux vertrokken is voor een betaalde uitleenbeurt met een aankoopverplichting indien Sochaux promoveert. Een mooie kans voor een speler die toch vrij beperkt is met de bal aan de voet.
De nummer 9
Hoewel Bessile, Andreou en Knezevic nooit ontgoocheld hebben, was een extra concurrent, buiten de altijd nog wat groene Wasinski, toch geen overbodige luxe. Vandaar de komst van Bager, de Deen die niet verlengde bij Union. Onlangs stelde ook Kayembe zijn kandidatuur. Hij werd in de voorbereiding getest als linker centrale verdediger en scoorde daar goeie punten, maar in principe blijft hij de eerste keuze om de linkerflank te doen. Hij is niet de enige die dat kan, Tchatchoua en Mbenza werden er in vriendschappelijke wedstrijden allebei uitgetest. Op rechts lijkt Nkuba de kwaliteiten te hebben om een vaste waarde te worden.
Centraal is de contractverlenging van Zorgane misschien wel het beste nieuws dat Still deze zomer kreeg. Naast hem zijn Ilaimaharitra en Morioka certitudes. Maar ook Heymans heeft zijn polyvalentie bewezen. Door zijn definitieve transfer slaapt het bestuur ’s nachts al heel wat beter. Het spel van de Oost-Vlaming is intelligent en hij is een stuk veelzijdiger dan een Gholizadeh.
En vooraan, zoals we al zeiden, zijn er nog veel vraagtekens. Het seizoen van de Carolo’s lijkt zelfs stevig af te hangen van wie de toekomstige nummer 9 wordt. In de wetenschap dat noch Descotte noch Zaroury, die in het begin van de transferperiode nochtans even het hof werd gemaakt door Club Brugge, sterk genoeg zijn om de aanval te dragen, weet het bestuur van Charleroi wat het moet doen.
