Na een moeilijke start lijkt Harm van Veldhoven met Cercle Brugge alweer op weg voor een seizoen zonder grote problemen. Hij wil wel een jaar bijtekenen, maar onder de voorwaarde dat hij kan vertrekken als er zich een grotere club aanbiedt.
De fitnesszaal is er nog altijd niet, maar er zit toch al een slot op de kleedkamer. “Het is bij Cercle Brugge niet zo dat er hier ineens een vrachtwagen stopt en alles in orde maakt”, glimlacht Harm van Veldhoven. “De klasse van deze vereniging is dat alles op een gezonde en faire manier gebeurt. De spelers verdienen hier misschien iets minder, maar elke maand wordt het loon wel op dezelfde dag gestort. Dat verdient ook respect. En uiteindelijk is het spelershome toch al opgeknapt en werd er een laptop aangekocht met een programma om wedstrijden te analyseren. Dat zijn ook stappen. Alles in één keer veranderen was ook niet de doelstelling. Die was in eerste instantie het voetbal verder proberen te ontwikkelen en Cercle daarmee in een volgende fase te brengen. Naar voren voetballen, druk zetten en door onderlinge dekking de risico’s proberen te voorkomen is natuurlijk niet de gemakkelijkste weg die we kiezen. Het lukt niet altijd, het gebeurt wat met vallen en opstaan, maar het idee moet er zijn en er moet tijdens de week op gewerkt worden. Het gemakkelijkste is voor je goal staan en hopen op die ene diepe spits. Zo zal je ook wel eens winnen, maar op die manier maak je geen vooruitgang. Ik wil zien tot waar de spelers kunnen groeien. Misschien stel ik mij daar kwetsbaar door op, maar het voordeel hier is dat je met mensen kunt praten, dat ze de doelstelling niet uit het oog verliezen en rustig blijven. Voor een jonge trainer vind ik dat een troef.”
Kerstboomsysteem
Na zes wedstrijden zag het er slecht uit : laatste in de rangschikking met 1 op 18. “Dat kwam door een combinatie van factoren”, legt Van Veldhoven uit. “Een zwaar programma, niet iedereen die even scherp was en het feit dat er toen weinig mogelijkheden waren om bij te sturen. Enkele jongens die vorig seizoen bepalend waren, startten wat nonchalant, ze dachten dat het vanzelf zou gaan. Terwijl wij natuurlijk zeer hard moeten werken om het niveau van vorig seizoen te halen. Uiteindelijk zijn we punten beginnen pakken tegen tegenstanders van ons kaliber en is het spel ook almaar beter geworden.”
Maar niet alvorens er werd ingegrepen. Cercle voetbalt de laatste maanden in het kerstboomsysteem : één diepe spits, twee hangende, infiltrerende spitsen erachter, drie middenvelders, waarvan de buitenste minder hoog en meer naar binnen staan en vier verdedigers. De ruimtes blijken minder groot, de dekking beter, de omschakeling bij balverlies sneller. “Onze tegenstanders stelden zich gemakkelijker in op het systeem dat we er vorig seizoen in bijtelden”, aldus Van Veldhoven. “Toen speelden we echt de kwaliteit van Harold Meyssen uit. Dat ons dat soms ook kwetsbaar maakte, merkten we toen al. Het spel was op hem afgestemd en als je hem uitschakelde, viel het stil. Door de verandering kwamen andere spelers meer aan bod, kregen anderen ook meer verantwoordelijkheid. We begonnen verrassender te voetballen en werden een stuk stabieler.
“Soms hoor ik de opmerking dat ik mijn ploeg veel verander en dikwijls alleen maar naar gelang van de tegenstander, maar dat doe ik altijd met het oog op rendement. Welke speler zet ik en voor welke organisatie kies ik op welk moment ? Zo word je ook niet te stereotiep. Als je altijd de beste bent, is het gemakkelijk. Dan kan je altijd hetzelfde doen. Eén systeem is natuurlijk interessant, maar niet voor de prikkeling en de ontwikkeling van bepaalde spelers. Trouwens, tegen Beveren deed ik het wel met dezelfde ploeg, één van de weinige keren, maar misschien had ik dat tegen hun type spelers wel niet moeten doen, begrijp je ?”
Tegen de snelle en wendbare spelers van Beveren bleek weer de kwetsbaarheid van Cercle Brugge. Er werd afgelopen zomer lang gezocht naar een extra centrale verdediger, maar uiteindelijk werd er voor de 18-jarige Luke Jones van Blackburn Rovers gekozen. Goedkoop, talentrijk, maar uiteraard nog niet klaar om constant op hoog niveau te presteren. “Ofwel waren de spelers waarmee we in onze zoektocht geconfronteerd werden duurder dan we zouden willen ofwel gaven ze geen meerwaarde”, aldus Van Veldhoven. “Dan moet je dat ook niet doen, vind ik. Er zijn er al veel in de problemen geraakt door er spelers bij te halen gewoon maar om erbij te halen. Van alle ploegen gaven we misschien het minste geld uit in het tussenseizoen, maar het is gebleken dat je door almaar te kopen niet altijd zoveel sterker wordt. De besparingen die Cercle de laatste jaren deed, zullen de vereniging toelaten om in de nabije toekomst op een gezonde manier ook wel die volgende stap te zetten. Ondertussen proberen we de jongens die er zijn verder te ontwikkelen. Iedereen krijgt nu de kans om zich verder te ontplooien en te bewijzen dat hij hier ook volgend seizoen nog in de basis kan staan.”
De voorzitter
Ook Frans Schotte, voorzitter van Cercle Brugge, speelde een belangrijke rol in de ommekeer, toen hij na de thuisnederlaag tegen Standard op vraag van de trainer de groep toesprak. “Ik zei hem toen dat het verstandig zou zijn om de spelers eens van bovenuit te laten voelen dat de trainer niet alleen staat te prediken”, vertelt Van Veldhoven. “Overal zijn er altijd jongens die wat minder gelukkig zijn en als je dan niet wint, wordt er soms gespeculeerd. Want een speler durft wel eens voor het gemakkelijkste te kiezen. Als er dan duidelijk gemaakt wordt dat er één visie, één lijn is, is dat verhaal meteen over en gaat er niemand tussenin zwemmen. Dat merk je als trainer zeer goed. Het is belangrijk als je dat klikje kunt geven, want het bezorgt spelers net dat beetje extra dat er nodig is.
“Ik had toen het gevoel dat we niet allemaal de panache hadden om er samen uit te raken. Daarom zei ik na Standard ook heel bewust dat ik mij tot de laatste dag van mijn contract zou inzetten. Ik zei toen ook : ‘Kijk, jongens, ik sta nu een beetje met de rug tegen de muur, maar ik moet het wel uitleggen, hé. Ik moet jullie verdedigen, terwijl ik eigenlijk met de mond vol tanden sta.’ Hij is een strijd die je soms aangaat. Eigenlijk is het altijd een strijd. Het zijn moeilijke dingen, maar je moet er wel staan. Elke keer opnieuw. Gaan voor wat je waard bent, moeilijke, maar rechtvaardige beslissingen nemen. Dan komt boven wat je kunt. Als je er binnenskamers in slaagt om hoe dan ook toch die panache te zetten, staan de echte op. Dat is ook gebeurd. Hoed af daarvoor.
“Elke trainer heeft ondersteuning nodig, waar hij ook werkt. Misschien is het in superieure ploegen iets gemakkelijker. Met Lommel in tweede klasse liet ik ooit Zsolt Baranyos, toen mijn fantastische nummer 10, uit de wedstrijdselectie omdat hij een dag te laat uit Hongarije was teruggekeerd. We wonnen met 6-0. Maar als je vanonder staat en iederéén moet proberen… Dan is het soms moeilijker. Daarom zeg ik : je moet werken met de middelen en de mogelijkheden die er zijn, en met de omstandigheden waar je mee zit. Ik heb absoluut het voetbal niet uitgevonden. Soms hoor ik mensen bezig die het wel uitgevonden hebben. Daar jaag ik mij wel eens in op, maar dan zeg ik tegen mezelf : Harm, bijt op je lip.”
Zijn tweejarig contract loopt eind dit seizoen af. Cercle Brugge wil graag met hem door, hij zegt niet neen. “Als ik het gevoel heb dat Cercle een volgende stap kan zetten, wil ik er eventueel nog een jaar bijdoen”, redeneert hij. “En dan praat ik niet over een bepaalde plaats in de rangschikking, omdat je niet weet wat andere ploegen zullen doen. Wie had dit seizoen Lierse en GBA onderaan verwacht ? Maar ik moet met het idee kunnen starten dat er met twee, drie nieuwe spelers en de jongeren erbij een groep gevormd kan worden waarmee iets meer mogelijk is.
“Ik ben graag op Cercle en heb geen zin om van de hak op de tak te springen. Ik ga niet op zoek naar een ploeg waar ik volgend seizoen misschien iets meer kan verdienen. Er zijn clubs die mij in het verleden al wel eens benaderden en zeggen : ”t Is nog een jonge trainer, waar staat hij ? Is het nog niet te vroeg om een bepaalde stap te zetten ?’ Misschien wel, misschien ook niet. Ik probeer op een rustige manier mijn stappen te zetten. Ik ben ambitieus, maar het is niet alleen puur streven. Het is : ervoor werken, iets opbouwen. En nog een keer : ik heb het voetbal niet uitgevonden, maar ik weet wat ik kan en waar ik voor ga. Dat liet ik de voorbije jaren zien, maar daarmee houdt het niet op. Dat is het verleden. De uitdaging is altijd weer opnieuw op het scherp van de snee te presteren. De bedoeling is dat ik hier een jaar bijteken met de mogelijkheid om te vertrekken als er een club komt waar ik op het sportieve vlak echt een stap vooruit kan zetten.” l
CHRISTIAN VANDENABEELE
‘IK WIND MIJ WEL EENS OP ALS IK HOOR DAT IEMAND HET VOETBAL HEEFT UITGEVONDEN, MAAR DAN ZEG IK : HARM, BIJT OP JE LIP.’
‘IK ZEI TEGEN DE SPELERS : IK MOET JULLIE VERDEDIGEN TERWIJL IK EIGENLIJK MET DE MOND VOL TANDEN STA.’
