Hoe had je geheten als je een meisje was geweest? ” Evelien, neem ik aan. Ik ben de oudste van drie kinderen. Mijn zus is de tweede in de rij, zij heet zo. Dat lijkt mij dus het meest logische. “Evelien is vier jaar jonger. Vroeger waren wij kat en hond. Zij een meisje, ik een jongen, dan ben je elk in andere dingen geïnteresseerd. Dat botst. Maar ik was de oudste en de sterkste, zij moest altijd luisteren. Ik liet haar dingen voor mij doen en als ze niet wilde, dan zette ik haar op het minivoetbalveldje dat wij op zolder hadden in een van de twee goaltjes om vervolgens met een plastic bal hard op doel te trappen ( lacht). Mijn acht jaar jongere broertje, die was vaak hetzelfde lot beschoren. Na één schot plooiden ze nog niet, maar op de duur gaven ze zich over. Gewoon folteren, eigenlijk. Zo kreeg ik mijn goesting. Als ze het dan achteraf tegen mama of papa gingen zeggen, was mijn rijk uit, natuurlijk.”

Bij een rondvraag van een Nederlandse website is Charleroi gekozen tot lelijkste plek ter wereld. Naar welke stad zou jouw stem gaan?

“Ik zou het ook in die buurt zoeken; La Louvière of zo. Veel industrie, vies, verlaten, grauw. Niet de plaats waar ik een bouwgrond zou kopen. Als je de mensen daar ziet buitenkomen, lijkt het alsof die allemaal getekend zijn. In Charleroi hetzelfde. Ik associeer die plaatsen met weinig levensvreugde.”

En als we je er verplicht naartoe zouden sturen, welke vrouw moeten we dan vragen met je mee te gaan opdat je niet in een depressie zou zakken?

” Véronique De Kock natuurlijk, mijn droomvrouw. Zij is alles, meer woorden moet ik daar niet aan spenderen. Evy Gruyaert vind ik op haar manier ook nog iets hebben. En als die twee niet meekunnen, mag het ook Rani De Coninck zijn. Die straalt iets sympathieks uit en ik denk wel dat ze is zoals ze zich voordoet.”

Door wat laat je je leiden als je een lottoformulier invult?

“Ik doe alleen mee als er een superpot is, als ik er via de radio dikwijls aan herinnerd word. Achter elk getal zit dan wel een betekenis; geluksbrengers, verjaardagen … Je kent ze wel hé, die nummers die nooit getrokken worden. En soms begin ik zelfs verjaardagen op te tellen om zo weer tot andere getallen te komen. Heel ingewikkeld, weinig succesvol.”

Stel dat ik je in een teletijdsmachine zet, waar wil je dan heen?

“Liefst zou ik eens willen weten hoe de wereld er over 1000 jaar uit zal ziet, hoe alles tegen dan geëvolueerd is, of er nog leven is … Maar ik zou ook een kijkje willen nemen in de Romeinse tijd. Niet als slaaf natuurlijk, eerder als keizer. Toen was het plezant, denk ik. In de lessen geschiedenis heeft die periode mij altijd aangetrokken.”

Waarmee kon jij je als kind uren amuseren?

“Lego en Playmobil. Ik woonde ook in een toffe straat, waar dingen georganiseerd werden. We hebben zo de Soundmixshow eens nagedaan. Pas op, dat was in orde. We hadden decoratie; een groot doek waarop in stift of verf in het groot ‘Soundmixshow’ geschreven was. Er was een vakjury en de ouders waren het publiek. Ongeveer tien kinderen deden mee. Dan zette elke keer iemand de cd-speler op en … ja, eigenlijk was het meer playbacken. In ieder geval: ik was tweede!”

Met de verbluffende hit …

” No no, no no no no of zoiets ( lacht). Ja, eigenlijk kwam het erop neer dat ik alleen dat ene woordje heel veel moest herhalen. Dat was van 2 Unlimited.

“Maar ik denk dat het mijn act was die indruk maakte; een danspasje dat ik dagenlang had ingestudeerd.”

Heb je wel eens vals gespeeld bij een gezelschapsspelletje?

“Dikwijls. Nog trouwens. Ik ben altijd de bank bij Monopoly of Levensweg.

“Van zulke spelletjes hou ik enorm, maar ik wil altijd winnen. Eens het wat minder begint te lopen, schiet ik in actie. En dat lukt vrij aardig, meestal merkt de rest het niet.

“We hebben hier thuis ook een partyspel, daarbij speel je per twee. En dan: werken met tekens onder tafel of stampen tegen de voeten.”

Geen gewetensbezwaren?

“Totaal niet. Het rare is dat ik dan nóg tevreden ben dat ik win.” S

KRISTOF DE RYCK