STEIN HUYSEGEMS

© BELGAIMAGE

Ex-Rode Duivel Stein Huysegems (34) was drie jaar geleden nog actief in de Australische A-League en is nu postbode. Voetballen doet hij ook nog bij FC Berlaar-Heikant.

Woensdag 1 september 1999. Jos Heyligen staat er beteuterd bij. Niet omdat het de eerste schooldag is, wel omdat de nieuwe trainer van KRC Genk de eerste prijs van het seizoen aan zijn neus ziet voorbijgaan. De Limburgers beginnen tegen bekerhouder Lierse nochtans goed aan de supercup. Na ruim een kwartier zet Fábio Pereira KRC Genk op voorsprong. Maar nog voor de rust brengt Gert Peelman Lierse langszij en met twee doelpunten bezegelde een 17-jarige invaller het lot van de regerende landskampioen. De naam van die jonge snaak? Stein Huysegems, een jeugdproduct van Lierse.

Voor zowel Heyligen als Huysegems zal deze wedstrijd bepalend blijken voor hun verdere toekomst. Heyligen wordt nog voor de winterstop ontslagen en mag zijn droom om het te maken als trainer bij een topclub definitief opbergen. Voor Huysegems is het het begin van zijn carrière. Hij doet de netten tijdens het seizoen 1999/2000 nog zeven keer bol staan. In zijn laatste seizoen bij Lierse, 2002/03, maakt hij 14 doelpunten.

Hij versiert er een transfer mee naar de Nederlandse (sub)topclub AZ. Daar maakt hij een succesvolle periode door en scoort in de halve finale van de UEFA Cup het op één minuut na beslissende doelpunt – in de blessuretijd van de verlenging tegen Sporting Lissabon loopt het alsnog mis.

Als speler van AZ wordt Huysegems ook voor het eerst opgeroepen voor de nationale ploeg. In totaal komt hij aan 15 wedstrijden voor de Rode Duivels. ‘Ik herinner me nog heel goed mijn eerste wedstrijd voor België’, zegt hij. ‘Het was in Spanje, een kwalificatiewedstrijd voor het WK 2006. Ik mocht een kwartiertje voor tijd invallen voor Mbo Mpenza. Wat een fantastische ervaring: ik mocht me meten met CarlesPuyol.’ Jammer genoeg voor Huysegems verzamelt hij zijn caps in een zeer magere periode voor de Rode Duivels. ‘Daar ga ik niet over liegen, het zou veel leuker geweest zijn om met deze generatie te voetballen.’

MET DE MOBILET

In de zomer van 2006 verhuist Stein Huysegems naar Feyenoord, waar hij na een moeizaam begin uitgroeit tot basisspeler. Toch mag hij de club verlaten bij een goed bod. Dat komt er van Twente, waar hij anderhalf seizoen voetbalt om daarna bij achtereenvolgens KRC Genk en, op huurbasis, Roda JC terecht te komen. Bij zijn ex-club Lierse hoopt hij bij het begin van het seizoen 2011 weer stabiliteit te vinden, maar in mei moet de voormalige chouchou van het Lisp al vertrekken na amper vijf volledige wedstrijden en één doelpunt.

‘Vier clubs deden me een voorstel’, aldus Huysegems. ‘Samen met mijn manager heb ik ze bestudeerd en we vonden dat het beste aanbod uit Australië kwam. Twee jaar voetbalde ik bij Wellington Phoenix, een Nieuw-Zeelandse club die uitkomt in de Australische A-League. Ik kreeg er redelijk veel speelgelegenheid (48 wedstrijden, 15 doelpunten, nvdr), maar ik herinner me vooral dat ik veel moest reizen. De verplaatsingen in Australië zijn andere koek dan in België.’

Hij beleeft er een mooie tijd. ‘Ik hield veel van de Australische way of life. Je hebt er als burger veel bewegingsvrijheid. Ook mijn familie paste zich heel goed aan.’ Wanneer hij in 2014 terugkeert naar België, gaat Huysegems op zoek naar een nieuwe club. Hij voelt zich immers bekwaam om nog twee jaar te voetballen. ‘Maar als je in Australië gevoetbald hebt, denken clubs dat je niet meer over dezelfde kwaliteiten beschikt als voorheen. Ik moest mijn vizier noodgedwongen richten op ploegen uit lagere reeksen en tekende een tweejarig contract als semiprof bij Dessel Sport.’

Hij was niet langer profvoetballer, dus moest hij op zoek naar een baan. Hij koos uiteindelijk voor een job als postbode. ‘Om vier uur sta ik op en een uurtje later begint mijn werkdag. Eerst verdeel ik de kranten, dan sorteer ik de post en tot slot breng ik die met mijn mobylette rond. Je komt met veel mensen in contact en dat vind ik heel leuk.’

Soms vragen de mensen of hij graag binnenkomt om een glas te drinken, maar hij riskeert het liever niet om op het einde van de dag stomdronken te zijn zoals de postbode in Bienvenue chez les Ch’tis. ‘Ik beperk me tot een colaatje als de mensen me iets aanbieden.’ (lacht) De toon waarop hij spreekt, verraadt hoe graag hij zijn job doet. Om twee uur zit zijn dagtaak erop en kan hij de namiddag doorbrengen met zijn kinderen. ‘Op dat vlak is er weinig verschil met mijn leven als profvoetballer, behalve dat ik nu veel vroeger moet opstaan’, grijnst de ex-Rode Duivel.

JALOEZIE BIJ DE TEGENSTAND

Na twee seizoenen waarin hij geteisterd wordt door blessures neemt hij afscheid van Dessel Sport en het voetbal op semiprofessionele basis. Maar tijd om zijn voetbalschoenen definitief aan de haak te hangen, is het nog niet, vindt Huysegems. Sinds deze zomer voetbalt hij in eerste provinciale Antwerpen bij FC Berlaar-Heikant. ‘In deze ploeg kan ik ook weer als diepste spits voetballen, terwijl mijn trainers me in mijn laatste seizoenen in de hoogste klasse geregeld op de flank uitspeelden.’

Als ‘de gewezen profvoetballer en Rode Duivel Stein Huysegems’ kan het niet anders dan dat hij jaloezie opwekt bij sommige tegenstanders. Af en toe wordt hij dan ook hard aangepakt, maar Huysegems ligt niet meer wakker van een toekomst in het voetbal. ‘Na elk seizoen maak ik de balans op en beslis ik of ik nog blijf voetballen of niet. Eén ding staat vast: ik keer niet terug naar het profvoetbal en ik zie me ook absoluut geen trainer worden. Trouwens, tegenwoordig ben ik meer geïnteresseerd in wielrennen.’ En in zijn mobylette, natuurlijk.

DOOR EMILIEN HOFMAN – FOTO BELGAIMAGE

‘Met deze generatie Rode Duivels voetballen zou veel leuker geweest zijn.’ STEIN HUYSEGEMS

Reageren op dit artikel kan u door een e-mail te sturen naar lezersbrieven@knack.be. Uw reactie wordt dan mogelijk meegenomen in het volgende nummer.

Partner Content