“Ik ben heel dankbaar”, zegt Stephane Van der Heyden over zijn carrière. “Natuurlijk kan het altijd beter, maar ik heb bij topclubs gespeeld, in drie landen gevoetbald, een WK meegemaakt, het is goed geweest.” De profcarrière van de linksvoetige middenvelder begon bij Beveren, in 91 volgde een droomtransfer naar Club Brugge. Twee titels, twee bekers en drie supercups later ging het in 96 naar Roda JC, waar Van der Heyden tot 99 speelde, met een intermezzo van een half jaar bij Rijsel. Bij GBA leek een mooi afscheid in de maak, maar een langdurige enkelblessure en een verwijzing naar de B-kern beslisten daar anders over. Uiteindelijk nam Van der Heyden in 2003 afscheid bij derdeklasser Capellen.
Destijds zei Van der Heyden zich te verheugen op een rustig leven zonder voetbal. “Ik was het op dat moment echt wel beu”, zegt Van der Heyden, die momenteel één keer per week training geeft aan zaalvoetballers, bij de jeugd van Club 80 in Malle. “Maar door mijn zoon, die nu drie keer per week bij Lierse traint, begint het toch weer wat te kriebelen.” Ambities als trainer heeft hij echter niet. “Toch zeker niet hogerop. Daar ben je altijd afhankelijk van anderen : je mag nog zo’n goeie trainer zijn, als de resultaten tegenvallen, vlieg je buiten. Je moet ook steeds mensen ontgoochelen, daar zou ik het moeilijk mee hebben.”
Volgende maand begint Van der Heyden voor het eerst sinds zijn afscheid weer te werken – als vertegenwoordiger bij Jartazi – maar dat betekent geenszins dat hij de afgelopen twee jaar stil- zat. “Ik volgde veel cursussen in de alternatieve geneeskunde : reiki, bachbloesems. Momenteel doe ik een opleiding bowentechniek in Frankrijk. Daarin worden de spieren en het bindweefsel zo gemanipuleerd dat het lichaam zichzelf herstelt. In Australië, Nieuw-Zeeland en Engeland is het immens populair en wordt het vaak gebruikt bij sportblessures.” Op langere termijn overweegt Van der Heyden om van alternatieve geneeskunde zijn beroep te maken. “Het heeft me altijd geïnteresseerd. Toen ik nog bij Club Brugge speelde, haalde ik mijn diploma herbalist al. Kruiden, de natuur, al die dingen fascineerden me als kind al. Ik zie het ook als een vorm van zelfontplooiing.” Wil hij zijn kennis aanwenden in de sportwereld ? “Mijn zoon is pas negen, maar hij voetbalt al vrij intensief en is dus mijn ideale proefpersoon. Ik oefen ook op vrienden en dan krijg je automatisch wel een paar voetballers over de vloer (lacht). Mensen staan er meer en meer open voor. Als ik vroeger met rugproblemen naar een osteopaat trok, lachten ze me uit. Nu gaat bijna iedereen ernaartoe.” (LG)
Loes Geuens
