Er mag best een spits bij, luidt de conclusie van iedereen die Germinal Beerschot in de oefenwedstrijden zag. Met maar één echte aanvaller in de kern ( Jurgen Cavens) is Germinal Beerschot als een leger dat zonder wapens de oorlog in gestuurd wordt. Dat graaft zich maar het best in, om het ergste te vermijden.

Op de uitgedunde aanval na blijft het geraamte overeind. Van het team dat de bekerfinale speelde, vertrokken maar twee spelers : Daniel Cruz en Carl Hoefkens. Als Sezer Öztürk al het goede dat uit Duitsland over hem wordt gezegd, waarmaakt en Jonas De Roeck à la Hoefkens terugvecht, wordt dat verlies opgevangen.

Eén week voor de competitie aarzelde Marc Brys nog met welk tactisch systeem hij zou starten. De nieuwkomers rendeerden onvoldoende in de vertrouwde aanpak met drie centrale verdedigers, twee oprukkende backs, twee aanvallende en één verdedigende middenvelder, plus een diepe en een terughangende spits. Alternatieven zijn een omgekeerde driehoek (met twee controlerende middenvelders) of een traditionele 4-4-2 waardoor de speelkansen van flankspelers Mohamed Camara (links) en Alexis Kubilskis (rechts, overgekomen van FC Brussels) stijgen.

VERDEDIGING

Ook na het vertrek van Carl Hoefkens staat de Antwerpse verdediging als een muur. Achterin beschikt Marc Brys voor elke positie over twee evenwaardige spelers.

Luciano groeide vorig jaar uit tot één van de betere doelmannen in eerste klasse. Beperkte hij zich voordien tot een paar uitschieters, dan legde hij afgelopen seizoen regelmaat in zijn sterke prestaties. Bram Verbist is, naast sfeermaker, een volwaardige doublure.

Waarschijnlijk kiest de trainer achterin voor de succesvolle automatismen van vorig jaar. Dat wil zeggen : met drie centrale verdedigers en twee oprukkende backs. Jonas De Roeck lijkt de meest logische vervanger voor Hoefkens. Niet alleen is hij tactisch sterk, maar hij koppelt ook persoonlijkheid aan voetballend vermogen én aast op revanche nadat Lierse hem aan de kant zette. De Roeck voelt nu al de hete adem van Igor Lolo, ooit bij Beveren, in zijn rug. Eén van hen treedt aan naast Kurt Van Dooren en de nieuwe kapitein Mario Cvitanovic. Op de linker- flank zorgt de Zimbabwees Cephas Chimedza voor extra kwaliteit, maar verwacht wordt dat Pieterjan Monteyne na een sterk seizoen aan de competitie begint.

Niemand die zich vorig jaar zo sterk ontwikkelde als Kris De Wree. Het eeuwige talent greep na het uitvallen van Chris Van der Weerden (sinds vorige week weer met de groep aan het trainen, maar ten vroegste in september opnieuw inzetbaar) op de rechterflank zijn kans en is nu één van de sterkhouders.

MIDDENVELD

Het middenveld bleef intact. Met Sezer Öztürk heeft Germinal Beerschot er een uitermate getalenteerde spelmaker bij. Wel moet hij zich nog conditioneel (de trainingen bij Leverkusen waren minder zwaar) en tactisch inpassen. Een systeem met één verdedigende middenvelder en twee aanvallende middenvelders ligt hem minder omdat Öztürk instinctief het centrum opzoekt. In afwachting van de komst van een bijkomende spits kan hij een rang naar voren opschuiven, in steun van Cavens, zoals Cruz vorig jaar. In dat geval vormt Mohamed Messoudi de aanvallende punt van de driehoek op het middenveld. Zoniet concurreert Öztürk met Messoudi , Julien Kemajou of Prince Asubonteng voor de plaats als aanvallende middenvelder.

Kiest Brys voor een verdedigend ingestelde driehoek, dan speelt Wim De Decker of Ageyman Dickson naast Karel Snoeckx, vorig jaar samen met De Wree één van de revelaties uit de terugronde. Alleen wanneer Germinal Beerschot voor een traditioneel middenveld met vier (of vijf) spelers kiest, verhogen de speelkansen van typisch aanvallend ingestelde flankspelers als Camara en nieuwkomer Kubilskis.

AANVAL

In de kern zit maar één uitgesproken aanvaller : Jurgen Cavens. Als tweede spits is er Sezer Öztürk of Prince Asubonteng, een enorm talent dat stilaan toch eens moet doorbreken. Ook Julien Kemadou kan die positie bekleden, maar hij wordt niet meteen in de basis verwacht.

CONCLUSIE

Elk jaar legt Marc Brys sportief de lat een stuk hoger. Na de uitstekende prestatie in de bekerfinale en een plaats als Belgiës vertegenwoordiger in Europa is Germinal Beerschot dat ook aan zichzelf verplicht. Met de spelers die er één week voor de competitie zijn, kan Germinal Beerschot nooit de prestatie van vorig jaar overtreffen, weet ook de trainer. Komt er een degelijke spits bij, dan kan de bekerwinnaar in de subtop (plaatsen zes tot acht) een rol van betekenis spelen. Zoniet mag hij hooguit hopen de prestatie van vorig jaar (negende) over te doen.

door Geert Foutré