Alles valt langzaam maar zeker in de juiste plooi in deze competitie. Club Brugge wordt kampioen, daar heb ik geen moment aan getwijfeld. Je merkte ook zaterdag in Moeskroen weer dat ze op cruciale fasen in een wedstrijd veel te danken hebben aan Tomislav Butina. Aanvankelijk was de doelman een twijfelgeval, maar hij slaagde er geregeld in punten te pakken. En met de keeper heeft Anderlecht dit seizoen vaak geworsteld, dat heeft hen punten gekost.
Ik zie Standard derde worden en een Europees ticket pakken, ze voetballen op dit moment veel beter dan RC Genk. Opmerkelijk bij de Limburgers : sinds Seyfo geblesseerd is, loopt het niet meer zo goed. Seyfo viel nooit op, maar hij recupereerde veel ballen en was belangrijk voor de opbouw. Meer tegenstand in de strijd om de derde plaats kan Standard nog van Charleroi krijgen. Charleroi speelt een schitterend seizoen, zondag 0-4 op Cercle, je moet het maar doen. Jacky Mathijssen verdient het om straks tot Trainer van het Jaar te worden uitgeroepen. Bovendien wordt Charleroi een echte sportstad. Ze wonnen vorig weekend de Champions League in het zaalvoetbal, ze pakten al de Europacup in het tafeltennis en zijn al jaren toonaangevend in het basket. Stel dat de voetbalclub straks ook nog eens Europees speelt…
De afgelopen weken had ik moeite met clubs die zich al volop op de beker concentreren en, zoals La Louvière dat tegen Club Brugge deed, met een B-elftal aantreden. Dat is competitievervalsing, maar je kan er niets aan doen. En waartoe leidt het als je in de competitie matig presteert en toch die bekerfinale niet haalt ? Een van de absolute tegenvallers in deze terugronde is Lokeren. Er was rond de jaarwisseling nochtans gezegd dat ze thuis voor spektakel zouden zorgen. Daar viel niet veel van te zien. Toch blijft het bij Lokeren rustig. Want ze denken aan de beker. Stel dat de finale niet wordt gehaald, dan komt het op Daknam gegarandeerd tot een storm met orkaankracht.
Onderaan blijft alles mogelijk. Wat Johan Vermeersch allemaal roept in een periode dat het best rustig blijft, dat kan er bij mij niet in. En wat er in Bergen gebeurt al evenmin. Daar durfde Olivier Suray nog in een krant zeggen dat hij Jos Daerden maar een slappe trainer vond. Suray zou beter zwijgen en naar zijn eigen prestaties kijken. Zaterdag gooide Michel Wintacq, de nieuwe trainer, zijn ploeg helemaal door mekaar op Germinal Beerschot. Je zag op het gezicht van de spelers dat ze er niets van snapten. Ze wisten nauwelijks waar ze moesten lopen. En verloren de wedstrijd van de laatste kans.
Hein Vanhaezebrouck
