Jacques Sys
Jacques Sys Jacques Sys is een Belgische sportjournalist

IN DEZE RUBRIEK DIEPT JACQUES SYS ANEKDOTES OP UIT DE KELDER VAN ZIJN GEHEUGEN. VANDAAG: DE BLIJVENDE LIEFDE VOOR CLUB BRUGGE VAN ULRIK LE FEVRE.

Na vrijwel iedere topwedstrijd van Club Brugge verschijnt hij na afloop heel even in de perszaal: Ulrik le Fevre kan de band met blauw-zwart niet doorknippen. Er mag geen bijeenkomst van oud-spelers van Club worden georganiseerd of Le Fevre rijdt vanuit het Deense provinciestadje Vejle, waar hij woont, naar Brugge. Zoals een paar weken geleden toen hij na zo’n reünie, op een donderdagavond, drie dagen lang bleef om ’s zondags nog Club Brugge-Anderlecht mee te pikken. Graag kuiert Ulrik le Fevre tijdens zo’n verblijf door de Brugse binnenstad. Uren en uren, zich voedend aan de culturele rijkdom van de stad. Dat niemand hem nog herkent, vindt hij niet erg. Hij weet dat er een tijd is van komen en een tijd van gaan. Relativeren kon hij altijd als geen ander. Gehard door het leven. Kort na zijn aankomst in Brugge, medio 1972, verloor hij zijn zes maanden oude zoontje. Dat weerspiegelde zich aanvankelijk in zijn spel, ook al omdat hij niet aardde in het verdedigende voetbal dat de toenmalige trainer Leo Canjels voorschreef. De ommekeer kwam er voor de donkerharige Deen vanaf het moment dat Ernst Happel zijn intrede deed.

Ulrik le Fevre is de meest geniale buitenlander die ooit voor Club voetbalde. De later tot middenvelder omgevormde linksbuiten bezielde en bevleugelde met zijn fluwelen techniek het spel. Hij dribbelde puur op instinct en kon even gemakkelijk iemand links als rechts passeren, hij verlegde constant het spel van de ene flank naar de andere. Door zijn voetbalintelligentie was hij in staat iets sneller te denken dan de anderen. Ofschoon er een nieuw driejarig contract voor hem klaarlag, keerde hij op zijn 31e na vijf seizoenen Club Brugge terug naar Denemarken, omdat hij vond dat profvoetballers over te veel vrije tijd beschikten. De gediplomeerde leraar stapte weer het onderwijs in, hij prefereerde maatschappelijke zekerheid boven het broze voetbalgeluk. Bovendien vond hij het altijd al zijn roeping om zich ten dienste te stellen van anderen.

Intussen is Ulrik le Fevre 66 jaar en heeft hij de hectiek uit zijn leven gebannen. Zijn huis in Vejle staat aan de rand van een bos en in de nabijheid van de kust. Wat verderop ligt een van de vele fjorden die Denemarken rijk is. Ulrik le Fevre leeft als het ware in peis en vree. Dat past bij zijn persoonlijkheid. Hij zocht in het leven altijd rustpunten, al hield hij ervan om te voetballen in arena’s die overkookten. Le Fevre is nu erkend FIFA-spelersmakelaar, maar meer dan een bezigheid lijkt dat niet te zijn. Hij heeft niet echt spelers in zijn portefeuille. Veel liever werkt hij met clubs. Af en toe geeft hij wat tips, ook aan Club Brugge, maar tot dusver is daar weinig mee gedaan. Dat stoort hem niet. Het is opmerkelijk hoe graag hij over de jaren bij Club Brugge praat. Veel meer dan over de driejarige periode die hij voordien, tussen 1969 en 1972, bij het toen illustere Borussia Mönchengladbach sleet, een technisch hooggeschoold ensemble waarmee hij twee titels pakte, maar waar de stress je in het gezicht waaide vanaf het moment dat je een stap op de club zette. Dat sloopte hem.

Ulrik le Fevre is een innemende persoonlijkheid. Vedetteneigingen zijn hem altijd vreemd geweest en dat is nu niet anders. Toen zijn vriend en oud-ploegmaat Fons Bastijns ziek was, reed hij geregeld naar Brugge om hem te bezoeken. Hij vond het verschrikkelijk om Bastijns te zien aftakelen. Die vriendschap was typerend voor het Club Brugge uit de jaren zeventig. Het is met vertedering dat Ulrik le Fevre over die periode vertelt. Over de manier waarop Ernst Happel de ploeg leidde, over zijn korte tactische besprekingen die zo overtuigend klonken dat je er gewoon geen rekening mee hield dat je een wedstrijd kon verliezen, maar vooral over de duidelijkheid die de Oostenrijker predikte. Happel had een concept en trok spelers aan die daarin pasten. Dat, vindt Le Fevre, is iets wat je tegenwoordig niet meer ziet. Ook niet bij het huidige Club Brugge.

Over het reilen en zeilen van blauw-zwart blijft Ulrik le Fevre goed geïnformeerd. Want het eerste wat hij ’s ochtends doet, is surfen naar de site van Club Brugge. Bijna 36 jaar nadat hij in stijl afscheid nam: met een 4-3-overwinning in een memorabele bekerfinale tegen Anderlecht.

JACQUES SYS

Reageren op dit artikel kan u door een e-mail te sturen naar lezersbrieven@knack.be. Uw reactie wordt dan mogelijk meegenomen in het volgende nummer.

Partner Content