Zaterdagavond staat er weer eens een Brugse derby op het programma. Ooit was de beleving tussen Club en Cercle heel anders dan nu.
Tot 1975 speelden Club en Cercle in een apart stadion. Het lag in dezelfde straat, langs de Torhoutse Steenweg. Als de spelers van Club naar Cercle moesten, verzamelden ze in het eigen stadion, kleden zich om en stapten te voet tussen de supporters naar de thuishaven van Cercle. Op voetbalschoenen. Dat was een traject van precies 800 meter. Eén enkele keer gebeurde het dat de scheidsrechter, Vital Loraux, zijn pasmetertje bovenhaalde om de studs van de schoenen te meten. Hij keurde ze nog bijna af ook.
Er kleven veel wonderlijke verhalen aan en rond de derby. Een ervan speelde zich af in de vroege ochtend van 18 december 2006. Cercle had de dag voordien met 1-0 gewonnen na een doelpunt van geboren Bruggeling Frederik Boi. Er volgde een lange nacht in het café de Vuurmolen. ’s Ochtends om half zeven werd Boi op de Grote Markt opgepikt door een chauffeur van De Lijn, een supporter van Cercle. Hij nam Boi in zijn armen. Er zaten mensen op de bus die op weg waren naar hun werk. Het belette de buschauffeur niet om een kleine omweg te maken en Boi af te zetten op de hoek van zijn straat.
Van de 150 derby’s die werden gespeeld won blauw-zwart er 89, amper 31 keer ging de zege naar Cercle. Memorabel is de 10-0-overwinning die Club op 27 januari 1991 behaalde. Georges Leekens zat op de bank, bij een 6-0-stand riep hij linksachter Vital Borkelmans naar de kant. Die had zijn rechtstreekse opponent, Bart Lamaire, zo kapot gelopen dat die moest overgeven. Leekens wilde de schade voor zijn ex-ploeg beperken en riep nog meer spelers naar de kant. Maar opgezweept door het publiek duwden de invallers nog meer het gaspedaal in. Er werden na die historische zege in de stad ludieke stickers verspreid met daarop de datum, tien ballen en de tekst: Ik was d’erby.
De typische derbysfeer is na de verhuis naar een gemeenschappelijk stadion voor een deel verdwenen. Maar de verhalen en polemieken blijven. Een Cerclesecretaris die weigert met een blauwe bic te schrijven, stadionomroeper Eric Van Maldeghem die in 2005 het doelpunt van Bosko Balaban omroept met de melding ‘0-1, ondanks duidelijk handspel’ en maar net een stadionverbod ontloopt, Tomislav Butina die door Cerclesupporters in de nacht voor de derby door zijn zingende Cercleburen uit zijn slaap wordt gehouden. Maar na de match dronken ze samen wel champagne.
