Brandon Freeman kreeg andere rol bij Pepinster.

Zaterdag krijgt Optima Gent het bezoek van Pepinster, de club waartegen Philip Wintein zijn laatste wedstrijd als coach van de Oost-Vlamingen beleefde. De Amerikaanse shooter Brandon Freeman (27, 1m90), die vier jaar bij Gent speelde (in eerste en tweede klasse), keert daarmee terug naar het Tolhuis. Dit seizoen komt hij uit voor Pepinster, terwijl hij onder contract ligt bij Charleroi. “Ik ben daarmee heel tevreden”, antwoordt hij na een kleine aarzeling. “De integratie verliep goed en snel. Ik probeer mijn rol binnen het team zo goed mogelijk te vervullen.” Die rol is anders dan vroeger. “Dat is waar. De laatste jaren was ik een shooter. Bij Pepinster werd ik meer een teamspeler. Zonder mijn basiskwaliteiten te verliezen. Die benut ik nog altijd als ik de kans krijg om te schieten.”

Bij Gent scoorde Freeman soms meer dan veertig punten. Bij Pepinster komt hij vaak maar aan een tiental punten. Het gebeurt zelfs dat de Amerikaan vroegtijdig naar de kant wordt gehaald door coach Jurgen Van Meerbeeck, omdat hij niet genoeg verdedigt. Is dat niet frustrerend? “Neen, als de ploeg wint, vind ik dat niet erg”, stelt Freeman. “Ik doe mijn best voor het team, soms ten koste van mijn eigen statistieken. Ik moest leren verdedigen, want dat was ik niet gewoon. Maar ik trek mijn plan, hoewel het niet mijn normale spel is. Ik ontdek ook dat wanneer je goed verdedigt, je counters kunt lanceren die je dan gemakkelijk kunt afwerken. Ik scoor nog altijd graag punten, maar ik zet me met evenveel plezier in voor het collectief.”

Een groot verschil met Gent is de ambiance. “De fans van Pepinster zijn fantastisch”, ervaart hij. “Ze zijn er altijd. Niet alleen thuis, maar ook op verplaatsing zijn ze talrijk aanwezig om ons te steunen. Als we in moeilijkheden raken, zijn de supporters er om ons opnieuw te lanceren, zoals tijdens de wedstrijden tegen Antwerp. Het is heel motiverend om te weten dat ze achter ons staan, zowel bij winst als bij verlies.”

Ook zijn privéleven loopt op rolletjes. “Dit seizoen zijn mijn vrouw en dochter bij mij”, verklaart Freeman. “Dat was vorig seizoen niet zo. Het is heel aangenaam om hen aan te treffen als ik thuiskom. Als ik een slechte wedstrijd heb gespeeld dan zijn zij er om me op te vrolijken.”

DOOR daniel devos

Reageren op dit artikel kan u door een e-mail te sturen naar lezersbrieven@knack.be. Uw reactie wordt dan mogelijk meegenomen in het volgende nummer.

Partner Content