De cirkel is rond”, merkt Didier Segers (50 op 21 februari) op wanneer hij ons ontvangt in ’t Faillissement, het café dat hij uitbaat tegenover de kerk van Duisburg, een van de gehuchten van Tervuren. “Ik ben hier beginnen te voetballen bij New Star, in 1974, en nu ben ik teruggekeerd, maar dan als caféhouder.”
Tussen die twee momenten liggen vier decennia waarin Segers heel wat plaatsen aangedaan heeft. Van zijn debuutclub ging hij achtereenvolgens naar RWDM (1980-84), Stade Leuven (1984-87), Lierse (1987-92), Antwerp (1992-94), KV Mechelen (1994-97), Lommel (1997-2003) om vervolgens zijn carrière af te sluiten bij Schoten.
“Daarna heb ik eerst de boekhandel overgenomen van mijn schoonvader in Lier”, zegt hij. “Ik heb er ook nog eentje gehad in Duffel en dan ben ik in de horeca gegaan. Dat zat een beetje in mijn genen, want mijn grootmoeder heeft jarenlang het Café du Parc in Molenbeek uitgebaat. Het is daar dat ik mijn eerste zakgeld heb verdiend door er af en toe op te dienen.”
In zijn nieuwe zaak is het voetbalverleden van de eigenaar duidelijk zichtbaar. Zo hangt er een vintage shirt van de Great Old, met de handtekeningen van alle spelers die, net zoals hij, de finale van de Europese beker voor bekerwinnaars tegen Parma gespeeld hebben, in Wembley. “Dat kunnen toch niet veel belgen zeggen. Het blijft mijn mooiste herinnering, hoewel we die avond wel verloren hebben (3-1, nvdr).”
Op de toog ligt een album met foto’s en krantenknipsels die getuigen van een lange sportieve loopbaan. Geregeld komen ex-ploegmakkers bij hem langs om herinneringen op te halen aan de goeie ouwe tijd. Zoals Benny Cumps, met wie Didier zijn eerste voetbalstappen zette in de jeugdcategorieën, of Michel Noben, zijn oud-ploegmaat bij Lommel. “Als het cyclocross is in Diegem, houdt hij hier altijd een tussenstop met zijn vrienden, die net zo gepassioneerd en doorleefd zijn als hij”, zegt Segers.
Maar het grootste deel van zijn cliënteel is jonger: de spelers van de KVTD (Koninklijke Vereniging Tervuren-Duisburg) uit de Brabantse tweede provinciale – club waarvan Didier Segers en zijn etablissement sponsors zijn – en jongeren die het late sluitingsuur in het weekend wel weten te waarderen.
“Er is geen discotheek in het dorp, dus komen de mensen hier graag een paar glazen drinken, soms tot het ochtendgloren. Die ambiance houdt me jong, hoewel ik van het ene extreem naar het andere gegaan ben door mijn leven als boekhandelaar om te ruilen voor dat van cafébaas. Vroeger waren mijn werkdagen gedaan om 19 uur, nu beginnen ze rond die tijd…”
Over de oorsprong van het café weet Segers niet veel te vertellen. Voor zover hij zich kan herinneren, heeft ’t Faillissement altijd bestaat op het plein van Duisburg. “Een ding is zeker: de naam heeft niks te maken met de moeilijkheden van de verschillende ploegen waarvoor ik gespeeld heb”, grapt hij. Nochtans had dat best gekund, want RWDM en Lommel zijn failliet gegaan, Stade Leuven is gefusioneerd met Oud-Heverlee om te kunnen overleven, en Lierse en Antwerp zijn er vrij slecht aan toe.
“De voetbalactualiteit volg ik niet echt meer”, zegt de bijna vijftigjarige. “Mijn enige band met het voetbal is de KVTD, waar ik bijwijlen nog depanneer als jeugdtrainer. Ik moet daar echter niet in overdrijven, want met mijn knieën kan ik geen lange fysieke activiteit meer aan. Men heeft me aangeraden om mijn conditie te onderhouden met zwemmen, maar ik ben niet echt een waterrat…”
DOOR BRUNO GOVERS
