Hoe lang zijn jullie al samen ?

” Pascaline en ik zijn nu ongeveer anderhalf jaar samen, we hebben elkaar leren kennen via gemeenschappelijke vrienden. Die hadden een avondje uit georganiseerd en daar had ik voor het eerst een fatsoenlijk gesprek met haar. Voordien kenden we elkaar enkel van zien. Toen ik haar de eerste keer zag was het niet meteen raak, ik vond het belangrijk om rustig de tijd te nemen. Vluchtige relaties liggen niet zo in mijn karakter.”

Hebben die vrienden jullie dan samengebracht ?

“Toch een beetje. Ze hadden voorzien dat ik Pascaline alleen naar huis zou voeren na afloop van het feestje. ( Pascaline verwonderd : “Hoezo ? Daar wist ik niets van !”) Hoe, wist je dat niet ? Tijdens die terugrit hebben we heel de tijd zitten praten en ik vond het best aangenaam. Het was de periode dat ik met de nationale ploeg naar Griekenland vertrok. Eens terug in België vond ik het bijzonder jammer dat ik haar telefoonnummer niet had gevraagd. Via een vriend kreeg ik het alsnog te pakken en zo is de bal aan het rollen gegaan.”

Wat trok je zo aan in Pascaline ?

“Dat ze geen prioriteit maakte van mijn voetballersbestaan. Voor Pascaline maakte het niet uit wat ik deed. Bovendien is ze iemand met charisma, heel natuurlijk, maar tegelijk heel zachtaardig en rustgevend.”

Denken jullie al aan samenwonen ?

“Nog niet. Als je apart woont, geniet je meer van de momenten samen, hé ! ( Lacht.) We wonen trouwens niet ver uit elkaar : ik in Sint-Pieters-Woluwe en zij in Sint-Lambrechts-Woluwe. We zien elkaar vrijwel elke dag en twee tot drie keer per week blijft Pascaline slapen bij mij.”

Gaan jullie vaak de deur uit ?

“Meestal blijven we op mijn appartement waar we wel eens kruiswoordraadsels proberen op te lossen of gezelschapspelletjes spelen. We delen één grote passie : het theater. Daar proberen we zoveel mogelijk samen naartoe te gaan, ook mijn oudere zus en haar man gaan dan mee. Die interesse heb ik opgedaan tijdens mijn studentenjaren op de Sint-Michielschool in Brussel. Ik heb een abonnement in het Toison d’Or-complex. Laatst ben ik nog naar een voorstelling van Philippe Geluck geweest en daarvoor naar een stand-up comedy van Laurence Bibot en een uitvoering van Hamlet. En als ik niet naar het theater ga, dan is het naar de bioscoop. Mijn laatste films waren Finding Nemo en Mystic River van Clint Eastwood. Ik heb een voorliefde voor romantische komedies, genre Notting Hill, maar die maken ze niet veel meer.”

Nog andere passies ?

“Ja, koken. De Franse en Italiaanse keuken zijn mijn favorieten. Ik ben geen meesterkok, maar ik kan toch al aardig wat gerechten bereiden. Een simpele, maar goede spaghetti bolognese met groentjes, bijvoorbeeld. (Komt op dreef.) Of tagliatelli met scampi’s en een currysausje, of gepanneerde escalope met een groentelaagje en pasta… Ik eet heel graag en veel, daarom zie ik geregeld een diëtiste. Laatst was er in Brussel een actie voor jongeren die in alle chique restaurants in de hoofdstad voor 25 euro konden eten, daar hebben Pascaline en ik zeker van geprofiteerd. Maar het hoeft voor mij zeker niet altijd duur en exclusief te zijn.”

Je bent tweetalig, vind je dat belangrijk ?

“Jazeker. Ik heb bij Mechelen, Gent en Genk voldoende de kans gekregen om mijn Nederlands te oefenen. Voor een Belg is die tweetaligheid een nuttig instrument. En als Brusselaar ben je sowieso iets tussen een Waal en een Vlaming. Communautair gekibbel in de politiek werkt me enorm op de zenuwen.”

door Matthias Stockmans