Belg, geboren op 31 maart 1981

in Jette. 1,75 meter – 66 kilo.

Profiel: de perfectionist.

T homas Chatelle: “Mijn vader heeft een vrij belangrijke functie in het bedrijfsleven. Organisatietalent is, samen met het altijd tonen van een menselijk gezicht, daarbij een cruciaal gegeven. Dat gaf hij me ook mee toen ik nog studeerde. Een adequate tijdsbesteding stond voorop, want ik moest die verdelen tussen mijn lessen en het voetbal. Mijn ouders stonden erop dat ik me tot mijn achttiende grotendeels focuste op mijn diploma. Ik ben hen daar heel erkentelijk voor, want dat doorzettingsvermogen heeft me ook geholpen bij het terugkeren na een aantal heel zware blessures.

“Nu ik zelf papa ben, merk ik ook welke andere dimensie dat aan iemands leven kan geven. Je voelt nog meer verantwoordelijkheid, je merkt dat die geborgenheid van het familiale almaar crucialer wordt. Die etappes van het leven maken je volwassener, want je beseft ook dat je dichtste familie heel waardevol is. Alles evolueert, je zit in een constante ontdekkingstocht, zowel professioneel als privé.

“Ons leven zit vol extremen. De vreugde bij de geboorte van ons kind werd overschaduwd door de ziekte van mijn moeder. Pure ellende, maar jarenlang toonde zij zich heel sterk. Ze overwon de kanker gelukkig. Je moet je er gewoon bewust van zijn dat de balans vaak eens kan overslaan. Proberen intens te genieten van de mooie momenten in het heden, dat is een dwingende opdracht. Ik vind het fantastisch dat we nu samen kunnen genieten van ons geluk.

“Ik ben sowieso optimistisch ingesteld, maar ook heel realistisch. Uit alle moeilijke momenten die ik tot nu toe beleefde in mijn nog korte leven, haalde ik de kracht om vooral mentaal sterker terug te keren. Velen zouden onderuitgaan na vier operaties, ik kweekte ondertussen een sterk hoofd en een stevig lichaam. Nu werk en denk ik veel preventiever, bekijk ik die zaken veel serener. Wie aan sport doet, weet nu eenmaal dat blessures deel uitmaken van de job. Het leerde me ook dat niet alles even controleerbaar of beheersbaar is.

“Ik ben gul, onbaatzuchtig, maar ook een perfectionist en heel ongeduldig. Het moet vooruitgaan. Ik ben zelden volledig tevreden, maar wel heel nieuwsgierig ingesteld. Graag zou ik na mijn actieve loopbaan nog heel wat zaken ontdekken.

“Mijn karakter werd grotendeels gevormd door het voetbalmilieu. Ik leerde mijn emoties en de stress beter beheersen. Vooral innerlijk kan ik heel zenuwachtig zijn. Om goed en optimaal te presteren, heb ik nood aan die druk. Ik ervaar dat als iets positiefs. Voetbal is geen exacte wetenschap. Je doet het maximale om wedstrijdklaar te zijn, maar het vervolg heb je zelf niet in de hand. Daarvoor ben je afhankelijk van andere factoren: de vorm, de tegenstander, je ploegmaats. Dat maakt onze job zo boeiend. Accepteren dat je lichaam niet altijd uitvoert wat je in gedachten hebt.

“Een van de moeilijkste zaken is het verwerken van je frustratie. Dan moet je eventjes afstand nemen, aan introspectie doen en alles juist analyseren via zelfkritiek. Ik hou van duidelijke communicatie. Niet lang uitweiden, maar to the point. Ik werk samen met een mentale begeleider. Het bezorgt me een goed gevoel, ook al is het effect niet direct meetbaar. Maar ik ben ervan overtuigd dat ik er beter van werd, om alles nog juister in kaart te brengen. Niemand is perfect, je moet durven schaven aan je mankementen.” S

door frédéric vanheule