Bestuur en trainers van AA Gent hebben zorgvuldig geprobeerd om niet te zeggen dat ze kampioen hopen te spelen, maar het iedereen toch te laten denken. Door bewust geen ambities uit te spreken en met Michel Preud’homme & Co een kampioenenstaf inclusief fysiektrainer aan te stellen bijvoorbeeld.

Belangrijkste verandering wordt na het intermezzo Sollied meer gedrevenheid en professionalisme. Een trits interne veranderingen – personeelswissels in de administratie en wijzigingen aan het oefencomplex – gaven een eerste impuls voor wat daardoor in de komende drie seizoenen moet gebeuren: een vaste waarde in de top worden.

VERDEDIGING

In doel toonde Jorgacevic vorig seizoen dat hij in eerste instantie een lijnkeeper is met atletische reflexen. Frank Boeckx, die vorig seizoen bij STVV ervaring kon opdoen, is zijn doublure. Mathias Goossens is het in eigen club gevonden derde alternatief.

Bleek Gent vorig seizoen zwak bezet op de backs, met Thompson haalde het voor op links bij Roeselare een ondertussen meer ervaren huurling terug. Van hem wordt meer stabiliteit verwacht dan Massimo Moia en Aleksandar Mutavdzic er vorig seizoen lieten blijken. Ander alternatief is de jonge Ladrière, een rechtsvoetige Maric-lookalike die bij La Louvière doorgaans linksachter speelde.

Op de positie van rechtsachter leek in de voorbereiding een vloek te rusten. De nieuwe technische staf ziet Rosales eerder als middenvelder. Preud’homme wilde rechts achteraan Martens en de nieuwe Costa Ricaan Myrie uitproberen, maar beiden werden door respectievelijk een meniscus- en een spierblessure teruggeslagen, waarna het degelijkste van alle uitgeprobeerde alternatieven Grondin leek te worden. Ook hij kreeg evenwel blessureproblemen.

Centraal raakte Dario Smoje eindelijk mentaal en fysiek weer fit na een achillespeesoperatie. Met Duarte, Suler, De Roeck of Grncarov als andere centrale verdedigers beschikt Gent over vijf spelers voor twee posities.

MIDDENVELD

Met Bryan Ruiz op de linkerkant weet Aleksandar Mutavdzic dat de concurrentie daar voor hem onoverkomelijk is. Aan de andere kant probeerde Preud’homme het in de voorbereiding met Rosales, maar ook Maric, van origine rechtermiddenvelder, en Sorokin kregen er hun kans.

Maric mist in tegenstelling tot Azofeifa soms de laatste pass en het overzicht, maar is in vinnigheid de tegenpool van Bernd Thijs, die de bal rustiger laat rondgaan. Zowel Thijs, Maric als Azofeifa beschikken over een afstandsschot, wat bij vrije trappen in de voorbereiding al eens tot discussies leidde.

Met Grondin en zelfs De Roeck ontbreekt het centraal niet aan concurrentie. Davy De Beule werd in oefenwedstrijden, op rechts, soms pas in de laatste seconden ingebracht om hem te prikkelen. Hij moet meer gezonde agressiviteit laten zien.

AANVAL

Abdulrazak Ekpoki bleek in de Sloveense competitie zeer (kopbal)sterk, maar ondervond grote moeilijkheden om bij het niveau van Gent aan te pikken. Met Ljubijankic, vorig seizoen lang uitgeschakeld door een meniscusoperatie, en Foley heeft Michel Preud’homme twee spitsen die graag terugzakken.

Uit wedstrijden in de voorbereiding bleek Nfor of Olufade het complement van een van die twee te zullen worden. Foley en Olufade vormden onder Leekens een duo, maar dat, zei Michel Preud’homme, hoefde voor hem niet noodzakelijk nu nog iets te betekenen. Het scorend vermogen van Foley (vorig seizoen 11) en Olufade (9) is in de competitie bewezen, dat van Ljubijankic laat zich vooralsnog raden. Nfor zal wegens een bij KV Kortrijk opgelopen rode kaart in elk geval de competitiestart missen.

CONCLUSIE

De verdediging vormde vorig seizoen onder Trond Sollied een probleem dat mee aan de basis lag van 46 tegendoelpunten. Duarte, Thompson en Myrie werden aangetrokken om daaraan te verhelpen.

Met Boeckx en Duarte als enige nieuwkomers voor wie een transfersom werd betaald en met Fadiga en Svetlicic als vertrekkers illustreert Gent wat Michel Preud’homme hen influisterde: dat er weinig nodig was om van de ploeg die de bekerfinale speelde iets beters te maken.

Het was vooral de aanpak en omkadering die veranderden. Of zoals Michel Louwagie het op de ploegvoorstelling verwoordde: “Onze spelers trainen nu niet als voetballers, maar als echte sporters.” De prestaties worden navenant verwacht, werd erbij gedacht.

door raoul de groote