Met hangen en wurgen hield RC Genk zijn kansen op Europees voetbal gaaf tegen Westerlo. Met dank aan Kevin De Bruyne. Wil de club zijn ambities waarmaken, dan moet er volgens trainer Frankie Vercauteren kwaliteit bij.

In Brussel heet hij Romelu Lukaku, in Genk Kevin De Bruyne. Twee tieners die de voorbije maanden vanuit het niets alle aandacht in hun team naar zich toe hebben gezogen. Lukaku (16) met zijn vele, belangrijke doelpunten, De Bruyne (18) met zijn onversneden klasse. In het ene geval leidde dat naar de landstitel, in het andere naar een foutloos parcours in play-off 2 en uitzicht op Europees voetbal. Vooraleer dat uitzicht ook realiteit is, moet Genk vrijdag eerst nog gaan winnen in Westerlo. Als het daarin slaagt, volgt een ultieme finale tegen het nummer vier of vijf uit play-off 1.

Verdedigende meters

Dat Genk niet bij voorbaat uitgeteld is voor de return in het Kuipje dankt het aan De Bruyne. Zondagavond was de jonge Gentenaar de enige thuisspeler van wie er dreiging uitging. Thomas Buffel, door de Genkse aanhang uitgeroepen tot hun speler van het seizoen (voor De Bruyne en Anele) maar geplaagd door allergieën, had zijn dagje niet. Dat De Bruyne de onverhoopte terugkeer van zijn team bewerkstelligde, was dan ook geen toeval. Eerst dwarrelde een van zijn voet vertrokken voorzet nog tegen de doelpaal, maar daarna was het raak. Hij stond op de goede plaats om een klutsbal hard en zuiver in doel te schieten en diep in de blessuretijd legde hij de bal op het hoofd van Samuel Yeboah, die hem met de medewerking van Westerlodoelman Bart Deelkens binnen kopte.

Zeldzame parels zijn het die het man-tegen-manduel nog aangaan, een dribbel en een versnelling in de benen hebben en doelgericht zijn. De Bruyne verenigt het allemaal. Maar wat vooral zo’n moderne aanvaller van hem maakt, is dat hij de verdedigende meters niet schuwt. Het is een kwaliteit die trainer Frankie Vercauteren altijd en overal eist van zijn aanvallers en die hem erg doet innemen voor het jonge talent. Het is ook de reden waarom hij Elyaniv Barda en Marvin Ogunjimi zondag in de rust weer op hun taken diende te wijzen. Afwachtende spitsen zijn het toch vooral, die niet gauw een handje toesteken in de omschakeling.

Tactische principes

Het gelijkspel, en vooral de moeizame manier waarop het tot stand kwam, leerde Vercauteren niets nieuws. Aan fysieke of mentale vermoeidheid weet hij de mindere prestatie niet. Waaraan dan wel? In Genk kennen ze de mening van hun trainer: de huidige selectie mist kwaliteit. Niet iedereen in de club is daar echter van overtuigd. Vercauteren zou graag met een driehoek op het middenveld spelen, maar heeft daarvoor een sterke targetspits nodig en die heeft Genk niet. Niemand die nog spreekt over de aan Charleroi verhuurde Moussa Koïta, een miskoop die Vercauterens voorganger Hein Vanhaezebrouck en toenmalig technisch directeur Sef Vergoossen zich mogen aanrekenen. Rond Ogunjimi hangen ook twijfels, zeker door zijn hoge blessuregevoeligheid.

Toen hij na wat onbevredigende experimenten voor 4-4-2 koos, leverde Vercauteren daarmee in op zijn tactische principes. Maar hij liet er ook mee zien over een andere grote kwaliteit te beschikken: flexibiliteit. In tegenstelling tot zijn voorganger schatte hij eerst het spelersmateriaal in en bepaalde daarna het systeem en de veldbezetting. Vanhaezebrouck hield star vast aan de werkwijze die hem bij KV Kortrijk succes had opgeleverd. Hij had zijn visie heilig verklaard en week daar geen duimbreed van af. Maar wat goed is voor de ene spelersgroep, is dat niet automatisch voor de andere.

Zijn tactische trainingsaanpak sloeg niet aan en ook de resultaten bleven achterwege. Vanhaezebrouck miste de kwaliteit om zich aan te passen aan een andere realiteit. Dat blijkt Vercauteren wel te kunnen. Van bij Anderlecht is bekend dat hij veel kleine partijtjes speelt op training. Spelers hebben dat graag, maar het zorgt ook voor scherpte in de duels. Met het hervonden spelplezier volgden de resultaten. En Vercauteren gaf volop kansen aan De Bruyne, die zich in recordtempo ontwikkelde tot een onmisbare schakel. Maar na een krachtenslopend debuutseizoen zit het op de transfermarkt gewilde talent stilaan door zijn beste krachten heen. Hem zonder blessures naar de ultieme finale loodsen wordt een delicate evenwichts-oefening.

door jan hauspie – beeld reporters

“Vercauteren bezit de flexibiliteit die Vanhaezebrouck miste.”