Dat er in een goeie maand zeven trainers werden ontslagen, illustreert nog maar eens het gebrek aan voetbalkennis in de bestuurskamers. Ook die zakenmensen die in clubs de macht grepen en alle beslissingen zelf nemen, hebben dat niet veranderd. Integendeel zelfs. Telkens weer blijkt dat ze de voetbalmarkt onvoldoende kennen. Vanuit hun in het zakenleven opgebouwde status is het voor hen moeilijk om met die zwakheid om te gaan.
Bart Verhaeghe verkeek zich op Georges Leekens en gaf dat ook ruiterlijk toe. Maar hij zal de sportieve krijtlijnen blijven uittekenen. Intussen zit Club Brugge nog altijd in een impasse en wordt er krampachtig naar versterking gezocht om de hiaten op te vullen. In niet eens anderhalf jaar tijd waaiden er nochtans al 21 spelers het Jan Breydelstadion binnen.
Bij Standard was Roland Duchâtelet heilig overtuigd van de kwaliteiten van Ron Jans maar de chemie werkte niet. De Nederlander heet een opbouwtrainer te zijn en dat profiel past niet in een kolkende en veeleisende omgeving als Sclessin, hoe de supporters de onbevangen Jans ook in de armen sloten.
En vorige week restte er Patrick Vanoppen niets anders dan Adrie Koster door te sturen nadat die de groep niet meer onder controle had. Net zoals het vooraf duidelijk leek dat het aantrekken van Leekens een groot risico was, viel ook dat vooraf in te calculeren. Ook bij Club Brugge had de te aimabele Koster de kleedkamer niet in de hand. Hij bleef lang overeind door een aanvallend voetbal te prediken dat vandaag nog altijd wordt geromantiseerd. Maar toen het in de groep uit de hand liep en hij in mindere momenten halsstarrig bleef vasthouden aan zijn concept, viel Koster niet meer te redden. Dezelfde klachten als bij Club Brugge vallen nu ook bij Beerschot te beluisteren: geen discipline in de groep en een te aanvallende speelwijze. Je vraagt je soms af hoe clubs te werk gaan als ze zich over een trainer informeren.
Bestuurders blijven bij welk ontslag dan ook steeds buiten schot. In het allerbeste geval stellen ze zichzelf even in vraag, waarna ze gewoon doorgaan. Waasland-Beveren kocht veel kwantiteit maar weinig kwaliteit en bedankte Dirk Geeraerd toen die de ploeg niet op de rails kreeg. Na een korte opleving op KV Mechelen keerde de realiteit onder Glen De Boeck snel terug. Lierse stuurde Chris Janssens door en ziet dat het sindsdien niet beter gaat. Bij AA Gent viel Trond Sollied kennelijkniet te handhaven, maar Bob Peeters krijgt het schip voorlopig niet recht: twee punten op vijftien in een club met veel pril talent maar te weinig mentaliteit en hier en daar misplaatste vedetteneigingen. En kennelijk ook met een manco aan fysiek zoals Peeters dat, zeer ongelukkig, kort na zijn aanstelling in de media vertelde.
Ook bij Cercle Brugge is het wachten op de definitieve ommekeer, de bekerstunt tegen Club buiten beschouwing gelaten. Maar de hand van Foeke Booy is zichtbaar, hij praat met een haast ontwapende eenvoud over voetbal en is ook in interviews een verademing. Maar dat is geen garantie op succes.
Statistisch werd al vaak aangetoond dat trainerswissels uiteindelijk weinig resultaat opleveren. Het effect dooft heel snel uit. Als dat er al is. Van alle wissels lijkt voorlopig alleen Mircea Rednic (13 punten op 18)bij Standard voor een kentering te zorgen. Trainers worden in die zin dan ook overschat. Het zorgt in clubs niet voor een andere manier van denken.
Precies 131 trainers werden er de laatste 15 jaar – sinds medio 1997 – in eerste klasse ontslagen. Tekens weer is het beginnen en herbeginnen, met andere opties, met nieuwe spelers en vaak met een filosofie die haaks staat op de vorige.
Vreemd dat midden deze tsunami uitgerekend Sporting Charleroi (voorlopig) het hoofd koel houdt. Terwijl de Zebra’s de ongekroonde specialist zijn in deze materie: 22 keer kwam het daar de laatste 10 jaar tot een trainerswissel. Niettemin lag het hoofd van Yannick Ferrera de afgelopen maanden al vaker op de guillotine. Op cruciale momenten pakte hij steeds weer belangrijke punten. Zo blijven trainers overlevers. En maken clubs zichzelf wijs dat ze op lange termijn denken en werken. ?
DOOR JACQUES SYS
Clubs maken zichzelf nog altijd wijs dat ze op lange termijn denken.
