De eerste ‘Week van het Voetbal’, zoals de UEFA ze noemt, is achter de rug. Van donderdag tot en met dinsdag iedere avond interlandvoetbal. Van het goede te veel, zeggen sommigen. Onzin. Er staat een knop aan ieder tv-toestel, niemand is verplicht om te kijken.

Voor wie elke avond voor de buis zit, is het echter doodjammer dat de kwalificatiefase van Euro 2016 weinig spanning te bieden heeft. Met 24 deelnemers aan de Franse eindronde (toen de Rode Duivels in 1980 de finale speelden, waren er slechts acht) plaatsen tenminste twee teams per groep zich voor het EK.

Nederland en Portugal begonnen met een nederlaag, maar aan het einde van de rit zullen er weinig of geen verrassingen zijn. In de voorronde van het WK 2014 wonnen zestien teams maximaal twee wedstrijden. Realistisch gesproken betekent dit dat slechts 36 teams in aanmerking komen voor de 23 beschikbare plaatsen. Daar naast grijpen, is voor de serieuze voetballanden gewoon ondenkbaar.

Engeland is al met één been door nadat het in Zwitserland zijn moeilijkste uitwedstrijd won. De Rode Duivels zitten zelfs zonder te spelen op rozen na de thuisnederlaag van Bosnië-Herzegovina, op papier de sterkste opponent, tegen Cyprus.

Zo kan het Belgische voetbal de successen aan elkaar blijven rijgen. Vrijdag mag de vlag wellicht alweer uit. Dan maakt de UEFA de dertien speelsteden bekend voor Euro 2020. De finale en halve finales gaan bijna zeker naar Wembley, nu München zich terugtrok en Duitsland alles zet op de organisatie van Euro 2024.

Brussel mag zich opmaken voor de openingspartij en nog twee of drie duels. Veel reden om champagneflessen te ontkurken is er echter niet aan de Houba de Strooperlaan. Vooral omdat over de bouw en zeker de financiering van het nationaal stadion nog flink zal worden gebakkeleid.

Ongelooflijk hoe in enkele weken de sfeer in en rond de voetbalbond compleet is omgeslagen. De vele en plotse ontslagen in de staf van de Rode Duivels aan de vooravond van het vertrek naar São Paulo gaven nochtans aan dat het niet allemaal koek en ei was in de entourage van Marc Wilmots. Een pijnlijk proces dat na het WK vrolijk werd doorgetrokken.

Al tijdens de WK-stage in Zweden waren de bonussen hét gespreksonderwerp onder de journalisten. Niemand wilde of durfde op weg naar Brazilië blijkbaar de hoerastemming bederven. Tijdens het WK was de controle zo strikt dat slechts enkele journalisten op de hoogte waren van de onvrede bij een handvol spelers en deze pas na de uitschakeling naar buiten brachten.

De voorbije weken ontplofte de boel, met als katalysator het verhaal over de hotelrekening van de spelersvrouwen, dan toch. Bondsvoorzitter François De Keersmaecker slaagde er vorige week in om het mysterie rond dit dossier nog wat aan te zwengelen, door te verklaren dat het hotel niet bestemd was voor de spelersvrouwen.

De bondsvoorzitter leek na de spoedvergadering van vorige vrijdag overigens zwaarder te tillen aan de lekken naar de pers dan aan de geldverkwisting binnen zijn federatie. Een sportfederatie moet uitblinken door transparantie. Zeker als ze subsi- dies van de belastingbetaler ontvangt.

Toen de bond begin dit jaar triomfantelijk meedeelde dat er twee miljoen winst was geboekt, werd niet gemeld dat de Vlaamse en de Waalse regering al drie jaar zo’n zes miljoen euro aan subsidies geven aan de vleugels. Kortom, zonder de overheid was de nieuwe directie in het rood gegaan of waren de bondstaksen helemaal niet teruggedraaid. De Keersmaecker moet ook eens uitleggen hoe het kan dat iemand die zijn budget met de helft overschrijdt in aanmerking komt voor tien procent opslag en een bonus van 26.250 euro.

Merkwaardig is ten slotte dat de Pro League Steven Martens en Bob Madou in het zadel hield, terwijl de clubleiders de voorbije weken overal hun ongenoegen ventileerden. Komt het de Pro League misschien goed uit dat de bond geleid wordt door een secretaris-generaal die zijn vleugels afgeknipt en zijn autoriteit, binnen en buiten de organisatie, aangetast zag worden? De geest is uit de fles en er valt te vrezen dat hij er niet meer in te krijgen valt.

DOOR FRANÇOIS COLIN

De Keersmaecker leek zwaarder te tillen aan de perslekken dan aan de geldverkwisting binnen zijn bond.