“Ik zie zowat alles graag en vind meestal wel mijn gading via Eurosport of op de VRT”, vertelt Yves Dupont (32). De 2,11 m grote center van bekerwinnaar Antwerp Giants blijkt een liefhebber van de grote ronden in het wielrennen. “Interessant, zeker omdat wij dan in onze dode periode zitten en we ruimschoots de tijd hebben om bijvoorbeeld die lange bergritten nagenoeg een hele namiddag uit te kijken. Het was moeilijker om de ritten in de Vuelta te zien, want die vallen onmogelijk te combineren met onze trainingen.”
Hij kijkt met gemengde gevoelens terug op de laatste editie van de Tour de France. “Eigenlijk werden we bedrogen”, grijnst hij. “Met al die dopingaffaires, het is toch schadelijk voor de sport. Op den duur vraag je je af wie er nog clean rijdt. Het is alleszins goed dat het aantal dopingcontroles drastisch wordt opgedreven. Ik denk dat zowel Alberto Contador als Michael Rasmussen iets namen. Maar ja, zolang daar geen concrete bewijzen van zijn, mag je dat niet zeggen. Mijn twijfels zijn groot, zeker als je ziet welke inspanningen worden geleverd, welke hoge snelheden worden gehaald en hoe gemakkelijk die renners recupereren. Dan kijk ik liever met bewondering naar de prestaties van de Belgen, zoals de sprints van Tom Boonen of de verrassende overwinning van knecht Gert Steegmans in Gent.”
Dat Anderlecht niet mag deelnemen aan de Champions League, vindt Dupont een gemis. “Ik heb wel sympathie voor hen, omdat mijn moeder vroeger bij de Generale Bank werkte”, erkent hij. “We kunnen gewoon financieel niet meer volgen. Fenerbahçe slaagt erin om een vedette als Roberto Carlos te halen, daar kunnen Belgische clubs alleen maar van dromen.”
Het WK rugby gaat aan hem voorbij, omdat het niet zo populair is. Ook voor een middag jumping loopt Dupont niet warm. “Hockey vind ik ook niet echt een kijksport. Maar ik ben wel blij dat ze zich plaatsten voor de Olympische Spelen in Peking.”
Tennis kan Dupont wel bekoren. “Mijn vader is leraar en mijn dochter speelt het, vandaar. Ik doe het ook wel eens. Het blijft fantastisch dat Justine Henin stilaan een succesverhaal schrijft, zeker als je weet welke tegenslagen ze al moest incasseren. Ze is de verdiende nummer één van de wereld. Een echte karaktermadam, met dank ook aan haar coach Carlos Rodriguez, die haar waarschijnlijk perfect kan doorgronden.”
Dat het Belgische basket stiefmoederlijk wordt behandeld op tv, stoort hem wat. “Heel jammer. Verder dan een samenvatting van de play-offs, de bekerfinale of de supercup raken we nationaal niet. Gelukkig is er nog regionale tv. Het blijft hopen op betere tijden.”
