Zouden de spelers van Young Boys Bern in zak en as zitten? De jonge Zwitsers waren vorige week als enige Europese ploeg kansloos tegen een Engels team. De clubs uit de Premier League verloren maar liefst vier van hun vijf overige wedstrijden. Chelsea speelde gelijk, maar Liverpool en Tottenham werden uit de Europa League geknikkerd en Arsenal en Manchester City hebben na de heenmatchen een klein mirakel nodig om in de Champions League te overleven.
Nauwelijks enkele jaren geleden domineerden de clubs uit de Premier League het Europese clubvoetbal, maar daar blijft weinig van over. Er is echter hoop: er is nog meer, veel meer geld op komst. De tv-inkomsten worden over het Kanaal nog maar eens verdubbeld. Straks krijgt de zwakste club uit de Premier League aan tv-geld ruim het dubbele van alle Belgische clubs samen.
Het is echt onbegrijpelijk dat ploegen met zo’n financiële armslag zo pover presteren. Al jaren lokken de Engelse clubs de beste spelers en trainers uit de hele wereld, maar het resultaat is ronduit beschamend.
Manchester City is wellicht het meest schrijnende voorbeeld. De Citizens wonnen twee Engelse titels in drie jaar, waardoor ten onrechte het idee ontstond dat succes kan worden gekocht. Kompany en co werden telkens slechts kampioen omdat de concurrentie weinig voorstelde. Drie jaar geleden werd het uitgebluste team van Alex Ferguson slechts met de doelpunten afgehouden en vorig seizoen was er een uitschuiver (letterlijk) van Steven Gerrard nodig om Liverpool, waarin iedereen slechts een subtopper zag, terug te wijzen.
Na de vierde seizoensnederlaag van vorige zondag bij Liverpool lijkt een nieuwe landstitel ver weg en Europees wil het helemaal niet lukken bij het blauwe gedeelte van Manchester. De club van sjeik Mansour had vaak pech met de loting, maar liet zich de voorbije jaargangen ringeloren door teams als Napoli, Borussia Dortmund, Ajax, Roma en CSKA Moskou. Niet meteen de grootste tenoren.
Vorige week liet City in eigen huis het tiquitacavoetbal van Barcelona herrijzen. Als de Engelsen nog een kans maken om door te gaan, komt dat omdat nooit voordien een wedstrijd na zo’n afstraffing slechts op 1-2 eindigde.
Achteraf was Vincent Kompany de gebeten hond in de Engelse media. De aanvoerder van de Rode Duivels ging bij beide Catalaanse doelpunten in de fout en is al heel deze campagne in mindere doen, maar hij is gewoon een slachtoffer van het beleid van deze kunstmatige topclub.
Honderden miljoenen dollars uit de Verenigde Arabische Emiraten werden in de tweede club van Manchester gepompt en het resultaat blijft een amalgaam, bij elkaar gekocht uit alle mogelijke windstreken. Terwijl Barça op de transfermarkt ging voor toppers als Luis Suárez en Neymar en gerichte aankopen als Alba en Rakitic deed, verkwanselde City de petrodollars aan subtoppers als Navas, Mangala, Sagna en Fernando.
Nog veel belangrijker is dat Barcelona met Piqué, Busquets, Iniesta en Messi nog steeds gebouwd is rond een basis van spelers die in de club werden opgeleid en de huisfilosofie in de vingers hebben. City heeft in zijn kern slechts één speler die min of meer uit de eigen jeugd komt: onze landgenoot Dedryck Boyata, die nauwelijks aan spelen toekomt. Of zoals een Engelse collega het uitdrukte: City is daardoor alles behalve ‘united‘.
Maar de redding komt uit België. Makelaar en ex-sportjournalist Daniel Striani moet samen met Jean-Louis Dupont, een van de advocaten van het Bosmanarrest, clubs als Manchester City en Paris Saint-Germain uit de ellende halen. Vorige vrijdag stonden ze voor de Brusselse rechter om de regels van financiële fair play ongedaan te maken. De onmiddellijke eis is dat de clubs, zoals de twee voorbije seizoenen, een verlies van 43 miljoen euro in de boekhouding mogen inschrijven.
Het is godgeklaagd dat nu de UEFA probeert een ‘gelijk speelveld’ te creëren en kleinere clubs nieuwe kansen te geven twee Belgen zich geroepen voelen om voor de rijksten der aarde te rijden en de ongelijkheid in het voetbal nog willen vergroten. Hopelijk staat de rechter voor het welzijn van het voetbal en wast hij de miljardairs en hun vrienden de oren.
DOOR FRANÇOIS COLIN
Brusselse rechter mag miljardairs uit Manchester en Parijs het voetbal niet nog ongelijker laten maken.
