Na turbulente weken gaf winst tegen Zulte Waregem AA Gent wat het zocht : scherpte voor de achtste finales van de beker tegen Cercle Brugge.

Niet zomaar de derde wedstrijd van de wederopstanding na Standard (gewonnen) of Westerlo (goed gespeeld maar verloren) was Zulte Waregem zondag voor Gent, maar dé wedstrijd van de wederopstanding uit een schabouwelijke heenronde. Gezaaid was ze, de kiem van Gents neergang, in de openingswedstrijd van het seizoen tegen Zulte Waregem, gaf Georges Leekens zelf aan. Gent, dat een goede voorbereiding had doorgemaakt, werd toen ontnuchterd door de revelatie in spe, achteraan geklopt in de luchtduels en vooraan verstikt in de eigen lange bal. “Sterkhouders lieten ons in de steek en spelers begonnen te overhaasten, door de druk waarschijnlijk”, analyseerde Leekens toen. AA wist sindsdien alleen nog maar op Moeskroen buitenshuis te winnen. Sterkhouders gaven meermaals verstek en druk legde de ploeg even vaak lam : Stephen Laybutt bijvoorbeeld lag met vier misstappen in evenveel wedstrijden aan de basis van een tegendoelpunt en op Dominic Foley na wist geen van de spitsen te overtuigen.

Niet zo afgelopen weekend : de terugwedstrijd tegen Zulte Waregem, dat Tony Sergeant moest missen, toonde een strijdvaardig AA Gent. Zelfs een gemiste penalty kon het niet van de overwinning houden, dankzij doelpunten van Zéphirin Zoko en Christophe Grégoire. Zo hoog de druk de voorbije weken was opgelopen, zo groot was de ontlading na afloop : Gent staat er weer.

Dominic Foley : “Wij zijn een beter team als we gáán. Dat hebben we bewezen tegen Standard en Westerlo. Als je de hele tijd verdedigt, word je bang. Vooruit lopen, is nu eenmaal makkelijker dan achteruit lopen. De mentaliteit is wat dat betreft veranderd sinds Anderlecht : de eerste helft waren we daar goed en bij momenten zelfs beter. Dat helpt ons, want daar dachten we aan terug toen we tegen Standard aan de wedstrijd begonnen en voor Westerlo weer. Dat hielp. Ook tegen Zulte Waregem. Na het tegendoelpunt leunden we achteruit, maar toen we weer naar voren gingen, liep het beter. Als de bal naar mij komt, weten ze dat ik die zal kunnen afleggen. Dus werken we nu met meer crosses. Zoko gaat naar de eerste paal, ik naar de tweede, waar ik hoger in de lucht kom en kan koppen naar iemand die doorkomt. Op training oefenen we die dingen. Tegen Lokeren en Charleroi wachtten we te veel af, dat was een vertrouwenskwestie. Maar we moeten positief blijven en het niet aan ons hart laten komen. Snel storen, snel en direct spelen. Dát moeten we doen, ook straks in de beker (woensdag tegen Cercle Brugge, nvdr). Als we met die instelling blijven spelen, móeten we naar de volgende ronde kunnen. Er zijn al veel grote ploegen uit, dus we zullen zeker proberen ver te gaan in de beker.”

Veel krediet

Aan de uitgang van de kleedkamers is het na Zulte Waregem-AA Gent een opgeluchte AA Gentvoorzitter die de pers te woord staat. Het was het turbulente weekje wel geweest, niet in het minst door zijn eigen toedoen. Naast de ongemeen scherpe uitval naar Stephen Laybutt, die hij in nauwelijks verholen termen een aura van bedrog en omkoopbaarheid meegaf, was er intern ook nog een verbale uithaal naar Herman Wijnants, die geschokt het stadion verliet. En de voorbije weken bleef ook Georges Leekens niet buiten schot : er moesten resultaten komen of een ontslag viel niet uit te sluiten.

Of hij nu een tevreden voorzitter was, zo werd Ivan De Witte onlangs gevraagd bij de ondertekening van de contracten voor het nieuwe stadion. Ja, luidde zijn antwoord, want zijn ploeg had het voorgaande weekend gewonnen. Waarmee hij lachend aangaf dat de prioriteiten vooralsnog in het oude stadion liggen. Want een tiende of elfde plaats kon hij als bedrijfsleider niet accepteren.

Niet alleen vereist het geld dat de trainer verslindt aan loon en nieuwe spelers betere resultaten, als tiende in de rangschikking is het voor Gent nu eenmaal moeilijk zijn zelfverklaard lidmaatschap van de G5 te verantwoorden en bovendien noopt ook het toekomstig nieuwe stadion de ploeg tot betere resultaten. Die druk op zijn schouders heeft Ivan De Witte vorige week gebrekkig gekanaliseerd.

Excuses waren er dus nodig aan het adres van Herman Wijnants, die hij donderdagochtend belde. Complimenten aan het adres van de trainer waren na de wedstrijd niet van de lucht, een persoonlijk gesprek ook was voordien noodzakelijk geweest, met de spelersgroep en Stephen Laybutt afzonderlijk. “Kijk,” zegt Ivan De Witte, “ofwel trek je je het aan als voorzitter, ofwel trek je je het niet aan en in zo’n sport als voetbal, denk ik, moet je je het díep aantrekken. Spelers hebben gevoeld dat er een gemeende beleving was vanuit het bestuur. Het antwoord ligt in onze goeie wedstrijd. Want er was iets aan het broeien. Dat de spelers Stephen in bescherming namen, was zeer belangrijk. Nu moet ik de trainer ook heel veel krediet geven : het was een tactisch sterke wedstrijd en beleving was ook aan de trainer toe te schrijven. Nu nog winnen in de beker woensdag zou een mooi einde van het jaar betekenen.”

In zijn lange onderhoud met Stephen Laybutt is, zo zegt Ivan De Witte, “heel veel hersteld. Dat blijkt uit het feit dat we een goed contact hebben, dát hij heeft gespeeld en een sterke wedstrijd nog wel, waarvoor ik hem persoonlijk heb gefeliciteerd.” Heel veel is hersteld, maar, zo laat Laybutt uitschijnen, niet alles. Dat hij speelt, moet hem van elke verdenking zuiveren. Maar helemáál vrolijk werd de speler, die elke risicovolle bal meteen buiten de lijnen trapte, er na afloop van de wedstrijd nog altijd niet van.

Ondertussen heeft Georges Leekens, in weerwil van de goede resultaten, nog zorgen genoeg. Zoals voor elkaar krijgen dat Mohammed Aliyu Datti na de winterstop in een drang om zich te profileren minder naar de bal toe voetbalt en naast Foley zijn eigen vertrouwde snelle spel met diepgang durft te spelen. Zoals erop toe zien dat Maâmar Mamouni sneller de bal afgeeft en minder beslissend probeert te zijn. Zoals ervoor zorgen dat Davy De Beule niet naar elke bal vliegt, maar rustig het overzicht behoudt. Zoals meer snedigheid in de voorzetten van op de flanken krijgen. Zoals zich bezinnen of spelers als Nenad Mladenovic of Jovica Trajcev ooit nog goeie transfers zullen worden. Zoals hopen dat Sandy Martens het als rechtsachter blijft uithouden. Zoals bewijzen dat hij een ploeg ook langer dan één of twee seizoenen kan blijven motiveren en naar resultaten leiden. Zoals…

Maar er was zondag hoe dan ook beterschap in zicht voor AA Gent. En uiteindelijk blijft er zo, de heenronde overschouwend, naar de buitenwereld toe één man over die onder druk de pedalen niet is kwijtgeraakt : Georges Leekens zelf. l

RAOUL DE GROOTE

‘WE ZIJN EEN BETER TEAM ALS WE GÁÁN.’ DOMINIC FOLEY