Hossen door het zand van Knokke-Heist met de Parel der Kempen. Westerlo zweert, ondanks het vertrek van prijsschutter Jackson Coelho, paraat te zullen zijn voor de tweede ronde en trekt daarvoor op trainingskamp aan de Belgische kust.
Geen Spaanse of Turkse stranden voor de jongens van Westerlo, wel de voor de gelegenheid vrij zonnige Belgische kust. De club koos voor Hotel Prins Boudewijn, een driesterrenetablissement op nog geen kilometer van het Noordzeestrand, gelegen in de winkelbuurt van het mondaine Knokke. Niet dat de nuchtere Kempenaars zich daarom bij de jetset wanen. Westerlo traint bij momenten erg pittig in het Knokse zand. Om het vetlaagje van kerst en nieuwjaar eraf te werken ? “De jongens hebben zich vrij goed verzorgd tijdens de feesten. Ik heb niemand een opmerking moeten maken”, weerlegt trainer Herman Helleputte. “Het doel van deze stage is vooral teambuilding en de conditie weer opbouwen. Akkoord, je kan dat in Westerlo ook doen, maar hier worden de jongens door niemand gestoord.”
Transfernieuws
Er is transfernieuws, maar naar goede Kempense gewoonte niet al te veel. Het bericht dat Jackson Coelho, dit seizoen al goed voor tien doelpunten, de club verlaat, doet Westerlo niet meteen panikeren. “Zijn vertrek was niet voorzien, maar wat doe je eraan ?” reageert trainer Helleputte bedaard. “We hadden er van in het begin rekening mee gehouden dat Feyenoord ( dat Coelho aan Westerlo verhuurde, nvdr) hem misschien aan de winterstop zou terughalen, maar kregen al vrij vlug het signaal dat de Rotterdammers geen plannen hadden in die richting. Dan denk je : hij blijft de rest van het seizoen. Maar blijkbaar kreeg Feyenoord nu een bod dat financieel voor hen te interessant was om te weigeren. Het zij zo.”
Coelho zou voor 1 miljoen euro naar het Spaanse Getafe trekken. De Madrileense club is dit seizoen een goede middenmoter in de Primera División, en ziet Coelho als mogelijke vervanger voor spits Kiki, die naar verluidt de scouts van Liverpool zeer wist te bekoren. Westerlodoelman Ronny Gaspercic mocht al heel wat telefoontjes van Spaanse journalisten beantwoorden. “Hoe ik Coelho omschreven heb ? Als een kopbalsterke en technisch verfijnde speler die best tot zijn recht komt als oprukkende man in een tweespitsensysteem. En die nog wat moet werken aan zijn positiespel en werkijver bij balverlies.” Zoals heel Westerlo denkt ook Gaspercic dat Spanje eigenlijk te vroeg komt voor de Braziliaanse stormram. “Hij arriveert er niet onder de beste omstandigheden en kon zelfs de wintervoorbereiding bij zijn nieuwe club niet meemaken. Dan wordt het voor zo’n jonge kerel erg moeilijk om zich door te zetten. Ik ken de veeleisende Spaanse competitie. Als je de eerste maanden niet direct imponeert, ben je een miskoop. Coelho doet er zichzelf eigenlijk geen plezier mee om die druk nu al op te zoeken. Als hij nog wat langer had kunnen wachten, had hij waarschijnlijk een nog veel mooiere stap kunnen zetten. Ik begrijp hem wel hoor, met het loon dat hij in Spanje opstrijkt, kan hij waarschijnlijk voor heel zijn familie zorgen.” En de druk van de manager was ongetwijfeld groot. “Maar tekenen doe je uiteindelijk nog altijd zelf”, weet de Limburgse keeper. “Die kritiek neemt niet weg dat ik hoop dat Coelho het er maakt. Ik heb hem altijd een erg sympathieke kerel gevonden en de kwaliteiten heeft hij. Maar ik had hem deze transfer momenteel nog niet aangeraden, nee.”
Trainer Helleputte kan zich vinden in de analyse van zijn doelman. “Coelho is nog maar negentien, ik durf niet zeggen dat hij nu al helemaal klaar is voor de Spaanse competitie. Hij zat bij Westerlo in een groep die volledig voor hem speelde en hem zijn kleine foutjes en zijn nonchalance vergaf. Ik weet niet of hij in Spanje even goed zal worden opgevangen. Hij zal ginder minder problemen hebben met de taal, daar kan hij zich misschien aan optrekken.”
Intussen kreeg Westerlo verlossend nieuws vanuit Chelsea over de komst van Emmanuel Sarki. “Hij is een stevige verdedigende middenvelder die ook op rechts kan worden uitgespeeld”, analyseert trainer Helleputte. Sarki haalde in Engeland nog het nieuws wegens een contractdispuut tussen zijn vorige club, het Noorse FC Lyn, en Chelsea, dat hem volgens de Noren onterecht transfervrij had opgepikt. De zaak werd uiteindelijk in der minne geregeld, maar het feit dat de Londense topclub zo ver wilde gaan voor de achttienjarige Nigeriaan, zorgde ervoor dat hij door de Engelse pers het label ’te volgen belofte’ kreeg opgeplakt. Er was ook lang sprake van dat Aleksander Mutavdzic over zou komen van Standard, maar Westerlo kwam niet tot een akkoord met diens manager. “Toch hoop ik dat het bestuur alsnog een extra aanvallende versterking binnenhaalt, al was het maar om ons te wapenen tegen mogelijke blessures. Tot nu toe hebben we wat dat betreft nog niet al te veel pech gehad, maar zoiets blijft meestal niet duren”, meent Ronny Gaspercic.
De Westelse ziekenboeg, inderdaad tot hiertoe niet al te ruim bemand, loopt ondertussen leeg. Bobsam Elejiko, lang out met hartritmestoornissen, kreeg van de dokters het licht op groen om weer met competitiesport te beginnen. Goed nieuws voor de Nigeriaanse verdediger, want de club maakte zich toch ernstige zorgen. De liesproblemen van Samir Beloufa zouden de Algerijn niet al te lang meer uit roulatie houden. En ook publiekslieveling Jef Delen begon weer aan de looptraining en is binnen afzienbare tijd weer inzetbaar. Binnenkort dus geen enkele geblesseerde basisspeler, welke eersteklasseclub kan dat zeggen ?
Een nieuwe Bjorn
Ambitie is voorlopig nog een lelijk woord bij Westerlo. Blij met die toch wel onverhoopte vierde plaats aan de winterstop is het overheersende gevoel. Maar aan naar boven kijken, wil voorlopig niemand denken bij de Kempenaars. “Het is voor deze club nochtans een goed moment om een heel mooie slag te slaan”, weet Ronny Gaspercic. “Alle concurrenten in de streek hebben het momenteel moeilijk : Lierse zit in degradatienood, Verbroedering Geel bengelt onderaan in tweede klasse. Als Westerlo die situatie kan uitbuiten, heeft de club daar nog jaren profijt van.”
Dan moet Westerlo natuurlijk wel een antwoord vinden op het vertrek van zijn topschutter. “We moeten daar niet flauw over doen : Coelho had zoveel talent, dat we die jongen echt gaan missen”, zegt Gaspercic. “Hij was echt iemand die het verschil kon maken, en zo heeft Westerlo er geen op overschot. We zullen dus onvermijdelijk onze manier van voetballen moeten omgooien. Dat is niet noodzakelijk een slechte zaak, want zo kunnen we ook opnieuw verrassen. En er zullen wel anderen opstaan om het gat dat Coelho gelaten heeft te vullen. Ik denk nu bijvoorbeeld aan Bjorn De Wilde, die de eerste ronde hard gewerkt heeft en in voor hem niet altijd even dankbare omstandigheden nooit de kop heeft laten hangen. Als Bjorn zijn positieve lijn kan doortrekken, gaan we dit seizoen nog veel plezier aan hem beleven. Hij in de diepte, en Peter ( Utaka, nvdr.) op links bij aansluitend : volgens mij zit daar muziek in.”
Zo veel lof van een ervaren teammaat, dat roept om een reactie. “Het doet me veel plezier om die bemoedigende woorden te horen”, reageert Bjorn De Wilde. “Dit bevestigt het gevoel waarmee ik al een tijdje rondloop : dat ik eindelijk op de goede weg ben. Tijdens mijn vakantie op Tenerife zei ik nog tegen Eveline ( Hoste, de vriendin van De Wilde, nvdr) : nu heb ik verdorie echt zin om eens te gaan trainen ! En dat overkwam me vroeger niet vaak. Bij Westerlo heb ik mezelf als speler herontdekt. De club heeft mij een tweede kans gegeven om me te bewijzen en daar ben ik hen zeer dankbaar voor.”
Wat is dan het verschil met de Bjorn De Wilde van vroeger ? “Ik ben meer gefocust. Door veel te praten met de ervaren mannen – Chris Janssens, Ronny Gaspercic, Nico Van Kerckhoven – weet ik nu waar ik op moet letten om een betere speler te worden. Ik voelde me op Westerlo ook meteen thuis. Het is een club die nooit negatief in de belangstelling komt, en na eerdere avonturen bij Lierse en Oostende had ik wel nood aan die rust.” Het vertrek van Jaja Coelho opent natuurlijk perspectieven voor De Wilde, wiens kansen op een basisplaats meteen spectaculair stijgen. “Toch vind ik het jammer dat Coelho weggaat”, verrast de voormalige supersub. “Ik verlies een vriend en een heel goede ploegmaat waarmee ik me op het terrein uitstekend verstond. De laatste maanden had ik echt de indruk dat we als voetballers naar elkaar toe aan het groeien waren. Mijn eigen goede evolutie was gedeeltelijk ook zijn verdienste.”
Bekerambities
Ook met Coelho leek de Westelse motor in de weken voor de winterstop wat te sputteren. In de beker konden de Kempenaars Lierse pas in de slotminuut opzijzetten, en de weken daarvoor waren de zege op AA Gent en het gelijkspel tegen Cercle Brugge ook enigszins gevleid te noemen. “Dat klopt allemaal, maar kijk dan ook naar onze onterechte nederlagen tegen Club Brugge en Standard. Op het einde van het seizoen is de verhouding tussen pech en geluk meestal perfect in balans”, reageert Nico Van Kerckhoven, lid van de minst gepasseerde verdediging in eerste klasse. “Westerlo stond er steeds als blok en was moeilijk uit verband te spelen. Dat is de sleutel voor ons succes.”
Van welke tegenstander was Van Kerckhoven tot nu toe het meest onder de indruk ? “Op voorhand verwacht je dat de matchen tegen Anderlecht, Club en Standard de zwaarste zullen worden,” zegt hij, “maar eigenlijk moet ik toegeven dat de wedstrijd tegen Zulte Waregem uiteindelijk nog de lastigste was.” Dan wordt het dubbele bekertreffen tegen de West-Vlaamse revelatie zeker geen pleziertochtje. “De clash tussen de revelaties noemde de pers het al”, gniffelt Van Kerckhoven. “De beker is voor ons erg belangrijk ; het is en blijft de kortste weg naar Europa. Tegen Zulte Waregem zullen we zien wie de sterkste of de slimste ploeg van de twee is. Ik kijk er al naar uit.”
Bjorn De Wilde onderschat Zulte Waregem zeker niet. “Ik ken de club nog van in derde klasse, toen ik zelf nog bij FC Strombeek speelde. Toen was ik er al van onder de indruk : je zag meteen dat het bij die jongens nog een stapje sneller kon. Dat zij nu staan waar ze staan, verbaast mij niet. Zulte Waregem heeft die juiste mix tussen hongerige jongeren en ervaren spelers. Net zoals wij eigenlijk.” Toch noemt De Wilde de West-Vlamingen niet dé revelatie van de competitie. Dat is volgens de langharige spits immers… Westerlo zelf. “Niet alleen omdat we nu vierde staan, maar ook door de kwaliteit van het geleverde spel. Ik wist echt niet dat we zo sterk waren.”
De vierde plaats van Westerlo is nochtans hoegenaamd niet onverdiend te noemen. In de toppers uit tegen Standard en Club Brugge hadden de Kempenaars zelfs tweemaal minstens een punt verdiend. “Als dat gebeurt, sta je zelfs gelijk met Club Brugge en maar op twee punten van de eerste plaats”, mijmert Nico Van Kerckhoven. “Maar schrijf nu alsjeblieft niet dat Westerlo mee gaat doen voor de titel. Zelfs om ernstig over de derde plaats, en dus Europees voetbal te spreken, is het nog veel te vroeg. We zullen pas begin maart weten of het gerechtvaardigd is om onze ambities wat dat betreft bij te stellen.” Wie wordt dan wel kampioen ? Anderlecht, meent Van Kerckhoven. “Zij hebben uiteindelijk toch de sterkste spelerskern en die nieuwe Argentijnse spits ( Nicolas Frutos, nvdr) is naar het schijnt een aanzienlijke versterking. De ploeg ligt ook uit de beker en heeft geen Europese verplichtingen meer. Aan het einde van de rit zou dat wel eens een groot voordeel kunnen blijken te zijn. Afwachten of Christian Wilhelmsson blijft, maar zelfs zonder hem blijven ze mijn favoriet.” Leider Standard dus niet ? “Nee. De Luikenaars overtuigden mij de laatste weken voor de winterstop niet meer. Andere ploegen die ik nog op de voorgrond verwacht zijn AA Gent en Genk. Vooral Genk is met zijn indrukwekkende spelerskern eigenlijk verplicht om in de terugronde stevig uit te pakken. Dat zij momenteel nog achter ons staan, is voor de vele Limburgers in onze spelerskern trouwens een extra motivatie.”
En wie gaat er zakken ? “Voor mijn ex-ploeg Lierse ziet het er natuurlijk erg slecht uit. Hun eerste match na de winterstop tegen Sint-Truiden wordt levensbelangrijk. Ik hoop dat ze het halen, want die club blijft speciaal voor mij, maar eerlijk gezegd vrees ik ervoor. De ploeg heeft de omstandigheden ook niet mee. De staat van hun terrein leent zich niet voor de technische kwaliteiten van hun spelers. En vanaf nu móét iedere wedstrijd gewonnen worden. Die druk werkt verlammend.”
JEF VAN BAELEN
