In Londen 2012 greep tienkamper Hans Van Alphen nog net naast een podiumplaats, in Rio is hij er niet bij wegens een blessure. Met een dubbel gevoel volgt hij nu de Belgische selectie, waarvan hij lange tijd het uithangbord was.

Door een bekkenblessure diende Hans Van Alphen (34) begin juli forfait te geven op het EK in Amsterdam, zijn laatste kans op kwalificatie voor de Spelen in Rio. Op dezelfde dag kroonde Thomas Van der Plaetsen (25) zich tot Europees kampioen op de tienkamp en werd hij plots het uithangbord voor de Belgische atletiekselectie in Rio. Een eigenaardige samenloop van omstandigheden. ‘Uiteraard was ik blij voor Thomas, het was voor hem de bekroning van een moeilijk jaar na die chemokuur. Maar eigenlijk was ik toch vooral met mijn eigen teleurstelling bezig’, is Van Alphen eerlijk.

Het is met een bizar gevoel dat hij nu de gebeurtenissen in Rio volgt. ‘Ik was toch een van de gezichten in de promocampagne van het BOIC en maakte de stages met de olympische selectie mee. Negentig procent van de Belgische deelnemers in Rio ken ik, ik weet wat zij ervoor gedaan hebben en hoop dat ze het goed doen … maar ik had er toch graag tussen gelopen. Het is daarom met een dubbel gevoel dat ik de Spelen nu volg, want eigenlijk wil je dat toch niet vanuit je zetel beleven. De Spelen in Londen blijven een van mijn fijnste herinneringen: het enthousiaste publiek, die aandacht, dat valt met niets te vergelijken. Al lijkt de publieke opkomst in Rio een pak minder groot.’

Vanaf vandaag staat in Rio de tienkamp op het programma. ‘Ik weet nog niet of ik alles ga kijken’, vertelt Van Alphen. ‘Misschien is het toch te pijnlijk. Daarom heb ik bijvoorbeeld ook de tickets verkocht die ik voor de Spelen had, ik kon niet inschatten of ik er wel van zou genieten en dan is 5000 euro veel geld.’

Toch is niemand beter geplaatst om de kansen van Thomas Van der Plaetsen in te schatten. Van Alphen: ‘Thomas is iemand die met druk om kan en die er altijd staat op kampioenschappen, hij zal het goed doen. Maar voor het podium valt er niet te tornen aan de Amerikaan Ashton Eaton en de Canadees Damian Warner. Die zijn werkelijk buitenaards. Warner is de coming man, in Londen eindigde hij als vijfde net achter mij, maar toen was hij nog maar pas met tienkamp begonnen. Een fenomeen, hoor. Jaloezie tegenover hen is er niet. Integendeel, zij zorgen voor goede reclame voor onze sport.’

En wat met de verdere ambities van Van Alphen zelf? ‘Ik ben vorige week pas voor de eerste keer gaan lopen en mijn bekken is nog altijd zeer gevoelig. Het zal snel moeten evolueren wil ik in september klaar geraken voor de meeting in Talence. Aan stoppen denk ik voorlopig niet, ik zou toch graag in schoonheid eindigen’, aldus de sympathieke Kempenaar.

DOOR MATTHIAS STOCKMANS

‘Het is met een dubbel gevoel dat ik de Spelen volg.’ – HANS VAN ALPHEN