Terwijl u dit leest, loopt een ex-speler van Beveren op training te dollen met kleppers als Thierry Henry, Ronaldinho en Samuel Eto’o. Wablief, een Belg bij Barcelona ? Neen neen, een Ivoriaan. Zijn naam : Yaya Touré.
Zijn oudere broer Kolo ‘The Rock’ Touré, soliede verdediger bij Arsenal, heeft het altijd gezegd : “Yaya heeft meer talent dan ik.” En het heeft er alle schijn van dat hij gelijk zal krijgen. FC Barcelona schoof immers negen miljoen euro over de transfertafel om Yaya Touré naar de Catalaanse hoofdstad te halen. Bij de Spaanse vice-kampioen moet hij slagen waar zijn voorgangers Thiago Motta en José Edmilson faalden : op de positie van centrale middenvelder in de traditionele 4-3-3-opstelling van Frank Rijkaard. Bij Barcelona zijn ze ervan overtuigd dat de Ivoriaan in zijn opdracht zal slagen. Op de persvoorstelling liet voorzitter Joan Laporta zich ontvallen : “Hij is zo’n speler die je absoluut in je ploeg moet hebben. Hij heeft alles om hier een referentie te worden.” El Mundo Deportivo deed er zelfs nog een schepje bovenop en kopte de volgende dag : ” Yaya Touré, un Vieira para el Barça“. Kortom, een succesverhaal. En waar begint het ? Juist, bij…
De onvermijdelijke Guillou
‘Meneer Guillou’ plukt de twaalfjarige Ivoriaan in Abidjan van straat en plaatst hem in zijn befaamde Académie. In de voormiddag krijgt hij voetballes, ’s namiddags wiskunde, talen en wetenschappen. Régis Laguesse, rechterhand van Guillou, beseft dan al dat Yaya enorm veel talent heeft. “Als anderen maximum vier à vijf mogelijkheden tot passing zagen, vond hij een zesde mogelijkheid. Hij was ook de beste in het camoufleren van zijn passes.”
In de zomer van 2001 gaat Yaya’s droom in vervulling : hij mag gaan voetballen in Europa. Samen met Joss Péhé (nu bij Olympic Charleroi), Gilles Yapi Yapo (nu bij Young Boys Bern), Arsène Né (Germinal Beerschot huurt hem van Metalurh Donetsk) en Zézéto (door Metalurh Donetsk begin juli verhuurd aan FC Metalist Kharkiv) komt hij terecht in de geel-blauwe etalage van Beveren, waar Guillou ondertussen manager geworden is. Het begin is moeilijk : de supporters hebben het niet zo begrepen op de politiek van Guillou en ook enkele Belgische spelers steken hun ongenoegen niet onder stoelen of banken. Bovendien maken de jonge Ivorianen kennis met het uit de Wase leemgrond getrokken racisme. Régis Laguesse : “Die periode bij Beveren heeft Yaya’s karakter gevormd.”
Ondanks de moeilijke omstandigheden zet de timide, maar charismatische Touré zich door in het Waasland. Als centrale middenvelder speelt hij zeventig wedstrijden bij Beveren en maakt hij in totaal drie doelpunten. Tijdens de winterstop van het seizoen 2003/2004 is het zover : de kassa rinkelt voor Guillou en Beveren. Er is interesse van het Franse Straatsburg en het Italiaanse Modena, maar uiteindelijk is het Shakhtar Donetsk dat de twintigjarige Yaya Touré voor 2,1 miljoen euro – een recordbedrag in de clubgeschiedenis van Beveren – binnenrijft. Althans, dat bericht stuurt Beveren verkeerdelijk de wereld in. Een dag later blijkt dat Touré niet naar Shaktar maar naar stadsrivaal Metalurh Donetsk verhuisd is.
Gered door Trond
Ook in het barre Oekraïne vindt Touré al snel zijn draai in de ploeg. Maar vanaf het moment dat een stugge Oekraïense coach het roer overneemt, gaat het de verkeerde kant op. Yaya doet geen extra inspanningen meer en verzwaart zienderogen. De Ivoriaan heeft namelijk een trainer nodig die hem op zijn gemak stelt en die veel met hem praat. De problemen escaleren in de zomer van 2005 : Touré weigert terug te komen naar Donetsk en besluit in zijn vaderland te blijven. Hij wordt aangeboden aan Olympique Lyon voor 1,5 miljoen euro, maar de Franse landskampioen gaat niet in op het aanbod.
Trond Sollied, die in die periode zijn beruchte video opneemt in Piraeus, waar hij aan de slag gaat bij Olympiakos, herinnert zich de Yaya Touré van Beveren en aarzelt geen moment om de beloftevolle middenvelder naar Griekenland te halen. De Griekse pers schat dat met de overgang een bedrag van 1,2 miljoen euro gemoeid is. Bij Olympiakos, dat geplaatst is voor de poules van de Champions League, begint Touré aan een opgemerkt parcours. Zijn marktwaarde stijgt.
In 2006 bereikt Touré het voorlopige hoogtepunt van zijn carrière. Onder Sollied wordt hij met Olympiacos Grieks landskampioen. Olympiacos pakt ook de beker. Als kers op de taart mag hij met Ivoorkust naar het WK in Duitsland. Met kleppers als Kolo Touré, Emmanuel Eboué, Didier Zokora, Aruna Dindane en Didier Drogba in de ploeg zijn de verwachtingen hooggespannen, maar Ivoorkust komt in de ‘groep des doods’ terecht. Argentinië en Nederland zijn net te sterk, alleen Servië&Montenegro gaat voor de bijl tegen de Olifanten, die het toernooi al na de eerste ronde moeten verlaten. Yaya, vaste waarde op het Ivoriaanse middenveld, heeft zichzelf ondertussen zo mogelijk nog meer in de kijker gespeeld. Na het WK dringt Drogba er bij Mourinho op aan om zijn landgenoot naar Chelsea te halen. Maar er zijn nóg kapers op de kust : Manchester, Arsenal, Marseille, Monaco, Lens, Lyon en AC Milan dingen naar de gunsten van de ‘nieuwe Vieira’. Uit het rijtje kiest Yaya verrassend Monaco. Een mogelijke verklaring is het partnerschap van de club met de ‘Académie’ van Guillou. Waarschijnlijk speelt de nabijheid van zijn jongste broer Ibrahim Touré, die bij Nice speelt, ook een rol. De transferprijs bedraagt 4,5 miljoen euro.
El Tigre
Monacocoach Laszlo Bölöni heeft het niet erg op zijn Ivoriaan begrepen en laat hem de bank warm houden. Door tegenvallende resultaten ruimt de Roemeense trainer echter al snel plaats voor Laurent Banide, die Touré wel het vertrouwen geeft. Zijn spelpeil stijgt zienderogen. Hij zal nog 27 wedstrijden voor Monaco spelen en vijf doelpunten maken. Gevolg : heel wat clubs komen alweer aan zijn mouw trekken. Arsenal lonkt, maar hij legt het aanbod van Kolo’s club naast zich neer met het argument dat hij bij de nationale ploeg al gelegenheid genoeg heeft om samen met zijn broer te spelen. Uiteindelijk wordt het Barcelona. S
Door Steve Van Herpe
