Zaterdag houdt de KBVB zijn voorzittersverkiezing. Tenzij er nog een wit konijn uit de hoed wordt getoverd, neemt zittend (sinds 2006) voorzitter François De Keersmaecker het op tegen zijn uitdager Joseph Allijns. Een blik op het gemanoeuvreer achter de schermen.
De voorzittersverkiezing kan niet los worden gezien van het gebrek aan financiële transparantie dat leidde tot het vertrek van CEO Steven Martens in februari 2015. Martens friste de KBVB op, maar blonk niet uit in het cijferwerk en maakte fouten. In een omgeving die leeft van de lekken werd hem dat fataal. Andere koppen rolden niet, imagoschade was er wel. Onder meer voor bondsvoorzitter François De Keersmaecker, die als lid van de raad van bestuur had verzuimd Martens tot de orde te roepen. Kritiek die ook zijn uitdager Joseph Allijns treft, net als CEO ad interim Gérard Linard en twee outsiders in de strijd voor het voorzitterschap, Johan Timmermans en Gilbert Timmermans: als leden van de raad van bestuur faalden zij collectief in hun controlefunctie.
Linard werd na Martens’ ontslag niettemin CEO ad interim op vraag van Allijns. Die had daartoe de opdracht gekregen van de Pro League. De Franstalige bondsvleugel en de profclubs hadden elkaar eerder ook gevonden in hun pogingen om Martens buiten te krijgen. Wegens zijn boekhoudkundige achtergrond leek Linard geschikt om de financiële chaos aan de Houba de Strooperlaan het hoofd te bieden. Allijns had aanvankelijk een tijdelijke duobaan op het oog met naast Linard ook Gilbert Timmermans. Van elke taalvleugel iemand dus. Hij koos uiteindelijk voor Linard solo om de supervisie over de vier overgebleven directeurs op zich te nemen. Volgens insiders een manoeuvre van de West-Vlaamse voorzitterskandidaat om stemmen binnen te rijven in het Franstalige kamp.
Het manoeuvre van Allijns zette kwaad bloed bij Timmermans. Die was immers ook niet zonder ambitie. Timmermans vond dat De Keersmaecker, die net als hij uit de Vlaamse amateurvleugel stamt, niet ongeschonden uit de schandalitis na het WK was gekomen. Iets wat mogelijk een hypotheek legde op zijn kansen op herverkiezing. Timmermans schoof zichzelf daarop naar voor als schaduwkandidaat. Een demarche die wees (wijst?) op verdeeldheid in het Vlaamse kamp. De Keersmaecker echter liet zich niet opzijschuiven en kondigde aan opnieuw te kandideren. Timmermans trok zich terug.
Club Bruggestempel
Eenzelfde scenario speelde zich af bij de Pro League. Maart 2015 riep Allijns zich uit tot uitdager van De Keersmaecker namens de profclubs. Daarmee sneed hij Johan Timmermans de pas af. Die had zijn kandidatuur op vraag van enkele clubs tot op dat moment niet uitgesloten. Om de profrangen te sluiten – maar ook omdat het stadiondossier bij zijn club KV Mechelen al zijn aandacht opeist – sloot hij elk verder initiatief van hemzelf daarna meteen uit. Allijns op zijn beurt trok zich om deontologische redenen terug uit de commissie die het functioneren van de KBVB onderzocht. In theorie zou hij de acht stemmen van het betaald voetbal achter zich moeten krijgen. Vooral nu de door hem getrokken competitiehervorming tot een goed einde is gebracht. Allijns is ervan overtuigd dat hij ook hierdoor in het Franstalige kamp stemmen kan winnen. Niet iedereen echter deelt die overtuiging. Sommigen hadden liever Johan Timmermans zien opkomen omdat hij beter ligt bij de (vooral Vlaamse) amateurs.
Op die Vlaamse stemmen rekent nu in ieder geval De Keersmaecker. Zeker sinds hij de sluimerende opstand onder aanvoering van Gilbert Timmermans in de kiem smoorde. De Keersmaecker slalomde als een door de wol geverfd politicus door het mijnenveld op weg naar de aanstaande verkiezing. Pas toen de competitiehervorming aan de buitenwereld moest worden verkocht, manoeuvreerde hij zich handig op de voorgrond. Mogelijk levert hem dit de credits voor de hervorming op bij enkele Waalse amateurs. Daarnaast blijft het afwachten welke positie Anderlecht, namens wie Philippe Collin in het Uitvoerend Comité zetelt, zal innemen. Anderlecht hielp De Keersmaecker destijds vanuit het amateurvoetbal op de voorzittersstoel. In zijn hart neigt Collin meer naar de zittende voorzitter dan naar Allijns, aan wie een Club Bruggestempel kleeft. Anderzijds: met Roger Vanden Stock als nieuwe voorzitter van de Pro League bekleedt Anderlecht sinds kort opnieuw de belangrijkste positie in het Belgisch voetbal. Dan hoeft Allijns in het bondspluche niet meteen een groot probleem te vormen.
Franstalige symboliek
Stel dus dat De Keersmaecker de Vlaamse amateurs unaniem achter zich krijgt, en Allijns het betaalde voetbal. Dan zal het stemgedrag van de Waalse amateurs beslissend zijn. Allijns maakt zich sterk dat hij in dat kamp de nodige vier stemmen voor zich kan winnen. Gezegd wordt ook dat er een stemafspraak bestaat tussen de Waalse amateurliga en de profs, die niet alleen te maken heeft met hun gedeelde kritiek op Steven Martens: in ruil voor het vacante voorzitterschap van de Nationale Studiecommissie zouden de Franstalige clubs vorig jaar al hun steun aan de Pro Leaguekandidaat hebben beloofd. Voor de Franstaligen was dat voorzitterschap vooral symbolisch belangrijk. In het zuiden van het land heerst(e) grote ontevredenheid omdat onder Martens de meest strategische functies bij de KBVB vrijwel uitsluitend door Nederlandstaligen werden ingevuld.
Dat was dan weer buiten De Keersmaecker gerekend. Na het manoeuvre van Allijns met Linard zou de bondpreses op zijn beurt een geheim pact met Linard hebben gesloten. In ruil voor Waalse stemmen zou hij hem de post van CEO definitief hebben toegezegd. Linard zei niet neen: hij heeft de voorbije maanden erg veel zin in de job gekregen. Met andere woorden: De Keersmaecker en Linard hebben volgens de wandelgangen hun lot aan elkaar verbonden. Of het daar bij een eventuele herverkiezing van De Keersmaecker ook op uitdraait, moet later deze zomer blijken. Dan wordt de belangrijkste uitvoerende functie binnen de KBVB ingevuld.
Klok terugdraaien
Nu al wordt in dat scenario revolutie voorspeld bij het betaald voetbal. Niet om communautaire redenen, want met Linard (CEO), Vanden Stock (voorzitter Pro League), Pierre François (gedelegeerd bestuurder Pro League) en Philippe Godin (voorzitter Nationale Studiecommissie) zijn de Franstaligen inmiddels meer dan op hun wenken bediend. Wel omdat met de tandem De Keersmaecker-Linard de klok weer drastisch zou worden teruggedraaid. De Keersmaecker heeft het niet in de vingers om in een bedrijfscultuur met een CEO om te gaan. De breuk met Martens was er een mooie illustratie van. Linard is 72, spreekt Nederlands noch Engels, heeft amper kennis van IT en wordt er niet van verdacht business rond strategische doelstellingen te kunnen ontwikkelen. Het laat zich raden dat zo’n terugkeer naar het ancien régime vooral door de Sturm und DrangersBart Verhaeghe en Marc Coucke niet zal worden gepikt. Een afscheuring van het betaald voetbal is dan niet denkbeeldig. Belangrijk wordt in dat scenario welke positie Anderlecht zal innemen.
Conclusie: de indruk bestaat dat het betaald voetbal niet mikt op het voorzitterschap van de KBVB. Met Allijns schuift het niet echt een sterk figuur naar voor, wat de veronderstelling voedt dat ze het De Keersmaecker niet erg moeilijk willen maken. Crucialer wordt wie de nieuwe CEO wordt. Hij maakt immers het beleid. Directeur Sport Paul Allaerts popelt van verlangen, maar niemand binnen de KBVB neemt hem ernstig. Op een mening is hij de voorbije jaren niet betrapt. Bij de Pro League denken ze aan een sterkere kandidaat.
DOOR JAN HAUSPIE & PETER T’KINT
De Keersmaecker slalomde als een door de wol geverfd politicus door het mijnenveld op weg naar de verkiezingen.
