Sport/Voetbalmagazine praat elke week met een ambassadeur van SCOOORE! over zijn passie voor een eersteklasser.
U was vroeger Waterscheisupporter, welke herinneringen heeft u aan de clashes met Winterslag?
“Bij Waterschei stond je dicht bij de spelers en was het altijd een gezellige boel, maar als Winterslag op bezoek kwam, dan was de sfeer toch net iets feller. Die twee ploegen waren kat en hond, en je ging als supporter ook absoluut niet mee naar het stadion van de rivaal. Daarom dat de echte diehards ook afgehaakt hebben toen de twee clubs samengingen. Zo hevig heb ik het zelf nooit beleefd. Pierre Denier was bijvoorbeeld een echte Winterslagman, maar geef toe: zo’n vriendelijke, gewone mens, daar kan je toch niet kwaad op zijn?”
Tegenwoordig moet Genk het zonder Limburgse derby stellen.
“Ik vind het een groot gemis dat eerst Lommel en nu ook Sint-Truiden er niet meer bij zijn. Dat waren toch sfeervolle matchen waarvoor je altijd op het puntje van je stoel ging zitten. Van ons mag Sint-Truiden meteen terug in eerste. (lacht) Je moet ook eens kijken welke ploegen er de afgelopen jaren uit eerste klasse zijn weggevallen: Westerlo, Sint-Truiden en Beerschot,… Voor Limburgse fans waren precies dat de gemakkelijkste verplaatsingen. En wat krijgen we er in de plaats bij? Oostende. Dat zorgt er toch mee voor dat we tegenwoordig met minder supporters op verplaatsing trekken. Vroeger haalden we gemakkelijk tegen de veertig bussen, nu zal dat nog met moeite de helft zijn.”
Ook voor de Europese matchen loopt het niet echt storm bij Genk.
“Dat is ergens wel begrijpelijk, zeker nu alles op televisie komt. Weet je wat het is? Als we vroeger met Waterschei Europees speelden, dan wilde iedereen daar per se bij zijn. En dan stonden we al lang voor de aftrap uit volle borst te zingen. Omdat we wisten: zoiets maak je in je leven maar één keer mee. Tegenwoordig is Genk natuurlijk een topclub en is het bijna normaal geworden dat je elk jaar Europa in gaat.”
Enig idee hoe vaak u na al die jaren al in de Cristal Arena bent geweest?
“Dat is intussen niet meer te tellen. Eigenlijk ga ik al bijna vijftig jaar van mijn leven naar dezelfde plek, want het Fenixstadion is gebouwd waar vroeger het stadion van Waterschei was. Van bij mijn eerste bezoek had ik de smaak te pakken, al was het niet altijd eenvoudig om er te raken. Vroeger fietste ik voor elke match 26 kilometer naar het stadion. Nu moet ik wel toegeven: de terugweg ging altijd een flink pak trager dan de heenweg.” (lacht)
Hoe lang denkt u dit te blijven doen?
“Eigenlijk is het een onmisbaar deel van mijn leven geworden. Tegenwoordig zit ik soms vijf dagen op zeven in het stadion, omdat ik ook mee help opruimen na elke thuiswedstrijd en tickets ophaal voor onze supportersclub, de Racing Devils. Ik kan mij haast niet inbeelden dat ik er ooit genoeg van krijg.”
DOOR JENS D’HONDT – BEELDEN: IMAGEGLOBE
“Soms zit ik vijf dagen op zeven in het stadion.”
