Twintig jaar geleden verscheen het bericht dat Germinal en Beerschot zouden fuseren. Het was van moeten, maar een nieuwe topclub werd het niet.
‘Beerschot gaat als staartploeg in derde klasse met zeven volle supportersbussen naar Eupen. Dat krijgen wij nooit bijeen’, zucht ondervoorzitter René Snelders van Germinal Ekeren, dat begin december 1998 een fusie met Beerschot aankondigt. Een week eerder speelde Germinal thuis tegen SK Beveren in het Veltwijkpark voor amper 3000 man. ‘In feite wisten we al na één jaar eerste klasse dat het volk niet naar dit park kwam. Maar je hoopt altijd dat het beter gaat.’ Niet dus.
Voor zijn twaalfde (en voorlaatste) Europese wedstrijd tegen Servette Genève (1-4-verlies, waarna Germinal zijn laatste Europese match ooit in Zwitserland met 1-2 wint) dagen op 11 augustus 1998 slechts 980 betalende kijkers op. Een mager resultaat, tien jaar nadat Ekeren onder leiding van Jos en Albert Verhaegen en René Snelders naar eerste klasse steeg, waar het met een uitgekiende mix van jong talent ( Wesley Sonck) en elders afgeschreven maar nog kwieke oudjes ( Ernie Brandts, Michel van de Korput, Simon Tahamata) een paar keer Europees voetbal haalt via de competitie én een beker wint. Maar de klacht van omwonenden bij de Raad van State heeft tot gevolg dat de voetbalactiviteiten en verbouwingen in het park moeten herzien worden. Alle investeringen (1,5 miljoen euro door de sterkhouders, bijna 1 miljoen euro door de stad) zijn voor niets geweest. Germinal moet weg. Het zoekt eerst toenadering tot Antwerp, maar komt dan uit bij het zieltogende Beerschot. Vervolgens wordt gezocht naar een buitenlandse partner. Dat wordt niet het eerst gecontacteerde Feyenoord. Uiteindelijk vindt makelaar Louis de Vries, die namens de club een mandaat kreeg, na vruchteloze gesprekken met Leicester City, Arsenal en Vitesse een partnership met Ajax. Wouter Vandenhaute, die algemeen directeur zou worden, haakt af. ‘Ik wilde dat alleen doen op voorwaarde dat ik ruimte en middelen kreeg om te doen wat ik wou: een soort Woestijnvis maken in het voetbal.’
In januari 1999 wordt op het Kasteel van Brasschaat de nieuwe club met veel flair en champagne voorgesteld. Germinal Beerschot Antwerpen start met debuterend trainer Franky Van der Elst, een aantal spelers van Germinal, drie Serviërs en Marc Degryse. In de prijzenkast prijkt één beker (2005), in competitie is een vijfde plaats in 2008 het beste resultaat. Eén keer slechts loopt het verbouwde Olympisch Stadion vol: voor de afscheidsmatch van Marc Degryse in 2002.
