Te veel spelers en zelfs de bondscoach missen ervaring. En ongeveer de hele ploeg ligt in de lappenmand. ‘De meeste Argentijnen maken zich momenteel ongerust over hun nationale ploeg.’

Natuurlijk stap je er niet zomaar binnen. Bij de ingang houdt een veiligheidsagent de wacht. Pas als hij zich ervan heeft verzekerd dat wij wel degelijk een afspraak hebben, zwaait hij het hek open.

En dan staan we in het nationaal complex van de selecciones, zeg maar het zenuwcentrum van het Argentijnse voetbal. Ezeiza bevindt zich 35 kilometer ten westen van Buenos Aires. De autosnelweg raast rakelings langs het centrum. De internationale luchthaven ligt drie kilometer verder.

In het trainingscentrum worden we ontvangen door Andrés Ventura, de persattaché van de Argentijnse nationale ploegen. “Dit is het sportieve complex van de AFA, de Argentijnse voetbalfederatie. Alle nationale selecties maken er gebruik van : van de A-kern tot de jeugdteams over de vrouwenploeg, het futsal en het strandvoetbal dat de FIFA de jongste maanden intens promoot. Dit deel is gereserveerd voor de nationale A-ploeg. Het gebouw hier bevat een restaurant en kamers met plaats voor zestig gasten. Rondom liggen acht voetbalterreinen van excellente kwaliteit. Het drainagesysteem is bijvoorbeeld zo uitgekiend dat hier honderd millimeter regen mag neervallen. Een uur later is al dat water weggelopen. Er is ook een klein veld, speciaal bestemd voor oefeningen op de korte ruimte. En een zandterrein, specifiek om er met de doelmannen op te werken. Een medisch kabinet ontbreekt niet, een sauna evenmin. Kortom, deze infrastructuur heeft alles wat topsporters nodig hebben.”

Ventura wijst een ander gebouw, vijfhonderd meter verder, aan. “Daar logeren de selecties van de minvijftienjarigen, de minzeventienjarigen en de mintwintigjarigen. Over het algemeen trainen de jonge internationals hier van maandagnamiddag tot woensdagavond. Vervolgens sluiten ze aan bij hun club om daar op donderdag en vrijdag hun competitiematch van zaterdag voor te bereiden.”

Illustere jeugdcoaches ? “Zeker”, antwoordt Ventura. “De gewezen internationale doelman Ubaldo Fillol, die ook de keepers van de nationale A-ploeg begeleidt. Momenteel is hij elke maandag, dinsdag en woensdag bezig met twee doelmannen van de A-kern : Roberto Abbondanzieri (Boca Juniors) en Oscar Ustari (Indepediente). Dat zijn twee van de vier keepers die een kans maken om naar het WK in Duitsland te worden gestuurd. De andere twee moeten voor deze trainingssessies forfait geven vanwege de activiteiten van hun club. German Lux speelt met River Plate de Copa Libertadores en Leo Franco zit in Spanje, bij Atlético Madrid.”

Jong geleerd…

Argentinië behaalde altijd al prima resultaten met zijn jeugdselecties. Bij de mintwintigjarigen is het trouwens vigerend wereldkampioen. ” José Pekerman, de huidige bondscoach, hield zich gedurende tien jaar bezig met de jeugd”, aldus Andrés Ventura. “Schitterend werk heeft hij geleverd. Om te beginnen op het niveau van de detectie van talent. In alle hoeken van het land rekruteerde hij beloftevolle jongeren. Daar werkte hij dan het hele jaar door mee, ongeacht of er al dan niet internationale competities op het programma stonden. Die intense arbeid wierp vruchten af. Pekerman veroverde met zijn jongeren drie wereldtitels : in 1995 in Qatar, in 1997 in Maleisië en in 2001 voor eigen publiek in Argentinië.”

“Pekerman is een uitgesproken vaderlijk figuur”, vervolgt Ventura. “Een opvoeder die zijn spelers veeleer tracht te overtuigen dan hen zijn wil op te dringen. Pekerman blijft ook in alle omstandigheden kalm. Een atypische coach, niet het prototype van de zenuwpees die aan de rand van het veld staat te molenwieken. Als ik Pekerman vergelijk met twee mythische Argentijnse trainers, dan zou ik zeggen dat hij meer Menotti benadert dan Carlos Bilardo. Hij staart zich niet blind op het resultaat. Hij fixeert zich op goed voetbal. Volgens hem heb je meer kansen om te winnen als je goed voetbal speelt. Hij zweert bij balbezit en bij een zorgvuldige opbouw van achteren uit.” Veel van de huidige A-internationals zijn als jeugdspelers door de handen van Pekerman gegaan. Lionel Messi vormt een uitzondering. “Een speciaal geval”, vindt ook Ventura. “Op veertienjarige leeftijd trok hij naar Spanje. Hij speelde vrijwel nooit met de Argentijnse jeugdselecties. Wel werd hij verleden jaar opgeroepen voor de mintwintigjarigen en was hij aanwezig in de gewonnen finale van het WK in Nederland. Een uitzonderlijk talent. Messi kan met één individuele actie een wedstrijd beslissen. Het soort van voetballers dat overal ter wereld een beetje uitsterft. Vroeger trof je in elke Argentijnse ploeg vier of vijf voetballers van dat genre. In het moderne voetbal blijft er voor zulke artiesten niet veel plaats meer over.”

Twijfels alom

Het hoeft geen betoog dat voetbal in Argentinië als een religie wordt beleefd. “In Argentinië wordt van ’s morgens tot ’s avonds over voetbal gepraat”, lacht Andrés Ventura. Hij aarzelt. “Toch maakt het WK niet de gebruikelijke schokgolven van geestdrift los. De jongste maanden kon de ploeg niet overtuigen. Het team zit in een overgangsperiode. Er zijn nieuwe spelers bijgekomen, die hebben tijd nodig. Omdat 95 procent van onze internationals in het buitenland zit, ontbreekt het de nationale ploeg aan gezamenlijk arbeidsvolume. De spelers worden slechts twee dagen voor een match samengeroepen. Wat kan je in zo’n tijdspanne nog doen ?”

“De mensen maken zich momenteel nogal ongerust over de nationale ploeg”, beaamt Ezequiel Cogan, journalist voor de enige Argentijnse sportkrant, Olé. “De verdediging, bijvoorbeeld, geeft een allesbehalve stabiele indruk. Ze steunt op twee spelers die momenteel geblesseerd zijn : Gabriel Heinze en Roberto Alaya. Ook de keuze van de doelman ligt nog niet vast. Vermoedelijk neemt El Pato ( ‘De Eend’, nvdr) Abbondanzieri plaats tussen de palen, maar hij bereikt tegenwoordig niet het niveau dat je zou mogen verwachten voor een ploeg die met ambities naar een WK afreist. Terwijl je absoluut een goede keeper nodig hebt indien je wilt schitteren op een WK.”

Cogan klaagt nog even voort : “Veel internationals zijn op dit ogenblik geblesseerd. Niet allemaal ernstige letsels, maar globaal bekeken is de situatie zorgwekkend. Maar ach, al die twijfels vooraf betekenen niet zoveel. In 2002 liep heel Argentinië over van zelfvertrouwen en de ploeg werd er in de eerste ronde uitgekegeld. Misschien zijn de huidige problemen wel een goed voorteken. Twijfel verhoogt doorgaans de concentratie.”

“Argentinië beschikt nog steeds over schitterende voetballers”, relativeert Cogan zijn eigen angst. “Probleem is dat de ploeg te zeer afhankelijk is van vedetten als Carlos Tevez en Juan Román Riquelme. De doorbraak van Messi is een goede zaak. Of Argentinië een goed WK speelt, zal ook afhangen van het vormpeil van Hernán Crespo. Voorts is de terugkeer van Javier Mascherano belangrijk, hoewel die in het middenveld de steun van Esteban Cambiasso nodig heeft.”

Ook coach Pekerman vormt het voorwerp van twijfel. Cogan : “Als opleider en begeleider van jongeren heeft hij ruimschoots zijn deskundigheid bewezen. Maar kan hij ook die vedetten dirigeren ?”

Het trauma van 2002

“Argentinië heeft de middelen om voor de derde keer wereldkampioen te worden, na de titels van 1978 en 1986”, meent sportjournalist Andrés Prestileovan de krant La Nación. “Het zal van verschillende factoren afhangen. Je moet ook altijd wat geluk aan je kant hebben en gespaard blijven van blessures. Dat laatste doet zich momenteel niet voor, maar het WK begint pas over twee maanden. In 1986 geloofde niemand in onze kansen, maar we pakten wel de titel. En in 2002 kon de wereldtitel ons amper ontglippen en draaide het uit op een fiasco.”

Net als vier jaar geleden werd Argentinië in een van de zwaarste reeksen ondergebracht. Ivoorkust, Servië & Montenegro en Nederland, dat is geen geschenk. “We kunnen die teams stuk voor stuk verslaan”, gelooft Prestileo. “Het probleem is dat het je zoveel krachtinspanningen kost dat je daarvoor cash betaalt in een latere fase van de competitie.” Als die latere fase zich tenminste aandient. Prestileo verbergt het niet : “Veel Argentijnen vrezen voor een vroegtijdige uitschakeling, net als vier jaar geleden. Ik denk dat het vorige WK ons met een trauma heeft opgezadeld.”

Is er in die vier jaar tijd dan niets veranderd ? Prestileo : “Om te beginnen, de coach. Dat was een volslagen verrassing. Aanvankelijk deed niets vermoeden dat men Marcelo Bielsa aan de kant zou schuiven. Tot dan die drie matchen van het WK 2002 zich zo dramatisch voltrokken : uitgeschakeld na winst tegen Nigeria (1-0), verlies tegen Engeland (0-1) en een gelijkspel (1-1) tegen Zweden. De aanstelling van Pekerman werd redelijk gunstig onthaald, maar het definitieve oordeel hangt af van de resultaten.”

“Een nieuwe trainer voert altijd wijzigingen door”, weet Prestileo. “De stijl van Argentinië is niet meer dezelfde als vroeger. Onder Bielsa probeerde de ploeg altijd op de helft van de tegenstander te spelen. Met Pekerman is dat niet langer het geval, zeker niet bij uitwedstrijden. Ik zeg niet dat Argentinië een defensieve ploeg is geworden, maar wel een voorzichtige. Ploegen die te veel naar de tegenstander kijken, worden echter vaak verslagen. Nu, het is niet allemaal negatief. Tegenwoordig wordt de opbouw veel beter verzorgd. Voordien zocht Argentinië snel de spitsen met lange ballen.”

Met de nieuwe trainer mocht ook een aantal gevestigde waarden onder de spelers opkrassen. Prestileo : “Vooral Juan Sebastian Verón betaalde de rekening. Bij Daniel Passarella en Bielsa was hij een scharnierfiguur, nu is hij uitgerangeerd. Ook Claudio Lopez en natuurlijk Gabriel Batistuta, die gestopt is, lopen er niet meer bij. Het is tijd voor nieuwe namen. Riquelme heeft ontzettend veel aan belang gewonnen. Messi is uiteraard een zegen voor het Argentijnse voetbal. Ik hoop alleen dat ze niet te veel van hem verwachten, want hij is nog jong. Hem nu al vergelijken met Diego Maradona, dat legt te veel druk op zijn schouders. Mogelijk komt dit WK te vroeg voor hem. Hetzelfde geldt voor andere spelers die vorig jaar nog aan het WK voor mintwintigjarigen deelnamen. Hoewel je uit dit gegeven net zo goed kan besluiten dat de toekomst van het Argentijnse voetbal rooskleurig is. Al die jonge spelers hebben nog een ruime progressiemarge.”

DANIEL DEVOS

Reageren op dit artikel kan u door een e-mail te sturen naar lezersbrieven@knack.be. Uw reactie wordt dan mogelijk meegenomen in het volgende nummer.

Partner Content