Maar ook punten pakken voor zijn ploeg SV Zulte Waregem, een nieuwe gooi doen naar de beker en de middenmoot viseren. Dat zijn de doelstellingen waarmee Pieter Merlier 2007 instapte. ‘Ik ben razend ambitieus.’
Het was een zeer zware tweede helft van 2006. “Maar het jaar eindigde al bij al goed, omdat we er toch in slaagden tegen Moeskroen, Lokeren en Charleroi de nul te houden”, zegt Pieter Merlier (27). “Dat waren opstekers. Daardoor konden we in het klassement toch nog wat opschuiven, zodat we met een geruster gemoed de winterstop konden instappen. In de terugronde moeten we weer die constante van de heenronde van vorig seizoen terugvinden. Ik ben ervan overtuigd dat het kan, want de meeste geblesseerden zijn terug en je merkte de laatste wedstrijden dat ook de collectieve blokvorming terugkeerde. De druk op de ketel is wat weg. Dat geldt ook en vooral voor mezelf. De komende twee, drie maanden worden cruciaal voor mijn loopbaan, want ik ben einde contract en moet mijn waarde tonen. Weet je, ik ben razend ambitieus en sta voor een belangrijk jaar. Op het einde van dit seizoen mag ik pas oordelen of ik de eerste klasse aankan. Mijn hart zou bloeden, mocht ik deze club moeten verlaten. Essevee is de rode draad in mijn leven. Ik ben hier kind aan huis, een jeugdproduct, en ik vertoef graag bij mijn vrienden. Daarom zal ik er alles aan doen om hier te kunnen blijven, vechten voor een nieuw contract. Ik wil graag meegroeien, zeker als we volgend seizoen overschakelen naar een profregime. Mijn progressiemarge is groot, als ik sommige kenners van het keepersvak mag geloven. Tegen mijn dertigste moet ik op mijn top zijn. Die rechtervoet blijft een pijnpunt, terwijl ik ook bij voorzetten minder risico’s mag nemen. Als je niet honderd procent zeker bent, moet je niet gaan. Het komt erop aan om situaties beter in te schatten, rekening te houden met : is het een strakke bal of eerder een boogbal ?”
Vergrootglas
In het tussenseizoen keek Merlier even raar op toen de bekerwinnaar als vervanger voor doublure Björn Sengier, tegenwoordig titularis bij Willem II, opteerde voor Geert De Vlieger. “Ik schrok efkes ferm, ja, want we spreken toch over een naam. Hij brengt een zekere status mee en kwam niet van de Premier League naar hier om zijn broek op de invallersbank te verslijten. Volgens Francky Dury was zijn komst een goed doordachte keuze : hij moest me nog scherper en alerter maken”, stelt Merlier. “Ik kan de trainer daar wel in volgen, maar persoonlijk heb ik weinig nood aan iemand die in mijn rug staat te duwen. Ondertussen ben ik oud en wijs genoeg om mezelf te taxeren. Ik weet goed genoeg wanneer ik me volledig op iets moet focussen. Om mijn beste niveau te halen moet ik volledig bevrijd kunnen spelen. Het deed wel deugd dat ik, onmiddellijk nadat De Vlieger zijn contract tekende, een telefoontje kreeg van doelmannentrainer Yves Vermote. We hadden daar een goed gesprek over. Ik apprecieerde dat gebaar.”
Hij ervaart dat zijn verrichtingen totaal anders worden beoordeeld. “Alles wordt nu met een vergrootglas bekeken, hé”, lacht Merlier. “Vooral door de supporters. Maar ze moeten er rekening mee houden dat ook wij, Geert of ik, afhankelijk zijn van wat er voor ons gebeurt. Wanneer de ploeg niet draait, is het ook als doelman moeilijk om er bovenuit te steken.”
Geert De Vlieger begon aan het seizoen. Na de nederlagen tegen RC Genk en FC Brussels kreeg Merlier tegen Lierse de voorkeur. Midden september, op de zesde speeldag bij AA Gent, verdween hij echter weer naar de invallersbank. Merlier boette daarmee voor zijn twee foutjes in Moskou. “Ik vond dat de trainer toch rap wisselde en soms iets te streng oordeelde. Maar hij is de patron”, vertelt Merlier. “Het bevordert alleszins je vertrouwen niet als dat gebeurt. Mijn belabberde prestatie tegen Lokomotiv Moskou was de druppel die nodig was om weer te veranderen. Ik ben kritisch genoeg voor mezelf om toe te geven dat ik daar geen niveau haalde. Maar de hele ploeg modderde maar wat aan, het was gewoon wachten op de déclic. Mijn nieuwe verwijdering was echter wel een dreun. Ik moest er even stevig van bekomen. De onrust in mijn lichaam was groot.”
Aan een tussentijds vertrek dacht Merlier nooit. “De mensen denken misschien dat ik opvliegend ben of snel panikeer, maar dat is niet langer het geval”, beweert hij. “Vroeger was ik veel ongeduldiger. Ik ben al veel verkalmd, kan iets langer op mijn tanden bijten. Mijn frustratie trachtte ik af te reageren op training. Ik kreeg ook veel steun van mijn medespelers. Mijn makkers vormden een stevig vangnet. Want met de invallers spelen, op een B-veld voor tien supporters, dat werkt echt niet motiverend. Sterker zelfs, het was vaak serieus balen. Binnen de groep bleef ik me positief opstellen. Niet het kopke laten hangen, de lip tot aan de grond, maar leute maken en hopen op een kans. Rapper dan verwacht kwam die er toch.”
Geen cadeau
De Vlieger werd eind november geopereerd aan een ontstoken hielbeen. “Ik sprong toen zeker geen gat in de lucht. Je wenst niemand een blessure toe. Maar je traint nu eenmaal hard om te spelen”, weet Merlier. “Je moet ook niet rond de pot draaien : het was voor mij een geluk bij een ongeluk. Geert en ik zijn collega’s, onderhouden een goede relatie. Onze verhouding is sober en professioneel.”
De tweede start van Merlier, in de UEFA Cup op Espanyol en in de competitie op Club Brugge, was moeilijk. Het werden afknappers, want met 6-2 en 4-1 de boot ingaan is nooit leuk. “Het was geen cadeau om zo weer in doel te komen. Maar bon, ik had mezelf weinig te verwijten. We probeerden, het lukte niet. De schade bleef gelukkig beperkt. Het deed dan ook deugd dat het tegen Moeskroen degelijk was. Het goede gevoel was terug en de trainer, die me wat had geprikkeld, toonde zich toch tevreden.”
Merlier blijft een spectaculaire goalie, die het soms moeilijk heeft om de volledige negentig minuten de concentratie te behouden. “Dat vertellen ze al sinds mijn negentiende. Ook al probeer ik heel sober voor de dag te komen, nog altijd achtervolgt dat imago van speelvogel mij”, beseft hij. “Maar ik trek mij daar niks meer van aan. Zolang de trainers en mijn medespelers maar weten dat ik professioneel denk en handel. Dat volstaat.”
SV Zulte Waregem wordt dit seizoen geconfronteerd met groeistoornissen. De bekerwinnaar heeft moeite om zich door te zetten in de competitie, maar stuntte toch Europees en blijft in de running voor de beker. “Het ontbrak ons toch wat aan evenwicht, bovendien konden we niet terugvallen op de vaste automatismen van vorig seizoen. Een slechte competitiestart valt ook moeilijk goed te maken. Ik verwacht nog vuurwerk in de terugronde, ondanks het drukke programma. De beker is opnieuw een streefdoel. Ook al blijft KV Mechelen een moeilijke verplaatsing. Het is te vergelijken met Zulte Waregem van twee, drie jaar geleden.
“We beginnen met een propere lei. Streven naar een plaats bij de eerste negen, door een sterk begin in de terugronde, is het opzet. Ik ben een optimist en probeer vooral te genieten. Naar die dubbele confrontatie tegen Newcastle kijk ik nu al uit. Een prachtige affiche. ( grijnst) Zolang het maar geen afstraffing wordt. Daar is niemand mee gediend.”
FRéDéRIC VANHEULE
