Daniel Simmes (12 augustus 1966) maakte vooral faam met één magistraal doelpunt. In een wedstrijd met Dortmund soleert de dan zeventienjarige rechtsbuiten langs zeven spelers van Bayer Leverkusen, dribbelt de doelman en legt de bal vervolgens binnen. De jonge Simmes wordt in Duitsland prompt met superlatieven overladen. Voetbalminnend Duitsland verkiest zijn doelpunt met een overweldigende meerderheid tot Tor des Jahres 1984. “Ik heb lange tijd gezegd dat die actie mijn carrière gebroken heeft, dat de druk te groot was voor een jonge speler. Mijn trainer bij Dortmund, Reinhard Saftig, zei letterlijk dat ik vijftig procent meer talent had dan Karl-Heinz Rummenigge, die hij ook op zeventienjarige leeftijd onder zijn hoede had.”

Simmes maakt op dat ogenblik als jeugdinternational ook deel uit van een sterke generatie, een lichting die bij de min-achttienjarigen Europees kampioen wordt. “Achteraf gezien misschien wel het hoogtepunt van mijn carrière.” Even was zelfs een transfer naar Barcelona aan de orde voor Simmes. Uiteindelijk werd het Lierse. Na 166 wedstrijden en achttien doelpunten in de Bundesliga, voor respectievelijk Dortmund en Karlsruhe, verkast de man uit het Ruhrgebied naar de Pallieters. Hij zou er tussen 1990 en 1995 twaalf doelpunten aantekenen in 94 wedstrijden. Nadien voetbalde hij in België ook nog voor Denderleeuw. “Mijn trainer bij Karlsruhe beweerde ooit dat ik mentaal te zwak was om het te maken op topniveau. Daar klopt niets van. Zowel op het veld als erbuiten ben ik een leidersfiguur, een perfectionist zelfs. De mensen vonden dat ik verkrampt speelde. Nu weet ik dat de echte oorzaak een aangeboren hartaandoening was. Daardoor haalde ik niet het maximum uit mijn carrière.”

Nochtans kwam dat pas aan het licht toen Simmes al een tijdje niet meer op het hoogste niveau speelde. “Dat blijf ik vreemd vinden. Acht wedstrijden op tien kwam ik vermoeid aan de aftrap. Ongelooflijk dat geen enkele club ooit gemerkt heeft dat er iets mis was. Als ik op hoog niveau bleef sporten, kon die aandoening op termijn dodelijk zijn. Gelukkig ben ik nooit echt over de grens gegaan. Niet op het sportieve vlak en ook niet daarbuiten : alcohol, stress, sigaretten en koffie vergroten het risico. Na een gecompliceerde operatie in Leuven is alles nu vrijwel in orde. Maar toch, ik vraag me soms wel af waar ik zou kunnen staan.”

Vandaag werkt Daniel Simmes voor het busbouwbedrijf Van Hool, waar hij de export naar alle Duitstalige landen coördineert.

(BB)