Pär Frimann (4 juni 1962) keerde in 1988 na zeven seizoenen Anderlecht terug naar Denemarken. Hij speelde nog drie maanden voor Aarhus GF en twee jaar voor Brøndby IF, alvorens op 28-jarige leeftijd het voetballen noodgedwongen op te geven. De blessure die hij opliep tijdens het WK 1986 in Mexico, zadelt hem vandaag nog altijd op met een stijf enkelgewricht. “Ik fiets wat en speel met mijn kinderen, een zoon en een dochtertje van drie. Maar verder niets.”

Frimann ging anderhalf jaar bij Brøndby werken, maar kwam in 1992 terug naar Brussel. Vier jaar lang was hij (in volle Bosman-crisis) actief in de communicatiecel ‘Sport’ van de Europese Commissie. Wegens trouwplannen keerde hij opnieuw terug naar zijn vaderland, ging bij het Deense olympisch comité aan de slag en was nadien van 1998 tot 2002 directeur van AB Kopenhagen, dat hij mee naar de beurs bracht. Sindsdien werkt hij voltijds voor de Deense televisie. “Vorig jaar had ik op maandagavond op de commerciële zender TV3 een eigen programma”, vertelt hij in vlekkeloos Nederlands. “Een satirische talkshow die terugblikte op de competitie. Dat is afgelopen nu, want sinds deze zomer heb ik een grote show van anderhalf uur op zondagavond : ‘Onside’. We doen het met z’n tweeën, twee jongens die een beetje brutaal tekeergaan. Provocerende televisie, op z’n Nederlands. Subjectief en heel kritisch : we zeggen gewoon onze mening. Heel anders dan Gary Lineker op de BBC, die toch meer een traditionele host is.

“De kijkcijfers zijn erg goed. Soms zijn mensen boos, maar over het algemeen vinden ze het leuk. Als het programma over Brøndby of Kopenhagen gaat, de twee topclubs in Denemarken, krijgen we soms tot duizend mails met reacties. Die gebruiken we meteen in een aansluitend programma, ‘Onside after dark’, dat we vanuit dezelfde studio uitzenden, maar dan op de sportzender van TV3. Mensen mogen bellen en de sfeer is meer re- laxed. We hebben er veel minder kijkers, want je moet je apart abonneren.”

Hij geniet, zegt Pär Frimann. “Ik heb veel geluk gehad met mijn jobs. Bij de Europese Commissie kwam mijn talenkennis goed van pas : ik spreek Spaans, Nederlands, Frans, Engels, Duits. En op televisie voel ik me helemaal ontspannen. Al van 1996 gaf ik op de openbare omroep commentaar bij voetbalwedstrijden. Met TV3 hebben we de rechten van de Champions League. Misschien brengt dat me nog eens naar België. Ik heb er nog veel vrienden, maar die bezoek ik zo al een keer of twee per jaar.” (JH)

JH