Het was alsof Anderlecht zichzelf bevrijdde: met een explosie van vreugde werd afgelopen zondag na een bloedstollende thriller tegen het verbluffende Zulte Waregem de 32e titel binnengehaald. Het overtrof ruim het gigantische feest dat in augustus losbarstte toen Anderlecht tegen het bescheiden Cypriotische Limassol de voorronde van de Champions League had overleefd en er werd gevierd alsof de Europacup was gewonnen.

Veel is er sindsdien gebeurd. Anderlecht leek aanvankelijk met John van den Brom een toptrainer te hebben binnengehaald, het heette dat hij voor een paarse revolutie zorgde. Bij vlagen voetbalde Anderlecht inderdaad modern en zeer dominant, met hoge pressing, ook al waren de cijfers nauwelijks beter dan die van zijn voorganger Ariël Jacobs.

Na Nieuwjaar brak intern gekrakeel met een aantal spelers het ritme en verbleekte het spel. In play-off 1 ging Van den Brom haast ten onder aan de gigantische druk. Hij gleed een paar keer uit en werd intern terechtgewezen. Maar in tegenstelling tot vorig seizoen, toen de titel strompelend maar wel op twee matchen van het einde werd gepakt, zette de ploeg in de laatste rechte lijn orde op zaken. Alleen tegen het onbevangen Zulte Waregem gierden de zenuwen door de keel en moest er tot de laatste seconde gebikkeld worden.

Paars-wit profiteerde de voorbije weken van de uitschuivers van de concurrentie, het haalde in de play-offs amper 15 punten op 30. Het is daarbij een vreemde vaststelling dat doelman Silvio Proto de beste en meest regelmatige speler was.

Met de rechtstreekse kwalificatie voor de Champions League weet Anderlecht zich gegarandeerd van 15 miljoen euro en kan het zijn budget tot 50 miljoen opdrijven. Dat is mooi, al stelt het op de Europese waardeschaal nog altijd niet veel voor. Het is bijvoorbeeld minder dan het bedrag (57,4 miljoen euro) dat een club als Bayern München alleen al uit de merchandising haalt.

Anderlecht ervoer vorig seizoen dat de Champions League een andere wereld is en heeft nood aan een kwalitatieve injectie om in het kampioenenbal langer mee te draaien. Maar basisspelers uit de as van het elftal gaan vertrekken. Veel meer nog dan (wellicht) Milan Jovanovic, dit seizoen al te vaak een stoorzender, Cheikhou Kouyaté en zelfs Lucas Biglia wordt de vervanging van Dieumerci Mbokani een probleem. De spits maakte vaak het verschil. Het wordt nu voor de Brusselaars vieren en dan herbeginnen. En rekenen op een verdere ontluiking van paradepaarden als Dennis Praet en Massimo Bruno.

Het is meer dan terecht dat Zulte Waregem een ticket voor de Champions League pakte. De afgelopen campagne, met herkenbaar voetbal als leidraad, blijft memorabel. In een pronostiek die dit blad in het begin van het seizoen maakte, stond de fusieclub op de elfde plaats en ook bij andere analisten reikten de verwachtingen niet hoger. Zoiets noopt tot zelfrelativering. Maar ook intern waren de ambities gedempt: bij de parkingkaarten die Zulte Waregem in het begin van het seizoen aan de media uitdeelde, werd er rekening gehouden met drie wedstrijden in play-off 2 en niet met een deelname aan play-off 1.

Meer dan een ticket voor de Europa League kan Club Brugge na zo’n woelig seizoen niet claimen. Het is het nadeel van deze formule: je kunt in play-off 1 niet alleen veel rechtzetten, je krijgt door de betere resultaten vooral de indruk dat er goed werk is geleverd. Ook bij Standard bijvoorbeeld, waar de supporters in het begin van het seizoen demonstreerden tegen het beleid. Of bij AA Gent, waar men drie maanden geleden nog vreesde voor het behoud. Nu wordt er alsnog om een Europees ticket gespeeld. Deze competitieopzet vertekent in die zin de werkelijkheid en zorgt voor misplaatste illusies.

Arbitrale dwalingen liepen als een rode draad door deze voetbaljaargang. Het zorgde voor een niet in te dijken stroom van irritaties en frustraties. De nieuwe generatie scheidsrechters mist ervaring en zij die na het afhaken van Frank De Bleeckere een rang mochten opschuiven, blijken nog steeds te weinig niveau te hebben.

Vreemd is het in die context dat Jérôme Efong Nzolo na het slechtste seizoen uit zijn carrière door de voetballers tot Arbiter van het Jaar werd uitgeroepen. Maar het is illustratief voor de bloedarmoede in dit wereldje.

DOOR JACQUES SYS

De play-offs zorgen voor misplaatste illusies.

Reageren op dit artikel kan u door een e-mail te sturen naar lezersbrieven@knack.be. Uw reactie wordt dan mogelijk meegenomen in het volgende nummer.

Partner Content