Belg, geboren op 16 januari 1987 in Antwerpen. 1,80 meter – 70 kg. Profiel: Mister Gimmick.

Vincenzo Verhoeven: “Ik denk niet dat ik ooit met zwarte schoenen heb gespeeld. Ik vind er niks aan. Misschien één jaartje met zwarte Puma Kings, maar nadien waren het altijd gekleurde exemplaren. Ik voelde me er niet goed bij. Zwarte schoenen, dat is voor verdedigers.

“Ik was de eerste in België die met oranje schoenen speelde. Iedereen sprak er toen over, maar nu zie je ze overal. Daarom ben ik er maar mee gestopt. Ik had ze niet zelf gekozen, mijn sponsor Nike deed dat. Wat ik toen niet allemaal over die schoenen heb moeten horen … Ik stap het veld op en hoor meteen in het publiek: ‘Hup, Holland, hup.’

“Tegen OH Leuven trapte ik de beslissende strafschop binnen met die oranje schoenen. De trainer kwam naar mij en zei: ‘Jij trapt nummer vijf.’ Ik had geen inspraak, weigeren kon niet. Waarom ik? Geen idee. Misschien omdat ik er bij de beloften al zes tegen de netten schoot. Na afloop hoorde ik dat Filip Joos in zijn commentaar had gezegd: ‘Vincenzo Verhoeven trapt de beslissende strafschop, met de lelijkste schoenen van Europa.’

“Ik ben me er absoluut van bewust dat het een risico inhoudt om met zulke schoenen te spelen. Je loopt in de kijker, sowieso. Je moet geen vijf slechte passes geven met oranje schoenen, dan heb je het zitten. Maar zo zit ik in elkaar, ik heb geen schrik om risico’s te nemen. Het is heel atypisch Belgisch. Hoeveel Belgen dragen gekleurde schoenen, toch bijna geen? Nu, er zijn ook weinig Belgische aanvallers natuurlijk.

“De dag nadat ik debuteerde met mijn oranje schoenen, droeg François Sterchele er ook. Toeval, we kregen ze samen, maar ik speelde op zaterdag, hij op zondag. Daardoor kreeg ik opnieuw de wind van voren. ‘Hey, Vinnie, Sterchele heeft je schoenen gepikt!’ Ik probeer nochtans om niet altijd met Sterchele geassocieerd te worden. Vorig jaar was dat wel zo. Hij is natuurlijk mijn maat, maar ik ben geen kopie van hem. Daarom speel ik bewust niet met polsbandjes. Ik vind die tof, maar dat zou de link met François te veel in de verf zetten. Ik speel nu met tape rond mijn polsen. Ik vind nog wel iets anders.

“Ik maakte na een doelpunt ooit dezelfde draaibeweging als François. Kreeg ik daar ook gigantisch veel commentaar op natuurlijk. Daarom heb ik nu mijn eigen beweging uitgedokterd. Ik breng mijn wijs- en middelvinger naast mijn oren. Na de penalty tegen OH Leuven demonstreerde ik het een eerste keer. Er zit iets achter ja, maar dat zal ik ten gepaste tijde wel laten weten. Het heeft niks te maken met mijn idool of zo, dat kan ik je al meegeven. Met zulke dingen ben ik echt wel bezig. Ik surf dan naar YouTube en zoek goal celebrations op. Zo weet ik wat er al allemaal op de markt is.

“Ook naast het veld probeer ik een trendsetter te zijn. Ik heb nu zo’n iPhone van Apple. Eigenlijk kun je die in België nog niet krijgen, maar als je een beetje ondernemend bent, dan lukt het wel via Amerika. Ik vind dat het bij de status van voetballer hoort. Jonge mensen kijken naar je op, dus moet je toch proberen om die rol waar te maken. Het hoort erbij.

“Ik ben een speelvogel. Vroeger was ik dat wel veel meer dan nu. Ik volgde dan een voetbalkamp, maar wilde me enkel amuseren. Voetballen kwam op de tweede plaats. Het is pas later, toen ik merkte dat ik alsmaar vooruitgang boekte, dat ik het wat ernstiger ben gaan nemen. Nu laat ik er net heel wat voor. De trainer zegt me dat hij dat speelse ook in mijn spel terugvindt. Hij bedoelt dat positief. Als ik aan de bal kom, kan er van alles gebeuren. Ik ben onvoorspelbaar. (lacht) ” S

door jan-pieter de vlieger

Reageren op dit artikel kan u door een e-mail te sturen naar lezersbrieven@knack.be. Uw reactie wordt dan mogelijk meegenomen in het volgende nummer.

Partner Content