In de Jupiler Pro League strijken dezer dagen onbekende buitenlanders uit alle windstreken neer. Sport/Voetbalmagazine pikt er enkele uit om aan u voor te stellen. Reza Ghoochannejhad, aanvaller bij STVV: ‘Bij mij is het glas altijd halfvol.’

Op de openingsspeeldag van het nieuwe seizoen kijkt Olivier Renard, de doelman van KV Mechelen, best uit zijn doppen als de scheidsrechter de match tegen STVV op gang fluit. Vorig jaar maakte Reza Ghoochannejhad, een van de aanwinsten van de Kanaries, in zijn eerste officiële wedstrijd voor de Nederlandse tweedeklasser SC Cambuur al na amper negen seconden een goal. “Ik sta nu te boek als de snelst scorende debutant aller tijden”, zegt hij. Het Nederlandse magazine Voetbal International schreef dat Ghoochannejhad zich met dat doelpunt in de top tien nestelde van snelste doelpunten in het Nederlands betaald voetbal, en dat zijn naam nu prijkt naast die van Johan Cruijff, die op 21 november 1971 ook eens na negen seconden raak trof. “Die vergelijking met Cruijff is wel mooi, hè”, lacht Ghoochannejhad zijn tanden bloot.

De afgelopen weken miste de 23-jarige Nederlander met Iraanse roots ook bij STVV zijn entree niet. In de eerste drie wedstrijden van de oefencampagne van de Limburgers maakte Ghoochannejhad vijf goals. “Ach, zo’n voorbereiding zegt eigenlijk niet veel,” relativeert hij, “al geven die doelpuntjes wel vertrouwen voor de competitie die straks begint.”

Zijn tegenspelers mogen dan een beweeglijke, balvaardige aanvaller verwachten, die met zijn neus naar het doel toe speelt, zo zegt hij zelf. “Ik duik graag in de vrije ruimtes en kan goed meevoetballen. Mij maakt het niet uit of ik in de spits sta, achter de spitsen of op een flank. Zolang ik dikwijls voor doel kan verschijnen vind ik het goed.”

Van Mashhad naar Leeuwarden

Zijn eerste levensjaren, zo vertelt Ghoochannejhad, bracht hij door in zijn geboorteplaats Mashhad, een miljoenenstad in het noordoosten van Iran. “Van die tijd weet ik niet zo veel meer. Wel herinner ik me dat ik op straat ging voetballen, zoals elke jongen ginder. Als klein ventje mocht ik altijd meedoen met de leeftijdsgenoten van mijn broer, die vijf jaar ouder is. Dat zei misschien al iets.”

Rond zijn zevende verhuisde hij samen met zijn ouders en broer naar Leeuwarden, in het noorden van Nederland. “Daar schreef ik me in bij een plaatselijk amateurclubje: Frisia. Via Cambuur belandde ik bij Heerenveen.”

In Heerenveen deed Ghoochannejhad maar twee keer mee met het eerste elftal. “Het was een leuke club en ik had zeker de kwaliteiten om in de A-ploeg te spelen, maar als jongen uit de eigen jeugd was het er heel moeilijk om door te breken. Ik kon me daar wel goed ontwikkelen als voetballer en als mens. Ik leerde met tegenslagen om te gaan, en met andere mensen – voetbal is een teamsport.” Heerenveen leende Ghoochannejhad uit aan verschillende tweedeklassers. Uiteindelijk kwam hij opnieuw bij Cambuur terecht.

Tot tien tellen

Wie op het internet zoekt naar filmpjes over Ghoochannejhad, stoot al snel op eentje uit 2009 waarin hij ex-Club Bruggespeler Birger Maertens naar de keel grijpt nadat die een zware overtreding op hem maakte. “Ik was toen net hersteld van een blessure en schrok zo van zijn tackle dat dat mijn reactie was. Achteraf bood ik mijn excuses aan. Vroeger was ik een heethoofd, maar je leert dat zoiets uiteindelijk tegen je gaat werken. Ik kan nu al beter eens tot tien tellen.” Toch liep Ghoochannejhad ook begin 2010 nog eens een schorsing op: vier wedstrijden, waarvan één voorwaardelijk. “Die kwam er na een sliding op het middenveld. Ik kan dat niet goed, het zag er dan ook wat schlemielig uit. Omdat het in hetzelfde seizoen gebeurde als dat andere incident werd mijn sanctie verzwaard. Maar denk nu niet dat ik een agressieve speler ben.”

Dat slidings uitvoeren niet tot zijn kwaliteiten behoort, daar heeft Ghoochannejhad vrede mee. “Maar koppen, dat moet ik wel leren. En daarnaast moet ik mijn rechterbeen oefenen.” Ook zegt Ghoochannejhad nu al te voelen dat hij op het fysieke vlak progressie zal moeten boeken. “In Nederland was dat minder belangrijk. Ik denk dat het voor een voetballer alleen maar goed is om ergens te belanden waar daar wel veel aandacht voor is. Hoe beter je conditie, hoe meer energie je hebt om je voetbalkwaliteiten te tonen en hoe langer je dat in een match kunt volhouden.”

Zijn liefde voor het móóie voetbal draagt Ghoochannejhad altijd met zich mee, op zijn linkerarm prijkt een tatoeage van Diego Maradona. “Hij is mijn enige echte idool.”

Miri Ben Ari achterna

De naam Ghoochannejhad verwijst naar de plaats in Iran waar zijn voorouders vandaan kwamen. “En ‘Reza’ betekent tevredenheid. Het past goed. Bij mij is het glas altijd halfvol.”

Die positieve energie wendde Ghoochannejhad aan om een studie rechten te beginnen, een opleiding die hij nu graag in België zou voortzetten. “Ik wil me niet alleen op voetbalgebied ontwikkelen, maar ook op maatschappelijk vlak. Ik voel me graag nuttig. Later zou ik in de politiek willen gaan.”

En er is nog een aspect dat van Ghoochannejhad geen doorsneevoetballer maakt: “Ik speel ook viool. Sinds vorig jaar volg ik les. Het gaat met vallen en opstaan, maar ik ben een doorzetter. Je moet je daar geen stukken van Strauss, Bach of Mozart bij voorstellen, wel moderne muziek. Zoek op YouTube eens een optreden van Miri Ben Ari, dan krijg je een idee van wat ik leuk vind. En zit niet zo te kijken ( lacht), ik ben nu eenmaal een beetje apart.”

DOOR KRISTOF DE RYCK

“Die vergelijking met Cruijff is wel mooi, hé.”

Reageren op dit artikel kan u door een e-mail te sturen naar lezersbrieven@knack.be. Uw reactie wordt dan mogelijk meegenomen in het volgende nummer.

Partner Content