Tussen 1982 en 1994 werd het WK met 24 ploegen georganiseerd, dezelfde formule dus als dit EK. Nooit werd een ploeg die in de eerste ronde één overwinning en één gelijkspel behaalde, uitgeschakeld. Vaak volstond zelfs één zege.
De Rode Duivels kunnen dus vrij gerust zijn van een plaats bij de laatste zestien. Vooral omdat Zweden, de tegenstander van vanavond, geen sterkere opponent is dan Ierland. Toch is het een verrassing dat de Gouden Generatie na twee speeldagen niet zeker is van een verlengd verblijf op Euro 2016.
In eigen land leek de stemming na de ruime winst van de Rode Duivels tegen Ierland weer behoorlijk om te slaan. ‘De kritiek kwam slechts uit één hoek’ (Het Laatste Nieuws?), was op de openbare omroep te horen.
Eén hoek? In Le Soir viel te lezen dat heel Vlaanderen de bondscoach niet lustte. Béatrice Delvaux viel onder meer over de bijdrage van VRT-coryfee Filip Joos in De Standaard. Ze vergat daarbij nog Thibaut Courtois te vermelden en de duizenden fans in het Stade des Lumières die bij de wissels floten. Waren dat alleen Vlamingen?
De kritiek na de wanprestatie tegen Italië kwam heus niet alleen uit één hoek of Vlaanderen. Heel Europa stelde vast dat Marc Wilmots een tactisch college had gekregen van Antonio Conte. Zo schreef Alan Smith, ex-spits van Leicester City en Arsenal en 13-voudig Engels international, in The Daily Telegraph: ‘Wilmots, wat heb je in godsnaam met deze groep geweldige voetballers uitgespookt?’
Wilmots merkte achteraf op dat bondscoach van Italië een simpel baantje is, omdat je kan terugvallen op de geweldige defensie van Juventus. Hij wist blijkbaar niet dat ‘La Vecchia Signora‘ zevende was geworden toen Conte de ‘bianconeri‘ in 2011 overnam en een verdediging bouwde met Gianluigi Buffon, Andrea Barzagli, Leonardo Bonucci en Giorgio Chiellini.
Wilmots zette tegen Ierland een en ander recht door naar de spelers en zijn critici te luisteren. De Bruyne stond weer op ‘de 10’, met Dembélé voor Fellaini was er veel meer voetballend vermogen op het middenveld en met Meunier en de veel hoger spelende Witsel (plots was de geweldige voetballer van Standard terug) durfde de Belgische ploeg aan te vallen.
Er is echter geen reden voor euforie. De eerste helft tegen de zwakke Ieren was redelijk slaapverwekkend en na de rust maakten de Duivels al counterend het verschil. ‘Le royaume contre-attaque‘, luidde de kop in L’Equipe, dat niet de enige buitenlandse krant was die in zijn zondagseditie aangaf dat de Belgische ploeg nog steeds niet alle twijfels wegnam.
Frankrijk, Spanje en Italië plaatsten zich na 180 minuten vlot voor de tweede ronde en lijken op weg naar de halve finales. En er is uiteraard ook nog Duitsland, zodat het voor België lastig wordt om de halve eindstrijd in Lyon te halen. Hoewel, de blamage tegen Italië effende de weg voor gemakkelijkere opdrachten in de 1/8 en 1/4 finales.
Met deze waarschuwing: dé vaststelling van Euro 2016 is dat de voetbaldwergen vrij aardig overeind blijven. Zelfs IJsland, met zijn nauwelijks 300.000 inwoners, en Noord-Ierland, dat minder dan vijftig profvoetballers telt, konden punten pakken.
De zwakke teams zijn tactisch beter georganiseerd dan ooit en elke speler is superfit, zodat de gaten telkens weer worden dichtgelopen. Het kan nauwelijks verbazen dat meer dan een derde van de goals in het laatste kwartier en meer dan een zesde pas in de toegevoegde tijd valt, wanneer de concentratie en de krachten stilaan afnemen.
Gelukkig maar, want met een gemiddelde van 1,79 goals per wedstrijd (na speeldag twee) is Euro 2016 aardig op weg om het toernooi met de minste doelpunten uit de geschiedenis te worden.
Het dieptepunt lag tot nu toe in 1988 toen er slechts 2,40 goals per match vielen op het EK. Een score die alleen in negatief opzicht overtroffen werd door het WK 1990 in Italië, met een gemiddelde van 2,21. Waarna de FIFA besloot om de spelregels aan te passen, met onder meer het afschaffen van de terugspeelbal en de versoepeling van de buitenspelregel.
Meer dan ooit draait alles op Euro 2016 om het collectief. Toch waren veel teams afhankelijk van hun topspelers om het verschil te maken. Andrés Iniesta voor Spanje, Gareth Bale voor Wales, Marek Hamsik voor Slovakije, Luka Modric voor Kroatië en Dimitri Payet voor Frankrijk. Mogen Kevin De Bruyne of Eden Hazard straks aan dit lijstje worden toegevoegd?
DOOR FRANÇOIS COLIN
Wilmots zette tegen Ierland een en ander recht door naar de spelers en de critici te luisteren.
