AA Gent zag met Mbark Boussoufa en Wouter Vrancken op het middenveld creativiteit, assists, doelpunten en werkvolume verdwijnen. De ploeg moest daarom op zoek naar een nieuw hart. In de aanval, waar het vorig seizoen niet zo vlotte – de meeste doelpunten en assists kwamen van middenvelders – haalde Gent Marcin Zewlakow erbij. In elke linie liet het verder een A-belofte doorstromen, voor wie voorlopig gewoon bij de kern horen het begin van een leerproces op het hoogste niveau is.

VERDEDIGING

Frédéric Herpoel blijft een van de certitudes in de ploeg van Georges Leekens. Hij moet tot voorbeeld dienen van Edele Edima Apoula, de Kameroense reservedoelman die ze in Gent als een speciale leerden kennen. Hij komt graag uit en moet leren niet naar álle ballen te gaan. Sören Van De Moortele is A-belofte en derde doelman.

Het centrum van de verdediging steunt al sinds vorig seizoen op Dario Smoje (rechts) en Stephen Laybutt (links) : beiden kennen hun nonchalances, maar excelleren respectievelijk in voetballend vermogen en stevigheid.

Met Djordje Svetlicic kreeg Gent er een stabiele factor bij, een rustig type dat ook meer naar voren durft voetballen. Hij kan rechts achteraan, centraal-rechts of zelfs verdedigende middenvelder spelen. Rechts achteraan deed Sandy Martens het vorig seizoen in een voor hem ongewone rol niet onaardig. Maar hoe mentaal sterk blijft hij onder de concurrentie met Svetlicic ? Links weet Gent dat het aan Nicolas Lombaerts een beloftevolle student-voetballer heeft. De polyvalente Kenny Thompson kan er desnoods ook spelen als hij constanter wordt.

Van Yngvar Hakonsen, een andere optie op links, trachtte Gent zich te ontdoen. Damir Mirvic, opbouwend geen uitblinker, kreeg een contractverlenging omdat zijn mentaliteit de juiste is en hij zich zowel in de verdediging (rechts of centraal) als op het middenveld (centraal-rechts) laat inpassen.

MIDDENVELD

De oplossing voor het vertrek van Boussoufa zag de club veeleer in versterking in de breedte én in spelers die een groot spelvolume kunnen brengen. In die overweging woog ook het vertrek van Wouter Vrancken door : op het middenveld dienden loopvermogen, diepgang en scorend vermogen weer omhoog gehaald.

Met Nebojsa Pavlovic beschikt Georges Leekens over een controlerende middenvelder die naar zijn kwaliteiten blijft voetballen en daar zijn complementariteit uit haalt : gaten dichten, positiespel verzorgen en de andere middenvelders toelaten aan te vallen. Randall Azofeifa toont als verdedigende middenvelder een goede passing, maar moest nog aan zijn conditie werken. Voor offensieve inbreng centraal hoopte Gent nog een infiltrerende speler met loopvermogen aan te trekken. Guillaume Gillet, rechtsvoetig, kan infiltreren, maar moest in de voorbereiding nog het volume en de snelheid van uitvoering voor de eerste klasse opdoen. Met Davy De Beule op rechts (of centraal) en Christophe Grégoire op links heeft Gent spelers op de flank met een degelijke voorzet, al wil Grégoire nogal eens verzanden in gemakzucht. Misschien dat Jean Beauséjour en Bryan Ruiz Gonzales hem prikkelen. Beauséjour heeft een actie, maar zal ook zonder bal diepgang moeten leren maken en collectief voetballen ; Gonzales heeft snelheid, een flitsende actie, maar moet het meeverdedigen en mee pressen nog oppikken.

Kenneth Weytens herstelde van een kaakbeenbreuk en is A-belofte.

AANVAL

Zijn balvastheid, zeer goede aanname en gericht kopspel maken van Dominic Foley een belangrijke speler in de aanval. Vorig seizoen wou het met Zéphirin Gnahoua Zoko (gelijkaardig type) en Aliyu Mohammed Datti (te gesloten en verkrampt) niet zo lukken ; met Marcin Zewlakow, het soort spits dat meewerkt in een ploeg, erbij zou het scorend vermogen hoger moeten liggen.

Van Bassilia Sakanoko en Ernest Nfor Webnje moeten ze niet van in het begin concurrentie verwachten : de eerste is jong en ondervond moeite met het ritme van de trainingen ; de tweede is snel, maar moet positioneel en collectief verbeteren. Steve De Ridder, zonder succes uitgeprobeerd als rechtsmidden, wacht als A-belofte een leerproces.

CONCLUSIE

Karakter, atletisch vermogen en spelvolume waren de sleutelwoorden die Leekens in de mond nam om de uitgaande transfers in zijn ploeg te compenseren, want aan spelers die acties om de actie maken, heeft de aan rendement hechtende trainer nog altijd geen boodschap. Van inkomende transfers centraal in het midden, links achteraan en voorin (snelheid) werd tijdens de voorbereiding nog werk gemaakt. Uit tegen Grasshoppers koos Leekens voor een 4-3-3, maar eens er een versterking voor het centrale middenveld werd gevonden kon dat een 4-4-2 worden, met bijvoorbeeld Svetlicic rechts achteraan en De Beule rechtsmidden.

RAOUL DE GROOTE

Reageren op dit artikel kan u door een e-mail te sturen naar lezersbrieven@knack.be. Uw reactie wordt dan mogelijk meegenomen in het volgende nummer.

Partner Content