Lierse probeert Emilio Ferrera in zijn ambitie te volgen. Dat is niet altijd makkelijk.

Ook na de thuisnederlaag tegen Standard, en bijgevolg de half mislukte competitiestart, komt er in Lier geen extra druk op de schouders van Emilio Ferrera te liggen. Zoiets heeft de trainer ook van geen anderen nodig, doorgaans komt de druk in Lierse immers van de trainer zelf. Die is namelijk nooit tevreden : alles kan altijd beter, al kon hij zich wel verzoenen met de vooruitgang in het spel van zijn team.

Een paar weken na het vertrek van Arouna Kone en de verwijzing van Karel Snoeckx naar de B-kern valt het op dat de trainer naar buiten uit niet meer om nieuwe spelers vraagt. De voorbije maanden zorgde zijn aanhoudende vraag om versterking en verbetering van de randvoorwaarden voor irritatie binnen de club. Wat een zuinig beleid voeren is, weten ze in Lier al twintig jaar. Pas in 1996 slaagde de club erin een schuldenlast van 2,5 miljoen euro weg te werken. Door de aankoop van het stadion en de verbouwingen haalt ze sinds 1999 de broeksriem opnieuw aan. Samen met Anderlecht is Lierse de enige eersteklasser die zijn stadion in eigen beheer heeft.

Sinds het vertrek van manager Herman Van Holsbeeck heeft Emilio Ferrera een directe lijn lopen naar voorzitter Gaston Vets. Samen delen zij, zoals de voorzitter het zelf wilde, de sportieve verantwoordelijkheid. Bijgevolg staat sindsdien zijn telefoon roodgloeiend. Dat irriteert meer anderen dan de voorzitter. Want, zo klinkt het in sommige kringen, elke euro die elders bespaard wordt, dreigt op die manier toch weer uitgegeven te worden. “Ferrera”, luidt de kritiek, “denkt dat de briefjes van duizend in Lier aan de bomen groeien. Het is nooit goed genoeg. En het moet allemaal geld kosten.”

Emilio Ferrera vraagt heel veel, geven de clubbestuurders toe. Als hij iets in zijn hoofd heeft, blijft hij daarvoor gaan. Hij laat niet af, maar als hem uitgelegd wordt waarom iets of iemand niét haalbaar is, bindt hij ook wel in. Na honderd keer een negatief antwoord van de voorzitter snapt hij ook wel dat Gilles De Bilde financieel niet haalbaar is voor Lierse. Uiteindelijk, zegt een bestuurder, is voorzitter Vets het enige slachtoffer : hij slaapt ’s nachts niet meer als gevolg van de aanhoudende telefoons van de trainer.

Bestuurder Karel Dierick tilt er niet zwaar aan. “Een trainer is altijd ambitieus”, zegt hij. “Ferrera is wel héél ambitieus. Wellicht té ambitieus voor Lierse op dit moment. Maar Gerets was ook niet gemakkelijk, hoor.” Dat Ferrera voortdurend aan de bel hangt, stoort Dierick niet. “Vragen staat vrij. Bij ons krijgt de trainer een grote autoriteit. Dat betekent niet dat hij krijgt wat hij vraagt. Als het niet gaat, kan Vets ook nee zeggen. Maar doorgaans kan de trainer niet klagen. Welke andere club heeft drie dokters die zich met de spelers bezighouden ?”

Aan begeleiding van de profs mangelt het in Lier alvast niet. Bertrand Crasson merkt op het Lisp zaken die hij bij Anderlecht niet aantrof. De belegde broodjes van de bakker om de hoek waren natuurlijk goedkoper dan de traiteurdienst van het gereputeerde Hof van Aragon, maar de spelers hoor je niet klagen, evenmin over de Playstations die ze ter verstrooiing kregen in het spelershome. Het nieuwe trainingscomplex in Berlaar, waar Ferrera zo op aandrong, komt er om politieke redenen niet en een synthetisch veld is voorlopig te duur. Maar de vraag van de trainer is terecht, geeft de voorzitter toe : al jaren sukkelt de club op Kessel met een tekort aan goed bespeelbare velden, zodat met nieuwjaar de oefenterreinen er telkens weer slecht bijliggen. Iedereen weet dat, maar Ferrera brengt het ter sprake. Als de trainer suggereert om bij de sportzaak van zijn broer trainingsballen te kopen, doet hij dat niet enkel uit eigenbelang, verzekert de voorzitter. Wel omdat de spelers zelf klaagden over het materiaal en de voorzitter uitnodigden om zelf eens tegen een bal te komen trappen. Resultaat ? Met de materiaalsponsor wordt naar een oplossing gezocht.

Ferrera werkt ook het liefst met mensen bij wie hij zich goed voelt. Rik Van de Velde, voormalig trainer van Ingelmunster, die zijn trainersstage op het Lisp deed, viel in de smaak van de trainer. Die drong ook aan op de komst van de Luikse hulptrainer Jean-Michel Lecloux. Anders dan na het vertrek van Regi Van Acker, zo duwt Vets de ongerustheid de kop in, zal Lierse straks niet zijn hele technische staf van nul moeten vernieuwen. Van de Velde blijft en Patrick De Man en Eric Van Meir verbinden hun lot niet aan dat van de hoofdcoach. Want dat die vanwege zijn kwaliteiten hogerop gaat, dat staat voor iedereen in de Lierse bestuurskamer vast. Lierse is voor Ferrera maar een tussenstap. Ondertussen hoopt de club dat hij, net als Gerets, op zijn tocht naar boven de club ook een beetje mee naar een hoger niveau tilt.

Emilio Ferrera moet alleen opletten dat hij, zoals in de zaak-Snoeckx, niet te vaak zelf de emotionele reacties etaleert die hij zo graag uit het gedrag van zijn spelers gebannen wil zien. Dat hij zijn pr minder belangrijk vindt, wordt gepikt zolang hij spelers beter maakt. Van zodra de resultaten echter achterwege blijven, zullen de supporters zich weer herinneren dat Ferrera geen zin had om naar de fandag af te zakken. Zolang hij rekening houdt met het clubbelang en niet alleen aan zijn eigen carrière denkt, vindt men het op het Lisp allemaal oké : wou Gerets destijds ook niet Eric Deflandre als verdediger ? Toen bleek dat die voor de club niet betaalbaar was, nam Gerets genoegen met Bart De Roover, die maar de helft kostte en met wie hij vervolgens landskampioen werd.

Voor Vets blijft Ferrera de ideale trainer voor Lierse. “Een prof tot en met die alles wat er rond het A-team gebeurt héél belangrijk vindt. Daar is hij veeleisend in, het kost geld. Maar ik wil daarin mee denken als het helpt om de spelers beter en fitter te maken. Totnogtoe leverden de meeste van zijn suggesties verbetering op. Maar als het nee is, is het nee. Hij legt zich daar dan bij neer. Lierse is Anderlecht niet, hé.”

Als hij Lierse zal verlaten, zal Ferrera, menen velen er, moeilijk nog een voorzitter vinden die hem zo op zijn wenken bedient.

door Geert Foutré

‘Het is nooit goed genoeg voor Ferrera.’

Reageren op dit artikel kan u door een e-mail te sturen naar lezersbrieven@knack.be. Uw reactie wordt dan mogelijk meegenomen in het volgende nummer.

Partner Content